องค์ประกอบและแนวทางการบริหารจัดการความปลอดภัยใสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
คำสำคัญ:
การบริหารจัดการความปลอดภัย, การมีส่วนร่วม, โรงเรียนมัธยมศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบการบริหารจัดการความปลอดภัยในสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน และเพื่อศึกษาแนวทางการบริหารจัดการความปลอดภัยแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดย 1) การศึกษาองค์ประกอบการบริหารจัดการความปลอดภัยในสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จากกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 331 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามมาตรประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน และ 2) การศึกษาแนวทางการบริหารจัดการความปลอดภัยแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยวิธีการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 7 คน จากแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ประกอบที่มีน้ำหนักองค์ประกอบมากที่สุด คือ ด้านวัฒนธรรมด้านความปลอดภัย รองลงมาคือ ด้านมาตรการด้านความปลอดภัย ด้านการวางแผนด้านความปลอดภัย ด้าน บรรยากาศและสิ่งแวดล้อมด้านความปลอดภัย ด้านการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายด้านความปลอดภัย ด้านวิสัยทัศน์ กลยุทธ์ เป้าหมายด้านความปลอดภัย และด้านภาวะผู้นำด้านความปลอดภัย ตามลำดับ โดยผลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน พบว่า โมเดลมีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ดีมาก 2) แนวทางการบริหารจัดการความปลอดภัยในสถานศึกษาแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ประกอบด้วย 3 ส่วน ดังนี้ ส่วนที่ 1 หลักการและวัตถุประสงค์ ส่วนที่ 2 องค์ประกอบและแนวทางการบริหารจัดการความปลอดภัยแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนมัธยมศึกษา ส่วนที่ 3 ปัจจัยความสำเร็จ
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจํากัด
กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2552). ความปลอดภัยในโรงเรียน. กรุงเทพฯ : ฝ่ายผลิต. สื่อและสิ่งพิมพ์กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย.
พัชราภา ตันติชูเวช, สุมิตร สุวรรณ, วิทัศน์ ฝักเจริญผล และวินัย พูลศรี. (2565). กระบวนการสร้างวัฒนธรรมความปลอดภัยในโรงเรียนเพื่อป้องกันการรังแกกันของนักเรียน ในโรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกาแพงแสน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ นายเรืออากาศ, 2, 93-105
เมตต์ เมตต์การุณ์จิต. (2553). การบริหารจัดการศึกษาแบบมีส่วนร่วม: ประชาชน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและราชการ. กรุงเทพฯ: บุ๊ค พอยท์
ศูนย์ข่าวTCIJ. (2561). เด็กทั่วโลกกำลังเผชิญความรุนแรงในโรงเรียน ไทยปีละกว่า 600,000 ราย (อินเตอร์เน็ต). เรียกใช้เมื่อ 15 พฤศจิกายน 2567 จาก https://www.tcijthai.com/news/2018/02/scoop/8545
สำนักงานสาธารณสุขอ่างทอง. (2560). รายงานทารกน้ำาหนักน้อยกว่า 2,500 กรัม ได้รับการคัดกรองพัฒนาการ DSPMปีงบประมาณ 2560 (อินเตอร์เน็ต). เรียกใช้เมื่อ 15 มิถุนายน 2562 จาก http://atg.hdc.moph.go.th
สำนักนโยบายและแผนการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน (2567) รายชื่อโรงเรียนสังกัด สพฐ. (อินเตอร์เน็ต) เรียกใช้เมื่อ 15 พฤศจิกายน 2567 จาก http://www.bopp.go.th/?page_id=878
สมาน อัศวภูมิ. (2567). รูปแบบและการพัฒนารูปแบบโดยการวิจัยในการบริหารการศึกษา. 6 (1), 414-426.
Gairín, J., & Castro, D. (2011). Safety in schools: an integral approach. International Journal of Leadership in Education, 14(4), 457–474.
Khan, A. U. R., & Jabeen, R. (2023). A Study on the Implementation of Safety Measures in Educational Institutions: A Conformity Analysis with the Pakistan School Safety Framework. Spry Contemporary Educational Practices, 2(2), 287-301
Lindfors, E., Somerkoski, B., & Korkeaniemi, A. (2024). Kouluorganisaatioiden turvallisuuskulttuuri omatoimisen varautumisen arvioinnin perusteella: Monitapaustutkimus perusopetuksen kouluissa. Hallinnon Tutkimus, 43(4), 284-300.
Ramzan, M., Tahira, R., Zaidi, S. F. A., & Naseem, U. (2024). Effect of Security Measures on Self Confidence of Teachers and Students at University Level. Open access education and leadership review, 1(2), 40-46.
