Educational management Buddhism to strengthen peace
Abstract
This academic article aims to organize Buddhist education to promote peace in order to make students learn according to the teachers' objectives, with the aim of developing people to be balanced in terms of intelligence, mind, society, and values. Take the teachings of the Buddha and have people follow the teachings of the Buddha and establish them as an institution and organization and be responsible for taking care of learning and practice for the benefit and happiness of humans.
References
กรกนก รุจินาม. (2562). การสร้างสันติภาพของครูสมาธิ. วารสาร มจรปรัชญาปริทรรศน์, ปีที่ 2 (ฉบับที่ 2),
หน้า 66.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2557). พระพุทธศาสนา. สืบค้น 25 กุมภาพันธ์ 2567,
จาก https://www2.m-culture.go.th/mculture_th60/download/Buddhism.pdf .
การศึกษาสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2549). กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ:
กระทรวงศึกษาธิการ.
ชัยอนันต์ สมุทวณิช. (2542). “การปฏิรูปกระบวนการเรียนรู้.” ปฏิวัติการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ :
โครงการวิถีทรรศน์.
ธรรมะไทย. (2560). ลักษณะเด่นของพุทธศาสนา. สืบค้น 29 กุมภาพันธ์ 2567,
จาก http://www.dhammathai.org/buddhism/buddhismhistory.php.
บงกช บุญมูล. (2546). คำศัพท์ที่เกี่ยวกับพุทธศาสนา.สืบค้น 25 กุมภาพันธ์ 2567,
จาก https://www.nectec.or.th/ .
ปรัชญา เวสารัชช์. (2550). ชุดฝึกอบรมผู้บริหาร: ประมวลสาระ. กรุงเทพฯ: ม.ป.พ.
ปรัชญา เวสารัชช์. (2554). หลักการจัดการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
ประสิทธิ์ พันธวงษ์ และสานิตย์ บุญชู. (2561). ดอกไม้สันติภาพสร้างสันติสุขในจังหวัดสุราษฎร์ธานี.
ปีที่ 2 (ฉบับที่ 1), หน้า 24.
ผดุงชัย ภู่พัฒน์. (ออนไลน์, 2567). แนวคิดเกี่ยวกับการจัดการศึกษา. สืบค้น 25 กุมภาพันธ์ 2567,
จาก www. techd.rmutp.ac.th.
พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมฺจิตโต). (2546). ทิศทางการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหากฤษณะ ตรุโณ. (2551). “พระพุทธศาสนากับการสร้างสันติภาพโลก”, (วิทยานิพนธ์
พุทธศาสตรมหาบัณฑิต), บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (14 สิงหาคม พ.ศ. 2542). ราชกิจจานุเบกษา.
เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก, หน้า 4 .
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2553). คู่มือการจัดระบบการเรียน
การสอนที่ยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: เทียนวัฒนา พริ้นท์ติ้ง.
รัชฎากร เอี่ยมอำไพ. (2561). เพื่อสันติภาพโลก : รัสเซีย-ยูเครน. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, ปีที่ 23
(ฉบับที่ 1), หน้า 361.
วิชัย ตันศิริ. (2549). อุดมการณ์ทางการศึกษา: ทฤษฎีและภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ :
สามลดา.
วิชัย ตันสิริ. (2549). อุดมการณ์ทางการศึกษา ทฤษฎีและภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วันชัย ปานจันทร์. (2556). ศักยภาพและความพรอมในการจัดการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาของ
มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร, ปที่ 8 (ฉบับที่ 1), หน้า 80.
ศรีวรรณ มีคุณ. (2554). การจัดการศึกษาโดยครอบครัว. (ออนไลน์, 2567). สืบค้น 25 กุมภาพันธ์ 2567,
จาก http://www.thaileam.org/ .
อัฟดัล สะอิ. (2558). เส้นเสียงแห่ง สันติภาพ: หน้าที่ของเพลงในสถานการณ์ ความรุนแรงจังหวัด
ชายแดนภาคใต้. วารสารกึ่งวิชาการ, ปที่ 36 (ฉบับที่ 4), หน้า 7.
อภิญญา ดิสสะมาน. (2558). การศึกษาสันติภาพ: กรณีศึกษาหลักสูตรเสริมสร้างสังคมสันติสุข (สสสส.) .
วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, ปีที่ 7 ฉบับที่ 2 .
อำนวย ทองโปร่ง. (2560). การพัฒนาคนในระบบการจัดการศึกษาไทย. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร,
ปที่ 7 (ฉบับที่ 2), หน้า 1.
