การศึกษาการจัดงานมหกรรมไม้ดอกอาเซียนเชียงราย 2020 ณ สวนไม้งามริมน้ำกก จังหวัดเชียงราย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นต่อการจัดงานมหกรรมไม้ดอกอาเซียนเชียงราย 2020 ณ สวนไม้งามริมน้ำกก จังหวัดเชียงราย และ (2) เพื่อศึกษาปัญหาและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการจัดงานมหกรรมไม้ดอกอาเซียนเชียงราย 2020 ณ สวนไม้งามริมน้ำกก จังหวัดเชียงราย โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือ นักท่องเที่ยวเข้าชมงานมหกรรมไม้ดอกอาเซียนเชียงราย 2020 จำนวน 200 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษา พบว่า 1) ระดับความคิดเห็นต่อการจัดงานมหกรรมไม้ดอกอาเซียนเชียงราย 2020 ณ สวนไม้งามริมน้ำกก จังหวัดเชียงรายโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ 2) ปัญหาและข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการจัดงานมหกรรมไม้ดอกอาเซียนเชียงราย 2020 ณ สวนไม้งามริมน้ำกก จังหวัดเชียงราย ได้แก่ ต้องการให้หน่วยงานเพิ่มพันธุ์ไม้และมีการจำหน่ายพันธุ์ไม้สำหรับนักท่องเที่ยวที่ต้องการ ควรปรับโครงสร้างและเปลี่ยนแนวคิดในการจัดงานในแต่ละปี ควรมีโซนดอกไม้ที่นักท่องเที่ยวสามารถเดินเข้าไปถ่ายรูปได้ ควรปรับปรุงห้องน้ำให้มีความสะอาดและมีจำนวนที่เพียงพอต่อนักท่องเที่ยวภายในงาน และต้องการให้หน่วยงานเพิ่มการประชาสัมพันธ์และเพิ่มระยะเวลาในการจัดงาน เพื่อให้นักท่องเที่ยวต่างจังหวัดเข้ามาเที่ยวชมในจำนวนมาก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กมลชนก จันทร์เกตุ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืนกรณีศึกษาชุมชนเกาะยอจังหวัดสงขลา. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรรัฐศาสตรมหาบัณฑิต (บริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ), คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กาญจนาพร ไตรภพ และพิเศษ ชัยดิเรก. (2563). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วิทยานิพนธ์ สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2560). การวิเคราะห์สถิติชั้นสูงด้วย SPSS for Window (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด สามลดา.
ปทุมพร แก้วคำ. (2561). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านฮ่องแฮ่ Community Based Tourism Management Baan Hong Hae. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(3), 133-149.
ปิยพงษ์ ยาเมฆ. (2561). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการจัดการการท่องเที่ยวเชิงการเกษตรของศูนย์พัฒนาโครงการหลวงม่อนเงาะ อำเภอแม่แตง จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระ หลักสูตรวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาส่งเสริมการเกษตรและพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระปลัดระพิน พุทธิสาโร. (2562). การจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและศาสนาในประเทศอาเซียน: กรณีศึกษาหลวงพระบาง สปป.ลาว. โครงการพัฒนาศักยภาพการวิจัยเชิงพื้นที่ในกลุ่มประเทศอาเซียน ศูนย์อาเซียนศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิไลพร เสถียรอุดร. (2561). ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม เกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. การค้นคว้าอิสระ หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วุฒิชัย เทพเทียมทัศน์. (2560). การพัฒนารูปแบบการจัดการการตลาดการท่องเที่ยวอาเซียนอย่างมีความได้เปรียบตามการรับรู้ของนักท่องเที่ยวไทยระดับบน. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสยาม.
สุไรดา กาซอ. (2561). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยว พื้นที่ตำบลทุ่งหว้า อำเภอทุ่งหว้า จังหวัดสตูล. วิทยานิพนธ์หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต การจัดการการท่องเที่ยวแบบบูรณาการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุวิมล คนไว และพันธ์วลี รวมรีย์. (2562). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยว ประเพณีขึ้นเขาพนมรุ้ง จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 14(1), 194-204.
องค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงราย. (2562). งานมหกรรมไม้ดอกอาเซียนเชียงราย 2019. เชียงราย: องค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงราย.
อับดุลฟัตตะห์ มูซอด และคณะ. (2561). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อตลาดต้องชมแลผาหน้าถ้ำ ตำบลหน้าถ้ำ อำเภอเมือง จังหวัดยะลา. วิทยานิพนธ์ หลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการธุรกิจท่องเที่ยว คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
Best, J., & Kahn, J. V. (1993). Research in Education (7th ed). Boston: Allyn and Bacon.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing (5thed). New York: Harper Collins Publishers.
Krejcie, R.V., & Morgan, D.W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.