แนวทางการพัฒนาพื้นที่นันทนาการของซอยพระยาสุเรนทร์ 32 แขวงบางชัน เขตคลองสามวา กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การพัฒนา, พื้นที่นันทนาการ, พระยาสุเรนทร์ 32บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาสภาพพื้นที่นันทนาการของซอยพระยาสุเรนทร์ 32 แขวงบางชัน เขตคลองสามวากรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาปัญหาพื้นที่นันทนาการของซอยพระยาสุเรนทร์ 32 แขวงบางชัน เขตคลองสามวากรุงเทพมหานคร และ 3) เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาพื้นที่นันทนาการของซอยพระยาสุเรนทร์ 32 แขวงบางชัน เขตคลองสามวากรุงเทพมหานคร โดยใช้วิธีวิจัยเชิงสำรวจ มีการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม จากกลุ่มตัวอย่างผู้พักอาศัยในซอยพระยาสุเรนทร์ 32 โดยเทียบจากตารางการประมาณขนาดของกลุ่มตัวอย่างของเครจซี่และมอร์แกน จำนวน 200 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปของผู้ตอบแบบสอบถาม พบว่า ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีอายุระหว่าง 51-60 ปี มีอาชีพข้าราชการ พนักงานรัฐวิสาหกิจ พนักงานของรัฐ และพักอาศัยแบบครอบครัวเดี่ยว ผลการศึกษา 1) สภาพพื้นที่นันทนาการโดยรวมอยู่ในระดับน้อย โดยมีประเด็นที่พบว่ามีต้นไม้หรือพื้นที่สีเขียวเพียงพอต่อการพักผ่อนของประชาชนในระดับมาก อย่างไรก็ตาม พื้นที่นันทนาการในซอยพระยาสุเรนทร์ 32 มีความเพียงพอต่อประชากรในชุมชนในระดับน้อย และมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบถ้วนในระดับน้อยที่สุด 2) ปัญหาของพื้นที่นันทนาการโดยรวมอยู่ในระดับมาก ปัญหาที่สำคัญที่สุดคือสิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างอยู่ในสภาพทรุดโทรมหรือไม่สามารถใช้งานได้ รองลงมาคือปัญหาด้านความสะอาด เช่น ขยะหรือการจัดการสิ่งแวดล้อมที่ไม่ดี และปัญหาด้านความปลอดภัย เช่น อาชญากรรมหรืออุบัติเหตุ 3)แนวทางในการพัฒนาพื้นที่นันทนาการซึ่งได้แก่ การสร้างพื้นที่สีเขียวเพื่อการพักผ่อน การจัดพื้นที่สำหรับการออกกำลังกาย การสร้างพื้นที่สำหรับกิจกรรมชุมชนและการจัดการสิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน ผลการวิจัยจะเป็นประโยชน์ในการวางแผนและพัฒนาพื้นที่นันทนาการในซอยพระยาสุเรนทร์ 32 และสามารถใช้เป็นกรณีศึกษาสำหรับการพัฒนาพื้นที่อื่น ๆ ในกรุงเทพมหานครต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กรมโยธาธิการและผังเมือง. (2564). รายงานการศึกษาและพัฒนาพื้นที่เมืองเพื่อการใช้ประโยชน์สูงสุด. กรุงเทพฯ: กรมโยธาธิการและผังเมือง.
กระทรวงมหาดไทย. (2565). แนวทางการพัฒนาและการจัดการพื้นที่นันทนาการในชุมชน
เมือง. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
คัชญศิลป์ บุญพิทักษ์สกุล. (2558). สภาพปัญหา และความต้องการการพัฒนาพื้นที่นันทนาการของ ชุมชนกูบแดงร่วมใจพัฒนา เขตบางเขน กรุงเทพมหานคร. ใน ปริญญานิพนธ์ (ศศ.ม. (การกีฬา นันทนาการและการท่องเที่ยว)). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นุชรา แสวงสุข. (2564). การพัฒนารูปแบบการจัดการกิจกรรมนันทนาการสำหรับการท่องเที่ยวโดยชุมชนในพื้นที่เขตธนบุรี. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 13(2), 129-147.
ภาวิณีเลิศ นวลจันทร์. (2559). แนวทางการพัฒนาพื้นที่นันทนาการของกรมการทหารสื่อสาร. ใน ปริญญานิพนธ์ (ศศ.ม. (การกีฬา นันทนาการและการท่องเที่ยว)). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิพงษ์ชัย ร้องขันแก้ว. (2557). การพัฒนาโปรแกรมการศึกษาการใช้เวลาว่างสำหรับเด็กในสถาน สงเคราะห์. ใน ปริญญานิพนธ์ (ปร.ด. (การกีฬา นันทนาการและการท่องเที่ยว)). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ศูนย์ออกแบบและพัฒนาเมือง. (2563). การพัฒนาเมืองน่าอยู่: ความท้าทายและแนวทางการ
พัฒนาในพื้นที่กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: ศูนย์ออกแบบและพัฒนาเมือง.
สำนักงานเขตคลองสามวา. (2563). รายงานการศึกษาและพัฒนาเมืองเขตคลองสามวา. กรุงเทพฯ: สำนักงานเขตคลองสามวา.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Smith, R. J., & Kelly, M. P. (2020). Sustainable recreational planning in urban communities. Journal of Urban Planning and Development, 146(4), 0402004.


