การจัดการเรียนรู้ โดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเรียนรู้ของกลุ่มพุทธินิยมสำหรับนักศึกษาสาขาวิชาการสอนพระพุทธศาสนาและสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา

ผู้แต่ง

  • แก่นเพชร แฝงสีพล
  • พระณัฐวุฒิ พันทะลี มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน
  • ประเสริฐ ชมพรมมา
  • วิญญู เถาถาวงษ์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการเรียนรู้ โดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเรียนรู้ของกลุ่มพุทธินิยม สำหรับนักศึกษาสาขาวิชาการสอนพระพุทธศาสนา และสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษาของมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน ผลการศึกษา พบว่า การจัดการเรียนรู้ โดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเรียนรู้ของกลุ่มพุทธินิยม สำหรับนักศึกษาครู เป็นกระบวนการการจัดประสบการณ์ในชั้นเรียน โดยใช้กิจกรรมการเรียนการสอน ในรูปแบบการสอนโดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเรียนรู้ของกลุ่มพุทธินิยม เพื่อการพัฒนาผู้เรียน ที่เน้นกระบวนการทางปัญญาหรือความรู้ความเข้าใจ การเรียนรู้จากพฤติกรรมที่เกิดจากกระบวนการตอบสนองต่อสิ่งเร้า นำไปสู่กระบวนการทางความคิด ที่เกิดจากการสะสมข้อมูล การสร้างความหมาย และความสัมพันธ์ของข้อมูล และการดึงข้อมูลออกมาใช้ในการกระทำ และการแก้ปัญหาต่าง ๆ  อย่างเป็นระบบ ของเนื้อหาในรายวิชาที่เรียน เพื่อเกิดการเรียนรู้อย่างมีประสิทธิภาพ

References

เจษฎาวัลย์ ปลงใจ. (2561). จริยกับความเป็นครู. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์. มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตแพร่, 4 (1), 113-123.

ชูติวรรณ บุญอาชาทอง และ ภูริพจน์ แก้วย่อง. (2560). การวิเคราะห์เปรียบเทียบการนำความรู้เกี่ยวกับพุทธินิยมหรือพุทธิปัญญามาใช้ในชั้นเรียน. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 35(2), 34-50.

ณัฐกร สงคราม. (2553). การออกแบบและพัฒนามัลติมีเดียเพื่อการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประเวศ วะสี. (2543). ปฏิรูปการเรียนรู้ผู้เรียนสำคัญที่สุด. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.

พันธ์ทิพา คนฉลาด และคณะ. (2565). รูปแบบการเรียนรู้แบบพุทธิปัญญาบูรณาการร่วมกับพัฒนาทักษะ การสอนคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(3), 108-119.

ลำพอง บุญช่วย. (2540). การสอนเชิงระบบ. ปทุมธานี: วิทยาลัยครูเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์.

วิจารณ์ พานิช. (2556). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสยามกัมมาจล.

วิญญู เถาถาวงษ์. (2568). จิตวิทยาสำหรับครู (Psychology for Teachers). ขอนแก่น: หจก.ขอนแก่นการพิมพ์.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). รูปแบบและภารกิจอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ:วัฒนาพานิช.

สุมน อมรวิวัฒน์. (2543). การเรียนการสอนที่เน้นกระบวนการ. กรุงเทพฯ: ป.สัมพันธ์การพิมพ์.

สุมาลี จันทร์ชลอ. (2542). การวัดผลและประเมินผล. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-06-28

How to Cite

แฝงสีพล แ. ., พันทะลี พ., ชมพรมมา ป. ., & เถาถาวงษ์ ว. . (2025). การจัดการเรียนรู้ โดยการประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเรียนรู้ของกลุ่มพุทธินิยมสำหรับนักศึกษาสาขาวิชาการสอนพระพุทธศาสนาและสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษา. วารสารเมธีวิจัย Savant Journal of Social Sciences, 2(3), 92–105. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/SJ_SS/article/view/1723