การพัฒนาผลิตภัณฑ์ด้วยทุนทางวัฒนธรรมวิถีชุมชนของกลุ่มผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติ จากลูกจาก จังหวัดสุราษฎร์ธานี

ผู้แต่ง

  • ฐิติพงศ์ ชูจิตต์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • นนทวรรธน์ ดีโต๋ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • นวพร ทองคำ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • พฤฒิพงศ์ อินทรกลัด จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • สายน้ำฟ้า น้อยวัน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • ศุภกรณ์ ดิษฐพันธุ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนาผลิตภัณฑ์ ทุนทางวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ และเสนอแนะแนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์จากทุนทางวัฒนธรรมวิถีชุมชนของกลุ่มผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติจากลูกจาก จังหวัดสุราษฎร์ธานี อาศัยการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์ และแบบสำรวจความคิดเห็นกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 2 กลุ่ม ได้แก่ 1. กลุ่มผู้ถือครองทุนทางวัฒนธรรม เช่น ปราชญ์ชาวบ้าน ผู้นำกลุ่มผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติจากลูกจาก เป็นต้น และ 2. กลุ่มผู้บริโภคผลิตภัณฑ์จากทุนทางวัฒนธรรม

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มผ้ามัดย้อมจากใจ มีการจัดทำผลิตภัณฑ์จากทุนทางวัฒนธรรมที่มีในท้องถิ่นอย่างผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติจากลูกจาก อาทิ เสื้อผ้า กระเป๋า ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างทรัพยากรทางวัฒนธรรมกับคนในชุมชน โดยการสำรวจความคิดเห็นของกลุ่มผู้บริโภคส่วนใหญ่เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์อย่างกระเป๋าจากผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติ แสดงให้เห็นว่าการตั้งชื่อสินค้าในปัจจุบัน มีความเหมาะสม ราคาของสินค้าอยู่ในระดับที่เหมาะสมและสามารถเข้าถึงได้ ซึ่งกระเป๋าใส่ใจได้รับความชื่นชอบมากที่สุดจากกลุ่มผู้บริโภค ทั้งนี้กลุ่มผู้บริโภคมีความคิดเห็นเพิ่มเติมที่ต้องการให้เพิ่มเติมสีสันและรูปแบบกระเป๋าที่เพิ่มมากขึ้น

แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์จากทุนทางวัฒนธรรมวิถีชุมชนของกลุ่มผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติจากลูกจาก ควรมีการสื่อความหมายที่แสดงถึงเรื่องราวของทุนทางวัฒนธรรมที่มีในท้องถิ่นอย่างผ้ามัดย้อมสีธรรมชาติจากลูกจาก เพื่อสร้างคุณค่าและเพิ่มมูลค่าของผลิตภัณฑ์ ตลอดจนขยายการรับรู้ให้เข้าถึงกลุ่มผู้บริโภคที่เพิ่มมากขึ้น โดยอาศัยความร่วมมือจากหน่วยงานภาครัฐเข้ามาสนับสนุน

References

ชนาธินาถ ไชยภู. (2556). การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายมัดย้อมสีธรรมชาติจากเปลือกสะตอ

กรณีศึกษากลุ่มย้อมสีธรรมชาติบ้านคีรีวงศ์ อําเภอลานสกา จังหวัดนครศรีธรรมราช. (วิทยานิพนธ์

ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ภัทรานิษฐ์ สิทธินพพันธ์ และคณะ. (2557). การพัฒนาลวดลายผลิตภัณฑ์ต้นแบบผ้ามัดย้อมด้วยการย้อมจากสี

ธรรมชาติ, จาก https://ph02.tci-thaijo.org/index.php/jtir/article/view/42372.

ICOMOS. (1999). Cultural Tourism Charter: Principle and Guidelines for Managing Tourismat

Places of Cultural and Heritage Significanc, from

https://www.icomos.org/charters/tourism_e.pdf.

Jung, J. S. (2017). Making of Natural Dyeing Scarves by Tie-Dyeing Technique. MATEC Web of

Conferences, 108, 03006.

McKercher, Bob and du Cros, Hilary. (2002). Cultural Tourism: The Partnership between Tourism

and Cultural Heritage Management. New York: The Haworth Hospitality Press.

UNESCO. (2003). The convention for the safeguarding of intangible cultural heritage, from

http://www.unesco.org/new/en/culture/.

Westra, L., Scovazzi, T. (2003). The safeguarding of the intangible cultural heritage according to

the 2003 unesco convention: The case of the first nations of Canada, from

https://intergentes.com/the-safeguarding-of-the-intangible-cultural-heritage-according-to-

the-2003-unesco-convention-the-case-of-the-first-nations-of-canada/

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2023-05-26