การพัฒนาทุนมนุษย์สำหรับที่ปรึกษาทางด้านการเงิน

Main Article Content

ภูริต เหล่าศิริถาวร
นราเศรษฐ์ ธนพัฒน์พูลเดช

บทคัดย่อ

การพัฒนาทุนมนุษย์สำหรับที่ปรึกษาทางด้านการเงิน ทั้งนี้ความท้าทายในกระแสความเปลี่ยนแปลงของศตวรรษที่ 21 เกิดการผสมผสานตัวตนของมนุษย์เข้ากับเทคโนโลยี ปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นนี้จะสร้างศักยภาพใหม่ในชีวิตการงาน และการพัฒนาสังคมทุกมิติ ที่ทำให้กระแสความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้เป็นปัจจัยกระตุ้นให้ปรึกษาทางด้านการเงินมีกระบวนระบบด้านการจัดการที่จะสร้างและพัฒนาทุนมนุษย์ที่จะสร้างคุณประโยชน์-มีคุณูปการต่อชีวิตในด้านเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพ เพราะการลงทุน การสร้างและการพัฒนาบุคลากรนั้นสำคัญและจำเป็นอย่างมาก ที่จะต้องเกิดผลลัพธ์ในฐานะ “ทุนมนุษย์” ที่มีทักษะความรู้ มีความสามารถในการแก้ปัญหา การคิดเชิงวิพากษ์ มีความคิดสร้างสรรค์ ฯลฯ เพื่อสร้างผลผลิตที่สามารถตอบโจทย์ความต้องการใหม่ ๆ มีการพัฒนาทุนมนุษย์สำหรับที่ปรึกษาทางด้านการเงิน อยู่ 5 ด้าน ได้ 1) ความรู้ผลิตภัณฑ์ประกันชีวิตควบการลงทุน 2) ทักษะการนำเสนอแบบมืออาชีพ 3) จรรยาบรรณ และแนวทางการเสนออย่างถูกต้องตามแนวทางปฏิบัติ 4) ทักษะการทำงานร่วมกันสู่ความสำเร็จ และ 5) บุคลิกภาพ และเจตคติของการเป็นที่ปรึกษาทางการเงิน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เหล่าศิริถาวร ภ., & ธนพัฒน์พูลเดช น. (2022). การพัฒนาทุนมนุษย์สำหรับที่ปรึกษาทางด้านการเงิน. วารสารบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 5(2), 57–72. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/POPACRRU/article/view/843
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กิ่งพร ทองใบ .(2554). เศรษฐศาสตร์ทรัพยากรมนุษย์และการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในองค์การ (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

กรกนก ทิพรส. (2543). องค์การและการจัดการ. มหาสารคาม: คณะการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

เฉลิมพร เย็นเยือก. (2552). ระเบียบวิธีวิจัยทางธุรกิจ. กรุงเทพฯ: เพียร์สัน เอด็ดูเคชั่น อินโดไชน่า.

ชูชัย สมิทธิไกร. (2554). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

โชคชัย สุเวชวัฒนกูล และกนกกานต์ แก้วนุช. (2555). ทางเลือก-ทางรอดจากวิกฤติเศรษฐกิจของกิจกรรมทุนมนุษย์ในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและบริการตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง: กิจกรรมการบริหารและการพัฒนาทุนมนุษย์. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ไตรมาศ พูลผล. (2556). การประเมินผลการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในมหาวิทยาลัยราชภัฏ. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรังสิต. ปทุมธานี.

บรรเลง ทับเที่ยง. (2538). คู่มือตัวแทนประกันชีวิต. กรุงเทพฯ: เพชรสยามการพิมพ์.

ปิยนันท์ สวัสดิ์ศฤงฆา. (2552). การสร้างแรงจูงใจออนไลน์. สืบค้นวันที่ 12 มกราคม 2566, จาก http://www.oknation.net/blog/piyanan/2009/07/28/entry-1

เปรื่อง กุมุท. (2549). เทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษากับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ด้านการศึกษา. ประมวลสาระชุดวิชา เทคโนโลยีการสื่อสารการศึกษากับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ สาขาวิชาศึกษาศาสตร์, นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ภูริต เหล่าศิริถาวร. (2563). การพัฒนาโปรแกรมฝึกอบรมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการนำเสนอผลิตภัณฑ์ประกันชีวิตควบการลงทุนสำหรับที่ปรึกษาทางด้านการเงิน. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(3), 469-488.

วรารัตน์ เขียวไพรี. (2551). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์การ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

สุจิตรา ธนานันท์. (2550). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: Prantawan Publishing & Printing.

สุมลฑา สังใจสม. (2555). การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ. PULINET Journal 3(3), 1-6.

Ivancevich, J. M. (2003). Human Resource Management. Boston MA: Tata McGraw Hill Publishing Co., Ltd.

Mondy, R. W., Noe, R. M., & Premeaux, S. R. (2002). Human Resource Management (8th ed). New Jersey: Pearson Education.

Wexley. K. N., & Latham, G. P. (1991). Developing and training human resources in organization (2nd ed.). New York: Harper Collins.