นวัตกรรมการพัฒนาทักษะการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษา ในยุคปัญญาประดิษฐ์ โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงรายเขต 4
คำสำคัญ:
นวัตกรรม, ,กการพัฒนาทักษะการบริหารงาน,, ปัญญาประดิษฐ์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันของทักษะการบริหารงาน 2) ศึกษาเหตุปัจจัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการบริหารงาน 3) ศึกษาภาพอนาคตที่พึงประสงค์ของทักษะการบริหารงาน และ 4) เสนอนวัตกรรมการพัฒนาทักษะการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคปัญญาประดิษฐ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหาร ครู โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงรายเขต 4 จำนวน 127 คน ผู้ให้สัมภาษณ์ จำนวน 6 คน และผู้ร่วมสนทนากลุ่มจำนวน 9 คน โดยใช้เครื่องมือ ได้แก่ แบบสอบถามความคิดเห็นสภาพปัจจุบันของทักษะการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษา แบบสัมภาษณ์เหตุปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อการพัฒนาทักษะการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษา และแบบบันทึกการสนทนากลุ่มกำหนดภาพอนาคตที่พึงประสงค์ และเสนอนวัตกรรมการพัฒนาทักษะการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคปัญญาประดิษฐ์
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันของทักษะการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษาโดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะด้านภาวะผู้นำ การวางแผนกลยุทธ์ และการใช้เทคโนโลยีในการบริหารจัดการ 2) เหตุปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาทักษะการบริหารงาน ได้แก่ ปัจจัยภายใน เช่น ความรู้ ทัศนคติ และประสบการณ์ของผู้บริหาร และปัจจัยภายนอก เช่น นโยบายการศึกษา ทรัพยากรทางเทคโนโลยี และการสนับสนุนจากชุมชน 3) ภาพอนาคตที่พึงประสงค์ของทักษะการบริหารงาน คือ ผู้บริหารต้องสามารถประยุกต์ใช้ปัญญาประดิษฐ์ เพื่อการตัดสินใจ การวิเคราะห์ข้อมูล และการสร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่ยืดหยุ่นและทันสมัย 4) นวัตกรรมที่เหมาะสมควรเป็นระบบการเรียนรู้หรือแพลตฟอร์มที่สนับสนุนการพัฒนาทักษะผู้บริหารแบบองค์รวม เพื่อเสริมสร้างศักยภาพในการบริหารองค์กรให้มีประสิทธิภาพในโลกยุคดิจิทัล
References
ธนากร ลิ้มสันติวงศ์. (2562). การวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกโรงเรียนของผู้
ปกครอง. ใน วิทยานิพนธ์. มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
ธัญญภัสร์ วีรลักษมีภรณ. (2567). การพัฒนาผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(5), 1-10.
พัชรินทร์ ถาปันแก้ว.(2567).ทักษะการสื่อสารของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการปฏิบัติตามมาตรฐาน
การปฏิบัติงานของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสกลนคร
เขต 1. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
แพรวดาว สนองผัน. (2557). ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงาน
เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานีเขต 3. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัย
ขอนแก่น, 37(4), 42-43.
วรพล คงธรรม. (2564). การจัดการทรัพยากรมนุษย์ในยุค AI. วารสารการจัดการทรัพยากร
มนุษย์, 33-39.
อุราเพ็ญ ยิ้มประเสริฐ. (2567). ผู้บริหารสถานศึกษาไทยกับความท้าทายในยุคเทคโนโลยีพลิก
ผัน. Leadership Educational Administration Development Journal
Ramkhamhaeng University,1(2), 1-12.
อัจฉรา จุ้ยเจริญ. (2558). การพัฒนาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Brynjolfsson, E., & McAfee, A. (2014). The Second Machine Age: Work, Progress,
and Prosperity in a Time of Brilliant Technologies. W. W. Norton &
Company.
Fullan, M. (2014). The Principal: Three Keys to Maximizing Impact. San Francisco: Jossey-Bass.
OECD. (2020). The Future of Education and Skills: Education 2030. OECD Publishing.
Schwab, K. (2016). The Fourth Industrial Revolution. World Economic Forum.
UNESCO. (2015). Education for Sustainable Development: A Roadmap. UNESCO.
