การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อระดับความพึงพอใจกับส่วนประสมทางการตลาดของผลิตภัณฑ์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรผู้เลี้ยงกุ้ง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจกับส่วนประสมทางการตลาดของผลิตภัณฑ์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรผู้เลี้ยงกุ้ง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม และ 2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อระดับความพึงพอใจกับส่วนประสมทางการตลาดของผลิตภัณฑ์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรผู้เลี้ยงกุ้ง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม โดยผู้วิจัยกำหนดกลุ่มตัวอย่างที่จะใช้เป็นตัวแทนของประชากร คือ ผู้บริโภคที่ซื้อผลิตภัณฑ์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรผู้เลี้ยงกุ้ง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม เนื่องจากไม่ทราบจำนวนของประชากรที่แน่นอน ทำให้ผู้ศึกษากำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างที่ไม่ทราบจำนวนของประชากรที่แน่นอน โดยใช้สูตรคอแครน กำหนดสัดส่วนของความคลาดเคลื่อนที่ยอมให้เกิดขึ้นได้ ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% และค่าความคาดเคลื่อน 5% จึงคำนวณได้จำนวน 145 คน การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีเครื่องมือที่ใช้ประกอบการวิจัย คือ แบบสอบถาม ได้ค่า IOC เท่ากับ 0.97 กับมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.989 ถือได้ว่าเครื่องมือวิจัยอยู่ระดับเชื่อมั่นระดับสูงมาก โดยผู้วิจัยได้เลือกใช้สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูลดังนี้ สถิติเชิงพรรณนา โดยการแจกแจงในรูปแบบของความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติการวิเคราะห์เชิงอนุมาน โดยการหาความสัมพันธ์ของตัวแปรที่กำหนด เพื่ออธิบายข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์สถิติที่ใช้ทดสอบ คือ t- distribution (t-test ), F-distribution (F-test ) ผลการศึกษาพบว่า 1) ระดับความพึงพอใจกับส่วนประสมทางการตลาดของผลิตภัณฑ์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรผู้เลี้ยงกุ้ง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐมภาพรวมมีค่าเฉลี่ยความพึงพอใจอยู่ระดับมาก 2) ปัจจัยส่วนบุคคล ประกอบด้วย ด้านอายุ ด้านอาชีพ และด้านรายได้เฉลี่ยต่อเดือนที่แตกต่างกัน ส่งผลต่อระดับความพึงพอใจกับส่วนประสมทางการตลาดของผลิตภัณฑ์กลุ่มวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงเกษตรผู้เลี้ยงกุ้ง อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จันทนา พงศ์สิทธิกาญจนา. (2556). ตัวแบบการจัดการเพื่อการบรรลุยุทธศาสตร์วิสาหกิจชุมชน จังหวัดนครปฐม. วารสารสมาคมปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 3(2), 8-21.
ชณทัต บุญรัตนกิตติภูมิ. (2557). ความสามารถของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนและเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนในประเทศไทย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 7(3), 102-117.
เชิดพงษ์ ขีระจิตต์ และ รพี ดอกไม้เทศ. (2564). การพัฒนาผลิตภัณฑ์น้ำเห็ด ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนเพาะเห็ดอินทรีย์ อำเภอกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยาศาสตร์เกษตรและการจัดการ, 4(1), 40-48.
ฐนิตา ตู้จินดา. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกซื้อเครื่องสำอางนำเข้าจากประเทศกลุ่มอาเซียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยบูรพา. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธันยมัย เจียรกุล. (2557). ปัญหาและแนวทางการปรับตัวของ OTOP เพื่อพร้อมรับการเปิด AEC. Executive Journal, 34(1), 177-191.
ทิชากร เกสรบัว และ อรวิริยา นามสวัสดิ์. (2556). การพัฒนาศักยภาพกลุ่มสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์สู่วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม กรณีศึกษากลุ่มวิสาหกิจชุมชนแปรรูปอาหารจากกล้วย. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 11(2), 74–86.
นงคราญ ไชยเมือง. (2558). การพัฒนาการจัดการของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสู่การพึ่งพาตนเองอย่างยั่งยืน. PAYAP UNIVERSITY JOURNAL, 25(1), 15–39.
มณฑาจุฬา สุวัฒนะดิลก. (2561). พฤติกรรมของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานครต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์บำรุงผิวหน้าขาวที่เป็นผลจากปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 17(1), 165-176.
วรารัตน์ เขียวไพรี. (2560). การประเมินความเสี่ยงตามปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงสำหรับวิสาหกิจชุมชนในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 11(25), 43-55.
สำนักงานจังหวัดนครปฐม. (2564). แผนพัฒนาจังหวัดนครปฐม (พ.ศ.2561 – 2565) ฉบับทบทวน. นครปฐม: สำนักงานจังหวัดนครปฐม.
อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2560). วิสาหกิจชุมชน ปฏิทรรศน์ในการแข่งขันทางธุรกิจ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย, 37(2), 131-150.
Cochran, W.G. (1953). Sampling Techiques. New York: John Wiley & Sons. Inc.