การพัฒนาครูต้นแบบตามแนวทางศาสตร์พระราชาเพื่อการสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้
คำสำคัญ:
ครูต้นแบบ, ศาสตร์พระราชา, หลักการทรงงาน, สังคมแห่งการเรียนรู้บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้นำเสนอแนวคิดและหลักการในการพัฒนาครูต้นแบบตามแนวทางศาสตร์พระราชาเพื่อการสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับบทบาทของครูต้นแบบในการพัฒนาการศึกษา การประยุกต์ใช้หลักการทรงงานในการพัฒนาครู และแนวทางการสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ผ่านกระบวนการพัฒนาครูต้นแบบ การศึกษาครั้งนี้ใช้วิธีการวิเคราะห์และสังเคราะห์เอกสารที่เกี่ยวข้อง ทั้งแนวคิดทฤษฎี งานวิจัย และกรณีศึกษาการพัฒนาครูต้นแบบในบริบทต่างๆ ผลการศึกษาพบว่า ครูต้นแบบ
มีความสำคัญต่อการขับเคลื่อนนวัตกรรมทางการศึกษาและการพัฒนาวิชาชีพครู การน้อมนำศาสตร์พระราชาและหลักการทรงงานมาใช้ในการพัฒนาครู โดยเฉพาะหลักการเข้าใจ เข้าถึง พัฒนา การระเบิดจากข้างใน และการมีส่วนร่วม ช่วยให้เกิดการพัฒนาที่สอดคล้องกับบริบทและความต้องการของครูและสถานศึกษา นำไปสู่การสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้ที่มีครูเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลงสำคัญ บทความนี้ได้นำเสนอข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย และการปฏิบัติในการพัฒนาครูต้นแบบเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาอย่างยั่งยืนอย่างมีประสิทธิภาพ
References
ธีระเกียรติ เจริญเศรษฐศิลป์. (2564). การพัฒนาครูไทยในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 32(1), 1-12.
ประไพ เกียรติประจักษ์. (2566). แนวทางการพัฒนาครูในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 44(1), 1-15.
ประเวศ วะสี. (2563). สังคมการเรียนรู้และการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2562). การพัฒนาครูมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2563). การประยุกต์ใช้ศาสตร์พระราชาในการพัฒนาครู. วารสารครุศาสตร์, 48(2), 1-20.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2561). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี ศิริจันทร์ชื่น. (2564). การวิเคราะห์หลักการทรงงานเพื่อการพัฒนาครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19(1), 1-15.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2560). หลักการทรงงานในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: มูลนิธิชัยพัฒนา.
รุ้งลาวัณย์ จันทรัตนา. (2565). คุณลักษณะสำคัญและรูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะครูนักพัฒนา. วารสารมหาวิทยาลัยราชกัฏยะลา.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2563). การพัฒนาทักษะดิจิทัลสำหรับครูไทย. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 19(2), 1-10.
วิจารณ์ พานิช. (2562). การประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(4), 1-15.
วิจารณ์ พานิช. (2562). การสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.
สมหมาย จันทร์เรือง. (2565). การพัฒนาครูต้นแบบในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 16(3), 15-30.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2561). การพัฒนาวิชาชีพครู. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนพัฒนาการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2563). มาตรฐานวิชาชีพครู. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). แนวทางการพัฒนาครูไทยในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุธีรา ตังสวานิช. (2565). การบูรณาการศาสตร์พระราชากับการพัฒนาครูในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 24(2), 1-15.
อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์. (2560). เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา: วิธีการแห่งศาสตร์พระราชาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. เรียกใช้เมื่อวันที่ 18 ตุลาคม 2567 จาก https://mgronline.com/daily/detail/9600000103010