Bringing Peace to the World with Confucianism

Abstract

ขงจื๊อ เป็นปรัชญาเมธีคนสำคัญของจีน กำเนิดในสมัยชุนชิว (ก่อนค. ศ. 770-476) ซึ่งเป็นยุคที่จีนเต็มไปด้วยความขัดแย้งและการทำสงครามระหว่างแว่นแคว้น สังคมโกลาหลวุ่นวาย ขงจื๊อแสวงหาสังคมสันติสุข และการให้ประชาชนได้อยู่ร่วมกันอย่างร่มเย็นเป็นสุข ความรักและห่วงใยมนุษย์และสังคมของขงจื๊ออยู่บนพื้นฐานของจักรวาลและธรรมชาติ แนวคิดของขงจื๊อมีอิทธิพลต่ออารยธรรมตลอดจนการเมืองการปกครองจีนเป็นอันมาก แก่นแท้ของแนวคิดขงจื๊อถือ เรื่องการปกครองโดยสันติ ความเมตตากรุณา และความสมานฉันท์เป็นสำคัญ ในเรื่องการปกครองประเทศให้ใช้คุณธรรม มิใช่การใช้อำนาจป่าเถื่อน ผู้ปกครองต้องพยายามทําให้ประชาชนรู้จักละอายต่อการทําผิดคุณธรรม มิใช่อาศัยแต่อำนาจตามกฎหมายลงโทษ โดยประชาชนปราศจากการขัดเกลาจิตใจ ดังนั้นผู้นำประเทศต้องประพฤติตนเป็นตัวอย่าง เป็นผู้นำครอบครัวและประเทศชาติที่ดี และนำไปสู่สังคมที่ปกครองอย่างสันติสุข ในด้านเศรษฐกิจต้องทำให้ประชาชนอยู่ในขั้น“ อยู่อุ่นกินอิ่ม” และไปถึงขั้น“ เสมอภาค” ในคัมภีร์ของขงจื๊อระบุว่า สังคมแบบ“ อยู่อุ่นกินอิ่ม” นั้น คือเห็นโลกนี้เป็นบ้าน มีญาติพี่น้องของตน เป็นสังคมสมานฉันท์ที่มีความไว้วางใจ สัจธรรม ความเมตตา การให้อภัย จารีตประเพณี และระเบียบวินัย ส่วนเศรษฐกิจขั้น“ เสมอภาค” คือเห็นโลกนี้เป็นของส่วนรวม คือ โลกที่ทุกคนเท่าเทียมกันหมด มีแต่ความสันติสุขแท้จริง ไม่มีแบ่งแยกเขา แบ่งแยกเรา หลักเมตตากรุณาและรักเพื่อนมนุษย์ของขงจื๊อ คือ หลักปฏิบัติไปสู่สังคมแห่งความเสมอภาคดังกล่าว...