การรู้เท่าทันอุตสาหกรรมวัฒนธรรมคลื่นวัฒนธรรมเกาหลี ของนักศึกษามหาวิทยาลัยสวนดุสิตที่มีต่ออาหารเกาหลี ในละครซีรีส์เกาหลี

ผู้แต่ง

  • วิสาขา เทียมลม คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต

คำสำคัญ:

การรู้เท่าทันอุตสาหกรรมวัฒนธรรม, อาหารเกาหลี, ละครซีรีส์เกาหลี

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง การรู้เท่าทันอุตสาหกรรมวัฒนธรรมคลื่นวัฒนธรรมเกาหลีของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสวนดุสิตที่มีต่ออาหารเกาหลีในละครซีรีส์เกาหลี  มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การรู้เท่าทันอุตสาหกรรมวัฒนธรรมคลื่นวัฒนธรรมเกาหลี ของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสวนดุสิตที่มีต่ออาหารเกาหลีในละครซีรีส์เกาหลี  กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษา มหาวิทยาลัยสวนดุสิต จำนวน 50 คน ที่เรียนวิชา คุณค่าของความสุข ภาคเรียนที่ 1/2567 ตอนเรียน G1 โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากผลคะแนนแบบรูบริคจากเล่มรายงาน การวิเคราะห์การรู้เท่าสื่ออุตสาหกรรมวัฒนธรรมคลื่นวัฒนธรรมเกาหลีของนักศึกษา และการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) จากเล่มรายงานที่นักศึกษานำเสนอ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมวิธีวิทยา (Mixed Methods Research) ด้วยวิธีการศึกษาผู้รับสาร (Audience Analysis)

ผลการวิจัยพบว่า 1) คะแนนการวัดผลการรู้เท่าทันอุตสาหกรรมวัฒนธรรม   คลื่นวัฒนธรรมเกาหลี ของนักศึกษา  มหาวิทยาลัยสวนดุสิต ที่มีต่ออาหารเกาหลีในละครซีรีส์เกาหลีแบบรูบริค โดยรวมมีคุณภาพของการรู้เท่าทันสื่อในระดับดี (ค่าเฉลี่ย 84.90 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 9.24) 2) กลุ่มนักศึกษาส่วนใหญ่มีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ แยกแยะ และรู้เท่าทันอุตสาหกรรมวัฒนธรรมคลื่นวัฒนธรรมเกาหลีที่มีต่ออาหารเกาหลีในละครซีรีส์เกาหลี  ได้ใน 3 องค์ประกอบคือ การเข้าถึงสาร (Access) การวิเคราะห์สาร (Analyze) และการประเมินสาร (Evaluate)  ได้เป็นอย่างดี แต่คลื่นวัฒนธรรมเกาหลีในละครซีรีส์ก็ยังมีอำนาจอ่อน (Soft Power) ที่ทำให้กลุ่มนักศึกษาบางกลุ่มหลงใหลในภาพลักษณ์ความอร่อยของอาหารเกาหลีที่ดูแปลกใหม่ แปลกตา น่ากิน รวมถึงท่าทางของนักแสดงที่กินอาหารเกาหลีแล้วตาเป็นประกายอย่างมีความสุขเหล่านั้น สามารถครอบงำผู้ชมจนอยากกินอาหารเกาหลีตามรอยละครซีรีส์เกาหลีอยู่ดี

เอกสารอ้างอิง

กมลทิพย์ วิจิตรสุนทร. (2542). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการดื่มเครื่องดื่มอแลกอฮอล์ของนักเรียนอาชีวศึกษาชายในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษาและพฤติกรรมศาสตร์ คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

ชุติมา ชุณหกาญจน์. (2550). พฤติกรรมการเลียนแบบวัฒนธรรมของวัยรุ่นไทยจากสื่อบันเทิงเกาหลี. วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา นิเทศศาสตรพัฒนาการ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณิชนันทน์ รุ่งศิริเลิศกุล. (2565). พฤติกรรมการเปิดรับสื่อที่ส่งผลต่อความชื่นชอบอาหารเกาหลีของผู้ชมในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการมรดกวัฒนธรรมและอุตสาหกรรมสร้างสรรค์ วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน. (2562). ทักษะการรู้เท่าทันสื่อ การรู้เท่าทันสื่อ และความฉลาดทางอารมณ์ของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 45(2), 127-161.

