Don Tri Inscription (K.198) of King Rajendravarman II: A Transliteration, Translation, and Content
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Don Tri inscription (K.198) was found in Battambang province of Cambodia. This inscription was inscribed with Ancient Khom script and written in Sanskrit and Old Khmer. The inscription dated śaka 888 (966 CE), so it was during the reign of King Rajendravarman II. It has not yet been read and translated into Thai, therefore; the objective of this study was to read this inscription and translate the Sanskrit and Old Khmer texts into Thai. After the translation finished, it was found that the contents of the inscription included the information on history, society, religion, and belief, that is, the historical and social aspects included (1) the year of King Rajendravarman II's accession to the throne, (2) the royal command of King Rajendravarman II, and (3) the titles and lists of nobles. In addition, the aspects of religion and belief included (1) the religious diversity and (2) the belief about Maitreya.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมศิลปากร. (2564). จารึกในประเทศไทย เล่ม 3 อักษรขอมโบราณ พุทธศตวรรษที่ 14-16. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร.
ชะเอม แก้วคล้าย. (2543). จารึกปราสาทแปรรูป. กรุงเทพฯ: หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร.
จิโต, มาดแลน. (2566). ประวัติเมืองพระนครของขอม. (แปลโดย ศาสตราจารย์ ม.จ.สุภัทรดิศ ดิศกุล). พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: มติชน.
จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา และเคอิโกะ ซาโตะ. (2564). “จารึกเมืองเสมา (K.1141).” ใน สมบัติ มั่งมีสุขศิริ (บรรณาธิการ), ใน จารึกสันสกฤตที่สำคัญในอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เล่ม 1 (น. 420-443). นนทบุรี: นิติธรรม.
จิรัสสา คชาชีวะ. (2559). วัชรยานตันตระ ในอินเดียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จากหลักฐานทางโบราณคดี. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทรงธรรม ปานสกุณ. (2548). “ร่องรอยพระพุทธศาสนาในอาณาจักรเขมรโบราณก่อนพุทธศตวรรษที่ 17.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นันทนา ชุติวงศ์. (2563). “พระศรีอาริยเมตไตรย อนาคตพุทธ.” ใน เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ วิชชาแห่งบูรพา พระศรีอารยเมตไตรย พระโพธิสัตว์ไมเตรยะ (น. 6-57), กรุงเทพฯ: สำนักหอสมุดแห่งชาติ, 9 มีนาคม 2563.
พระมหากวีศักดิ์ วาปีกุลเศรษฐ์. (2564). “จารึกบ้านพันดุง : มุมมองจากการอ่านและแปลใหม่.” อักษราพิบูล 2, (2): 5-28.
พระมหาปราโมทย์ แก้วนา. (2558). “การศึกษาวิเคราะห์จารึกแม่บุญตะวันออก.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สุภัทรดิศ ดิศกุล, หม่อมเจ้า. (2547). ศาสนาพราหมณ์ในอาณาจักรขอม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
สุภัทรดิศ ดิศกุล, หม่อมเจ้า. (2560). ประวัติศาสตร์เอเชียอาคเนย์ถึง พ.ศ. 2000. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพฯ: สมาคมประวัติศาสตร์ในพระบรมราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี.
Aymonier, É. (1901). Le Cambodge, Volume II. Paris: Ernest Leroux.
Cœdès, G. (1908). “Les inscriptions de Bàt Čum (Cambodge).” Journal Asiatique 10, (12): 213-252.
Cœdès, G. (1951). Inscriptions du Cambodge Volume III. Paris: E. De Boccard.
Cœdès, G. (1953). Inscriptions du Cambodge Volume V. Paris: E. De Boccard.
Cœdès, G. (1954). Inscriptions du Cambodge Volume VI. Paris: École française d'Extrême-Orient.
Cœdès, G. (1964). Inscriptions du Cambodge Volume VII. Paris: École française d'Extrême-Orient.
Estève, J. (2014). “L'inscription K. 237 de Prāsāt Preaḥ Khsaet. Une caturmūrti insolite?.” Bulletin de l'École française d'Extrême-Orient 100: 167-200.
Lajonquaire, L. de. (1902). Inventaire descriptif des monuments du Cambodge. Paris: Imprimerie Nationale.
Majumdar, R. C. (1953). Inscription of Kambuja. Calcutta: The Asiatic Society.