DEVELOPING MODEL TEACHERS BASED ON THE PRINCIPLES OF THE KING’S PHILOSOPHY FOR BUILDING A LEARNING SOCIETY
Keywords:
Model teachers, royal philosophy, royal work principles, learning societyAbstract
This academic article presented concepts and principles for developing model teachers based on the royal philosophy aimed at creating a learning society. The objective was to synthesize knowledge regarding the roles of model teachers in educational development, the application of royal principles in teacher development, and approaches to building a learning society through the process of developing model teachers. This study employed methods of analysis and synthesis of relevant documents, including theoretical concepts, research studies, and case studies on model teacher development in various contexts. The findings indicated that model teachers played a crucial role in driving educational innovations and enhancing the teaching profession. The incorporation of the royal philosophy and royal work principles, particularly the principles of understanding, access, and development, inner transformation, and participation, facilitated development aligned with the contexts and needs of teachers and educational institutions. This led to the establishment of a learning society with teachers as key agents of change. The article provided policy and practical recommendations for developing model teachers to sustainably and effectively enhance educational quality.
References
ธีระเกียรติ เจริญเศรษฐศิลป์. (2564). การพัฒนาครูไทยในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 32(1), 1-12.
ประไพ เกียรติประจักษ์. (2566). แนวทางการพัฒนาครูในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 44(1), 1-15.
ประเวศ วะสี. (2563). สังคมการเรียนรู้และการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2562). การพัฒนาครูมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2563). การประยุกต์ใช้ศาสตร์พระราชาในการพัฒนาครู. วารสารครุศาสตร์, 48(2), 1-20.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2561). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี ศิริจันทร์ชื่น. (2564). การวิเคราะห์หลักการทรงงานเพื่อการพัฒนาครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19(1), 1-15.
มูลนิธิชัยพัฒนา. (2560). หลักการทรงงานในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: มูลนิธิชัยพัฒนา.
รุ้งลาวัณย์ จันทรัตนา. (2565). คุณลักษณะสำคัญและรูปแบบการพัฒนาคุณลักษณะครูนักพัฒนา. วารสารมหาวิทยาลัยราชกัฏยะลา.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2563). การพัฒนาทักษะดิจิทัลสำหรับครูไทย. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 19(2), 1-10.
วิจารณ์ พานิช. (2562). การประยุกต์ใช้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการพัฒนาครู. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(4), 1-15.
วิจารณ์ พานิช. (2562). การสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม.
สมหมาย จันทร์เรือง. (2565). การพัฒนาครูต้นแบบในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 16(3), 15-30.
สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2561). การพัฒนาวิชาชีพครู. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แผนพัฒนาการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2563). มาตรฐานวิชาชีพครู. กรุงเทพฯ: คุรุสภา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). แนวทางการพัฒนาครูไทยในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุธีรา ตังสวานิช. (2565). การบูรณาการศาสตร์พระราชากับการพัฒนาครูในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 24(2), 1-15.
อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์. (2560). เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา: วิธีการแห่งศาสตร์พระราชาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. เรียกใช้เมื่อวันที่ 18 ตุลาคม 2567 จาก https://mgronline.com/daily/detail/9600000103010