นพดล อินทร์จันทร์. (2565). ภาพยนตร์ชุดเกาหลี : กรณีศึกษากระแสคลื่นวัฒนธรรมเกาหลีในสังคมไทย.สืบค้นเมื่อวันที่ 15 มกราคม 2565. จาก https://so02.tci- thaijo.org /index.php/jica/article/download /5767/5051/

นวรัตน์ ชิ้น. (2560). น้ำแข็งไสเกาหลี บิงซู (Bingsu) : ภาพสะท้อนวัฒนธรรมกระแสนิยมอาหารเกาหลีในสังคมไทย กรณีศึกษา ร้านน้ำแข็งไสบิงซูย่านสยามสแควร์. (รายงานการศึกษาเฉพาะบุคคลปริญญาศิลปศาสตรบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, คณะโบราณคดี, ภาควิชามานุษยวิทยา.

มุทิตา เอื้องสุภาภรณ์. (2565). อิทธิพลของสื่อบันเทิงเกาหลีที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้ออาหารเกาหลีของผู้บริโภคชาวไทย. สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยมหิดล.

พลอยวไล ทองรักษ์. (2562). การรู้เท่าทันสื่อ แนวทางการรู้เท่าทันและวิเคราะห์สื่อและสุขภาพจิตของนิสิตระดับปริญญาตรีชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 45(1), 200-228.

พัชนียา ชูแสงศรี. (2566). พฤติกรรมการบริโภคอาหารที่ไม่ดีต่อสุขภาพของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. Journal of Organizational Management Excellence, 1(1), 1-15.

รัศมี อ่อนปรีดา และคณะ. (2567). พฤติกรรมการเลียนแบบทางวัฒนธรรมและการรับวัฒนธรรมสมัยนิยมจากเกาหลีของนักศึกษาไทย. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 8(2), 1-15. 341-350.

สำนักสุขาภิบาลอาหารและน้ำ. (2565). "ปูไข่ดอง" กินอย่างไรให้ปลอดภัย. สืบค้นเมื่อ 23 มีนาคม 2568 จาก https://foodsan.anamai.moph.go.th/webupload/13x34cba8a8c311038000343e8ab441d5ff/m_magazine/35106/3490/file_download/7698f99435c8fd5c1ba158110aded60c.pdf

อรชพร ปัญจวีณิน. (2562). กระแสเกาหลีที่มีผลกระทบต่อการขยายกิจการร้านอาหารเกาหลีประเภทร้านอาหารปิ้งย่างใน กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา เกาหลีศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Adorno, T. W., & Horkheimer, M. (1992). Dialectics of Enlightenment. (John Cumming, Trans.). London: Verso.

Chanika Siriwat. (2017). Korean Wave and Korean Food Franchise Expansion in Bangkok Thailand [Thesis Master of Arts, Chulalongkorn University]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). https://doi.org/10.58837/CHULA.THE.2017.1655

Joon-Hwa, Park. (2013). Let's Eat (Season 1. EP.12). CJ ENM Entertainment Division.

Jung-hyo, Lee. (2019). Crash Landing on You (EP.2). Studio Dragon. Netflix. http://www.netflix.com3

Strasburger, V.C, Wilson, B.J., & Jordan, A.B. (2009). Children, Adolescents, And The Media. (2nd ed.). CA :Sage.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

18-10-2025

รูปแบบการอ้างอิง

เทียมลม ว. (2025). การรู้เท่าทันอุตสาหกรรมวัฒนธรรมคลื่นวัฒนธรรมเกาหลี ของนักศึกษามหาวิทยาลัยสวนดุสิตที่มีต่ออาหารเกาหลี ในละครซีรีส์เกาหลี. วารสารรามคำแหง ฉบับรัฐประศาสนศาสตร์, 8(3), 307–343. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/RJPA/article/view/2141