ความต้องการนโยบายค่าแรงขั้นต่ำของกลุ่มแรงงานลูกจ้าง ตำบลเมืองใต้ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.  เพื่อศึกษาเปรียบเทียบนโยบายค่าแรงขั้นต่ำของกลุ่มแรงงานลูกจ้าง ตำบลเมืองใต้ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ ตามปัจจัยลักษณะส่วนบุคคล
2.  เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยค่าแรงขั้นต่ำของกลุ่มแรงงานลูกจ้าง ตำบลเมืองใต้ อำเภอ
เมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ 3.  เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อนโยบายค่าแรงขั้นต่ำของกลุ่มแรงงานลูกจ้าง ตำบลเมืองใต้ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ 4.  เพื่อเสนอแนะถึงความต้องการในการเพิ่มค่าแรงขั้นต่ำของลูกจ้าง ตำบลเมืองใต้ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ รูปแบบการวิจัยงานเป็นวิจัยเชิงปริมาณ โดยงานวิจัยเชิงปริมาณนั้นใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการรวบรวม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ ประชากรที่อาศัยอยู่ในตำบลเมืองใต้ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 382 คน ซึ่งใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งกลุ่ม (Cluster Sampling) ตามสูตรของ Yamane (1937) ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% และกําหนดความคลาดเคลื่อนที่ยอมรับได้ 0.5 เพื่อหาหมู่บ้านที่เป็นกลุ่มตัวอย่างโดยแอพพลิเคชั่น Spin สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation ) การวิเคราะห์เพื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One – Way ANOVA) การถดถอยพหุคูณด้วยสถิติ (Stepwise Multiple Regression Analysis) 

          ผลการวิจัย ปัจจัยกลุ่มแรงงานลูกจ้างได้รับการพัฒนาทักษะฝีมือ ( = 4.16) อยู่ในระดับมากที่สุด และรองลงมาคือ กลุ่มแรงงานลูกจ้างมีศักยภาพสูง ( = 4.03) กลุ่มแรงงานลูกจ้างได้รับการคุ้มครอง มีสวัสดิการที่เหมะสม ( = 3.96) สร้างโอกาส สร้างอาชีพ และการมีรายได้ที่มั่นคง ( = 3.96) และกลุ่มแรงงานลูกจ้างมีงานทำ มีคุณภาพชีวิตที่ดี ( = 3.88) การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณพบว่า ได้แก่ ปัจจัย

ด้านมีสวัสดิการที่เหมาะสม (β = .366) ปัจจัยด้านรายได้ที่มั่นคง (β = .216) และปัจจัยด้านพัฒนาทักษะฝีมือ (β = .155) มีอิทธิพลต่อความต้องการนโยบายค่าแรงขั้นต่ำของกลุ่มแรงงานลูกจ้าง ปัจจัยด้านมีสวัสดิการที่เหมาะสม (β=.394) และปัจจัยด้านรายได้ที่มั่นคง (β=.201) ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์สัมพันธ์พหุคูณ = .504 ปัจจัยด้านพัฒนาทักษะฝีมือ ไม่สามารถพยากรณ์มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5

          จากผลการวิจัยสรุปได้ว่า ประสิทธิภาพของความต้องการนโยบายค่าแรงขั้นต่ำนั้นควรวิเคราะห์ว่านโยบายค่าแรงขั้นต่ำที่เสนอมานั้น สามารถตอบสนองความต้องการแก้ไขปัญหาของกลุ่มแรงงานลูกจ้างในพื้นที่ได้อย่างแท้จริงหรือไม่ควรพิจารณาถึงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นต่อผู้ประกอบการและเศรษฐกิจในพื้นที่ กระทรวงแรงงาน หน่วยงานภาครัฐ ภาคเอกชนหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
ควรจัดโครงการหรือกิจกรรมที่ส่งเสริมและสนับสนุนให้กลุ่มแรงงานลูกจ้างได้พัฒนาความรู้ ทักษะฝีมือ ในด้านต่าง ๆ และวิเคราะห์สภาพเศรษฐกิจของตำบลเมืองใต้ เพื่อประเมินความสามารถในการปรับตัวของผู้ประกอบการต่อการเปลี่ยนแปลงของนโยบายค่าแรงขั้นต่ำ