แนวทางการพัฒนาสมรรถนะครู ด้านการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล โรงเรียนนาน้อย จังหวัดน่าน
คำสำคัญ:
การพัฒนาสมรรถนะครู, สมรรถนะด้านดิจิทัล, คำสำคัญ: การพัฒนาสมรรถนะครู, สมรรถนะด้านดิจิทัล, แนวทางการพัฒนาบทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการในการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลของโรงเรียนนาน้อย จังหวัดน่าน 2) ศึกษาแนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูด้านนี้จากโรงเรียนที่มีแนวปฏิบัติที่ดี และ 3) จัดทำและตรวจสอบแนวทางการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล โรงเรียนนาน้อย จังหวัดน่าน โดยดำเนินการวิจัย 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาความต้องการจากครูจำนวน 55 คน ด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ระยะที่ 2 ศึกษาแนวทางจากโรงเรียนที่มีแนวปฏิบัติที่ดี 3 แห่ง โดยสัมภาษณ์ผู้บริหารและครูเทคโนโลยีจำนวน 6 คน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ระยะที่ 3 จัดทำและตรวจสอบแนวทาง โดยใช้การประชุมเชิงปฏิบัติการกับกลุ่มเป้าหมาย 15 คน และตรวจสอบความเหมาะสมของแนวทางโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความต้องการในการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลอยู่ในระดับมาก เรียงลำดับจากด้านทักษะ เจตคติ และความรู้ 2) แนวทางการพัฒนาจากโรงเรียนที่มีแนวปฏิบัติที่ดีประกอบด้วยสมรรถนะ 3 ด้าน และมีกระบวนการ 5 ขั้นตอน ได้แก่ การสำรวจความต้องการ ประเมินระดับสมรรถนะ วางแผน ดำเนินการ และติดตามประเมินผล 3) แนวทางที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วยหลักการ วัตถุประสงค์ วิธีดำเนินงาน
และเงื่อนไขความสำเร็จ ซึ่งได้รับการประเมินว่ามีความถูกต้องและเหมาะสมในระดับมากที่สุด
References
กวินทร์เกียรติ นนธ์พละ. (2560). การพัฒนาศักยภาพข้าราชการครูในศตวรรษที่ 21
ของกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักรหลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักร.
ชูชัย สมิทธิไกร. (2550). การฝึกอบรมบุคลากรในองค์กร. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประยูร บุญใช้. (2563). สมรรถนะการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 ของครูประถมศึกษา. วารสารเซนต์จอห์น, 240-257.
พีระวัตร จันทกูล. (2560). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.
รวงทอง ถาพันธุ์. (2557). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างสมรรถนะการประเมินผลการเรียนรู้สำหรับครูประถมศึกษาโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
โรงเรียนนาน้อย. (2566). แผนปฏิบัติการประจำปี 2565. น่าน: โรงเรียนนาน้อย.
ศิริพร ศรีปัญญา. (2560). การพัฒนาแนวทางเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญของครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบึงกาฬ. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 8(2), 184-198.
ศุภกร ถือธรรม. (2564). การศึกษาสมรรถนะการปฏิบัติงานด้านดิจิทัลของบุคลากรสำนักบริหารและพัฒนาวิชาการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. วารสารการบริหารการศึกษา มมร. วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 1(3), 13-21.
สถาบันพัฒนาข้าราชการพลเรือน. (2561). ทักษะด้านดิจิทัลของข้าราชการและบุคลากรภาครัฐเพื่อการปรับเปลี่ยนเป็นรัฐบาลดิจิทัล ตาม (ว6/2561). สืบค้น 4 กรกฎาคม 2564, จาก https://www.ocsc.go.th/digital_skills2.
สมใจ กงเติม. (2556). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมออนไลน์เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะครูสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. คณะครุศาสตร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
สันติ บุญภิรมย์. (2552). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์.
สัมมา รธนิธย์. (2560). หลักทฤษฎีและปฏิบัติการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). รายงานผลการศึกษาสถานภาพการผลิตและพัฒนาครูในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
สุกิจ อัครมหาเสนาวงศ์ สุวดี อุปปินใจ, ไพรภ รัตนชูวงศ์ และ ประเวศ เวชชะ. (2565).
แนวทางการบริหารจัดการเพื่อพัฒนาสมรรถนะครูด้านดิจิทัลในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. Journal of Modern Learning Development, 7(2), 1-18.
สุปรีดี สุปริยศิลป์. (2565). สภาพและแนวทางการบริหารโรงเรียนเอกชนในจังหวัดน่านสู่
ความเป็นเลิศ สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยพะเยา.
อริสา นพคุณ. (2561). การพัฒนาสมรรถนะครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา. วารสารชุมชนวิจัย, 3, 232.
