Guidelines for Promoting Self-Directed Learning Strategies in Accordance with The Policy of Reducing Classroom Hours and Increasing Learning Time in Schools Under Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4
Keywords:
Guidelines for Promoting, Self-Directed Learning Strategies in Accordance, Policy of Reducing Classroom Hours and Increasing Learning Time, SchoolsAbstract
This research aimed to study the promotion of self-directed learning strategies and the approaches to promote such strategies according to the policy of reducing classroom hours and increasing learning time in schools under Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4. The sample of this research consisted of 274 randomly selected teachers from schools under Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4 and 8 key informants selected purposively for group interview. The research instrument was a 5-point scale questionnaire which demonstrated content validity of 1.00 and reliability of 0.98, as well as group discussion records. Statistical analyses included percentages, means, standard deviations, and content analysis.
The findings were as follows: 1) Overall, the promotion of self-directed learning strategies in accordance with the policy of reducing classroom hours and increasing learning time in schools under Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4, was generally at a high level. Specific aspects ranked from highest to lowest mean scores included: teachers' roles in facilitating self-directed learning, design of self-directed learning activities, design of self-directed learning management, methods for assessing self-directed learning outcomes, and guidance on self-directed learning. 2) Guidelines for promoting self-directed learning strategies in accordance with the policy of reducing classroom hours and increasing learning time in schools under Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4: 2.1) Teachers' roles in facilitating self-directed learning should be developed, with schools and teachers providing support to students in all aspects. 2.2) The design of self-directed learning activities, teachers should promote collaborative work among students and integration of new knowledge with existing knowledge. 2.3) The design of self-directed learning management should focus on ensuring that students learn according to standards and criteria. 2.4) Methods for assessing self-directed learning outcomes should involve diverse assessment methods, including self-assessment by students. 2.5) Guidance on self-directed learning should involve direct guidance, monitoring, and support from school management.
References
กนกวรรณ ฉัตรแก้ว (2562). การจัดการเรียนรู้เชิงรุกในยุคประเทศไทย 4.0 ของครูผู้สอน ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสตรและการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). แนวทางการส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก ตามนโยบายลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
ฐนกร สองเมืองหนู. (2562). การจัดการเรียนรู้เชิงรุกสำหรับครูสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิจัยทางการศึกษา, 14(1), 63-73.
ดิเรก วรรณเศียร. (2559). MACRO model : รูปแบบการจัดการเรียนรู้สำหรับศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
ทิพา พุมมา. (2565). แนวทางการบริหารงานโครงการลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้ รูปแบบ Active Learning ของผู้บริหารสถานศึกษาในกลุ่มโรงเรียนที่ 6 นเรศวร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1. สารนิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ธนัฏฐา คุณสุข. (2565). การบริหารงานวิชาการ ที่ส่งผลต่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา ในจังหวัดจันทบุรี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
นนทลี พรธาดาวิทย์. (2559). การจัดการเรียนรู้แบบ active learning. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
นาราทิพย์ ทองโสภา และชนณี ศิลานุกกิจ (2564). การรับรู้ต่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูในสังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษานราธิวาส เขต 3. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 11(2), 79-89.
วนิดา ผาระนัด (2559). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาครู. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ศักดิ์นรินทร์ นิลรัตน์ศิริกุล (2563). การพัฒนาสมรรถนะครู ด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุก : กรณีศึกษา สหวิทยาเขตสตึก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2560-2579. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดกำแพงเพชร. (2564). แนวทางการจัดการเรียนรูเชิงรุก (Active Learning) เพื่อพัฒนาทักษะผู้เรียนในศตวรรษท 21 จังหวัดกําแพงเพชร. กําแพงเพชร: ผู้แต่ง.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (2559). คู่มือบริหารจัดการเวลาเรียน ตามนโยบาย “ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้”. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
อัจจิมา วงศชมภู ศักดินาภรณ์ นันที และสุชาติ บางวิเศษ (2566). แนวทางการบริหารสถานศึกษาเพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเลย เขต 3. วารสารสังคมศาสตร์บููรณาการ, 9(3), 17-25.
อธิกร ทาแกง (2564). การศึกษาบทบาทการนิเทศเพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเชียงราย. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยพะเยา.
อรไท แสงลุน และมนสิช สิทธิสมบูรณ์ (2565). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูโดยใช้การศึกษาชั้นเรียนผ่านชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(5), 332-348.
Best, J. W. (1981). Research in education (4th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W, (1970). Determining sample size for research activities. Educational & Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. In Reading in Fishbein, M (Ed.), Attitude Theory and Measurement (pp. 90-95). New York: Wiley & Son.
