การจัดการเรียนการสอนสังคมศึกษาสำหรับนักศึกษา วิชาชีพครูเจเนเรชั่น Z
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนการสอนสังคมศึกษา, นักศึกษาวิชาชีพครู, เจเนเรชั่น Zบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ต้องการนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับการจัดการเรียนการสอนสังคมศึกษาให้กับนักศึกษาวิชาชีพครูเจเนเรชั่น Z ทั้งนี้ผู้เขียนได้รวบรวมข้อมูลพื้นฐานจากแนวคิด ทฤษฎีและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง ที่เชื่อถือได้มาประกอบการอธิบาย นำเสนอแนวคิดและแนวทางในการจัดการเรียนการสอนสังคมศึกษาที่เหมาะสมสำหรับนักศึกษาวิชาชีพครูเจเนเรชั่น Z การจัดการเรียนการสอนสังคมศึกษาสำหรับกลุ่มเป้าหมายนี้ควรคำนึงถึงลักษณะเฉพาะของผู้เรียน อาทิ ความคุ้นเคยกับเทคโนโลยีดิจิทัล ความต้องการการมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ และความสนใจในประเด็นสังคมร่วมสมัย แนวทางการจัดการเรียนการสอนที่เสนอประกอบด้วย
1) ลักษณะเฉพาะของเจเนเรชั่น Z 2) การใช้เทคโนโลยีในการจัดการเรียนการสอน 3) การบูรณาการเนื้อหาสังคมศึกษา 4) บทบาทของครูในการสอนนักศึกษาครูเจเนอเรชั่น ในบทความนี้ที่กล่าวมาทั้งหมดเพื่อเตรียมความพร้อมนักศึกษาวิชาชีพครูเจเนเรชั่น Z ในการเป็นครูสังคมศึกษาที่มีประสิทธิภาพในอนาคต
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
คณาจารย์ภาควิชาพื้นฐานการศึกษา. (2562). ค่านิยมและคุณลักษณะความเป็นครู, กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง. 51–52.
ทิศนา แขมมณี. (2561). ศาสตร์การสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2551). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เบญจวรรณ ถนอมชยธวัช และคณะ. (2551). ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 : ความท้าทายในการพัฒนานักศึกษา. วารสารเครือข่าย วิทยาลัยพยาบาลและสาธารณสุขภาคใต้.
ปัญญาพนต์ พูนสวัสดิ์. (2564). Digital Education การศึกษาบนโลกดิจิทัล กับผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. เรียกใช้เมื่อ 4 เมษายน 2564 จาก https://www.digitalagemag.com/digitaleducation
เผด็จ กุลประดิษฐ์. (2540). การศึกษาสภาพปัญหาการสอนสังคมศึกษาในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสำนักงานการประถมศึกษา จังหวัดชัยภูมิ. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมศึกษา. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
มานิตย์ ภาษานอก. (2561). การพัฒนาและหาประสิทธิภาพ ประสิทธิผลนวัตกรรมสำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 1(2), 9-18.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
วันเพ็ญ วรรณโกมล. (2542). การสอนสังคมศึกษาในระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏธนบุรี.
วลิดา อุ่นเรือน, (2566). กลยุทธ์การสอนที่มีประสิทธิภาพโดยใช้สะเต็มศึกษาสำหรับผู้เรียน Generation Z. วารสารวิจยวิชาการ, 6(6).
อิทธิเดช น้อยไม้. (2560). หลักสูตรและการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษา. กรุงเทพฯ: โอ เอส พริ้นติ้งเฮ้าส์
อภิชาติ รอดนิยม, (2564). เทคโนโลยีการศึกษากับการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ในยุคใหม่. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(9).
โชตรัศมิ์ จันทนสุคนธ. (2551). วิชาสังคมศึกษา : ศาสตรแหงการบูรณาการ. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร, 9(1).
Abhiyan, S.S. (2008). Active Learning Methodology. Tamil Nadu in Partnership with The School. Krishnamurti Foundation India: Chennai.
Dynnesson, T; Gross, R. and Berson, M. (2003). Designing Effective Instruction for Secondary Social Studies. New Jersey : Pearson Education, Inc.
Merriman, M. (2015). What if the next big disruptor isn’ta what but a who. เจเนเรชั่น Z is connected, informed and ready for business. Retrieved September, 1, 2015.
Parsons, J. & Ward, T. (2011). The Classroom Teacher: Resources and Problems for Inquiry Based Learning. Ontario: University of Western Ontario.
Preston, Ralph C. (1960). Teaching in Social Studies in Elementary School. New York: Holt Reinhart and Winston.
Seemiller, C. & Grace, M. (2017). Generation Z: Educating and Engaging the Next Generation of Students. Journal on Excellence in College Teaching, 22(3), 21-47.
