การศึกษาพฤติกรรมการบริโภคนมถั่วเหลืองพร้อมดื่มของผู้สูงอายุ ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
คำสำคัญ:
ผู้สูงอายุ, นมถั่วเหลือง, พฤติกรรมผู้บริโภค, ค่าไคสแควร์บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการบริโภคนมถั่วเหลืองพร้อมดื่มของผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างที่เลือกแบบเจาะจงเป็นผู้สูงอายุที่บริโภคนมถั่วเหลืองพร้อมดื่ม ที่อาศัยอยู่ในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวน 400 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด กับพฤติกรรมการบริโภคนมถั่วเหลืองพร้อมดื่มของผู้สูงอายุ ด้วยค่าไคสแควร์
ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยส่วนบุคคล ด้านเพศ อายุ สถานภาพสมรส ระดับการศึกษา รายได้ประจำต่อเดือน ปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพ และความสนใจผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคนมถั่วเหลืองพร้อมดื่มของผู้สูงอายุอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนปัจจัยด้านอาชีพและจำนวนสมาชิกในครอบครัว ไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคนมถั่วเหลืองพร้อมดื่มของผู้สูงอายุ ในขณะที่ปัจจัยด้านส่วนประสมทางการตลาดด้านราคา การส่งเสริมการตลาด ช่องทางการจัดจำหน่าย และผลิตภัณฑ์ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคนมถั่วเหลืองพร้อมดื่มของผู้สูงอายุ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
References
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2564). สังคมผู้สูงอายุในปัจจุบันและเศรษฐกิจในประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 6 กรกฎาคม 2567, จาก https://www.dop.go.th/th/know/15/926.
เกสรี สมประสงค์, ณัฐพร มาประชา และ ศิริวรรณ ดีเขื่อนเพชร. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์นมพร้อมดื่ม (UHT) ของผู้บริโภคในเขตบางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(6), 484–496.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2562). พฤติกรรมผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เบญจมาภรณ์ ขันตี และณรงค์ ใจเที่ยง. (2566). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคนมถั่วเหลืองของนักเรียน โรงเรียนมัธยมสาธิตมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ. วารสารสาธารณสุขและวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 6(1), 13–25.
วุฒิ สุขเจริญ. (2555). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: จี.พี.ไซเบอร์พรินท์.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ศุภร เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์, องอาจ ปทะวานิช, ปณิศา มีจินดา, จิระวัฒน์ อนุวิชชานนท์, และอรทัย เลิศวรรณวิทย์. (2552). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
สุดาพร กุณฑลบุตร. (2563). การบริหารการตลาด เทคโนโลยีการตลาด. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2567). ขนาดและโครงสร้างของประชากรตามอายุและเพศ. เรียกใช้เมื่อ 6 กรกฎาคม 2567, จาก http://statbbi.nso.go.th/staticreport/page/sector/th/01.aspx.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2567). สถิติด้านผู้สูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 6 กรกฎาคม 2567, จาก https://www.nesdc.go.th/main.php?filename=social.
ศูนย์การแพทย์กาญจนาภิเษก มหาวิทยาลัยมหิดล. (2563). โภชนาการสำหรับผู้สูงอายุ. เรียกใช้เมื่อ 12 พฤษภาคม 2567, จาก https://www.gj.mahidol.ac.th/main/nutrition/.
อดุลย์ จาตุรงคกุล และดลยา จาตุรงคกุล. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. (พิมพ์ครั้งที่ 8 ปรับปรุง). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อารียา เอื้อการณ์ และชิณโสณ์ วิสิฐนิธิกิจา. (2565). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดในการบริโภคน้าเต้าหู้เพื่อสุขภาพ. วารสารวิชาการเซาธ์อีสท์บางกอก (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 8(2), 51–63.
Kardes, F.R., Cronley, M.L., & Cline, T.W. (2011). Consumer Behavior. Ohio: South-Western Cengage Learning.
Hoyer, W. D., Maclnnis, D.J. & Pieters, R. (2012). Consumer Behavior (6th ed). Ohio: South-Western Cengage Learning.
Schiffman, L. G., & Kanuk, L. L. (2010). Consumer behavior (10th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Schiffman, L. G., & Wisenblit, J. (2015). Consumer behavior (11th ed.). England: Pearson Education Limited.
Thaler, R. H., & Sunstein, C. R. (2009). Nudge: Improving Decisions about Health, Wealth and Happiness. Penguin Books.
Yamane, T. (1967). Elementary Sampling Theory. New Jersey: Prentice-Hall, Inc., Engle clips.
