การจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ 2) เพื่อศึกษาระดับตัวแปรปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ 3)เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะในการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ โดยสุ่มกลุ่มตัวอย่างจากสูตรทาโร่ ยามาเน่ ได้จำนวนกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุ จำนวน 302 คน เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์โดยหา ความถี่ ร้อยละค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ วิเคราะห์โดยค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์
ผลวิจัยพบว่า 1) การศึกษาระดับการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบล
เมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) การศึกษาระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ สามารถพยากรณ์ได้ร้อยละ 53.2 (Adjusted = .532) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สามารถเขียนเป็นพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนดิบและสมการถดถอย ได้ดังนี้
Y
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ 2) เพื่อศึกษาระดับตัวแปรปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ 3)เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะในการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ โดยสุ่มกลุ่มตัวอย่างจากสูตรทาโร่ ยามาเน่ ได้จำนวนกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุ จำนวน 302 คน เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์โดยหา ความถี่ ร้อยละค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ วิเคราะห์โดยค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์
ผลวิจัยพบว่า 1) การศึกษาระดับการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบล
เมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) การศึกษาระดับปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3) ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการจัดสวัสดิการที่เหมาะสมแก่ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิ จังหวัดบุรีรัมย์ สามารถพยากรณ์ได้ร้อยละ 53.2 (Adjusted = .532) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 สามารถเขียนเป็นพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนดิบและสมการถดถอย ได้ดังนี้
Y = .138 + -.204()+.489()+.176()+.141() และZ = -.197()+.684()+.126()+.137()
4) การวิเคราะห์เกี่ยวกับความต้องการและข้อเสนอแนะของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิจังหวัดบุรีรัมย์ พบว่า ความต้องการและข้อเสนอแนะของผู้สูงอายุในพื้นที่ ที่ได้แสดงความคิดเห็นมากที่สุด คือ ผู้สูงอายุต้องการอยากได้เบี้ยยังชีพจากรัฐบาลเพิ่มเพื่อให้เพียงพอต่อการดำรงชีวิต
ความสำคัญ ผู้สูงอายุ , การจัดสวัสดิการ
= .138 + -.204()+.489()+.176()+.141() และZ = -.197()+.684()+.126()+.137()
4) การวิเคราะห์เกี่ยวกับความต้องการและข้อเสนอแนะของผู้สูงอายุในเขตพื้นที่ตำบลเมืองยาง อำเภอชำนิจังหวัดบุรีรัมย์ พบว่า ความต้องการและข้อเสนอแนะของผู้สูงอายุในพื้นที่ ที่ได้แสดงความคิดเห็นมากที่สุด คือ ผู้สูงอายุต้องการอยากได้เบี้ยยังชีพจากรัฐบาลเพิ่มเพื่อให้เพียงพอต่อการดำรงชีวิต
ความสำคัญ ผู้สูงอายุ , การจัดสวัสดิการ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2558). คู่มือสิทธิประโยชน์ด้านสวัสดิการสังคมสำหรับประชาชน. สืบค้นจาก : https://chumphon.m-society.go.th.
เกษรา ชัยเหลืองอุไร. (2557). การศึกษาเปรียบเทียบระบบสวัสดิการสังคมระหว่างประเทศไทยและประเทศสิงคโปร์. กรุงเทพฯ: สถาบันการต่างประเทศเทวะวงศ์วโรปการ. กระทรวงการต่างประเทศ.
งามรดา ประเสริฐสุขและพิชัยรัฐ หมื่นด้วง. (2564). การจัดสวัสดิการสังคมให้ผู้สูงอายุในศูนย์พัฒนาการจัดสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 4(2) ,73. สืบค้นจาก : https://so07.tci-thaijo.org.
นงนุช สุวรรณรัตน์. (2563). การจัดสวัสดิการผู้สูงอายุในประเทศไทย: ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาและการจัดการ. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ประสิทธิ์ เจตน์ทรงธรรม. (2566). ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของการนำนโยบายสวัสดิการผู้สูงอายุไปปฏิบัติ: กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 7(2) ,5. สืบค้นจาก : https://so03.tci-thaijo.org.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์ (2547). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปาริฉัตร พันธุ์ภักดี. (2564). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุที่มีภูมิลําเนาและอาศัยอยู่ใน
เขตองค์การบริหารส่วนตําบลตะคร้ำเอน อําเภอท่ามะกา จังหวัดกาญจนบุรี. กาญจนบุรี:
มหาวิทยาลัยศิลปากร
พงษ์สุธีรัฐ ฐิตินันท์.(2560). การจัดสวัสดิการผู้สูงอายุในประเทศไทย : แนวทางและความท้าทาย. วารสารสังคมสงเคราะห์.
พีรดาว สุจริตพันธ์.(2565).การบริหารจัดการสวัสดิการผู้สูงอายุ: เปรียบเทียบปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นตามนโยบายโมเดลประเทศไทย4.0, วารสารวิชาการ, 7(11), 359-370. สืบค้นจาก : https://so02.tci-thaijo.org.
ภัทรวรรณ โพธิ์เขียว. (2562). การสนับสนุนและความเข้าใจในองค์กร. วารสารการบริหารจัดการ
สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2562). การพัฒนาภาวะผู้นำในองค์กร. วารสารการบริหารจัดการ.
สมาน รังสิโยกฤษฎ์. (2558). การบริหารจัดการองค์กร: ทฤษฎีและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุชาติ ศรีแสง. (2561). ความหมายของทรัพยากรนโยบาย. วารสารวิจัยทางนโยบาย.
สำนักงานส่งเสริมและสนับสนุนวิชาการ 10. (2562). คู่มือแนวทางการพัฒนาระบบสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุ. เอกสารวิชาการ. สืบค้นจาก : https://www.dop.go.th.
ศศิวิมล กองทรัพย์เจริญ. (2563). ความต้องการสวัสดิการสังคมของผู้สูงอายุในเขตตำบลตาสิทธิ์
อำเภอปลวกแดงจังหวัดระยอง. ระยอง:มหาวิทยาลัยบูรพา