ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบวัฒนธรรมองค์กรกับพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการในสังกัดสำนักงานปลัดกระทรวงพาณิชย์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับความสำคัญของรูปแบบวัฒนธรรมองค์กรของสำนักงานปลัดกระทรวงพาณิชย์ 2) ระดับพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการ 3) เปรียบเทียบระดับความสำคัญของรูปแบบวัฒนธรรมองค์กร โดยจำแนกตามลักษณะส่วนบุคคล 4) เปรียบเทียบระดับพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการ โดยจำแนกตามลักษณะส่วนบุคคล และ 5) ความสัมพันธ์ระหว่างระดับความสำคัญของรูปแบบวัฒนธรรมองค์กรกับระดับพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กรของข้าราชการ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณและเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงโดยรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ศึกษาเป็นข้าราชการที่เกิดระหว่าง พ.ศ. 2523 ถึง พ.ศ. 2543 จำนวน 487 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ การวิเคราะห์ค่าสถิติ Independent-sample t-test การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) และการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson’s Product-Moment Correlation Coefficient) โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับความสำคัญของรูปแบบวัฒนธรรมองค์กรมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากทุกรูปแบบ โดยวัฒนธรรมองค์กรแบบเครือญาติเป็นรูปแบบที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด 2) ระดับพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กรมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากทุกด้าน โดยพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กร ด้านการอุทิศตนเพื่อองค์กร เป็นด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด 3) ข้าราชการที่มีระยะเวลาในการทำงานหรืออายุงานและระดับการศึกษาแตกต่างกันให้ความสำคัญกับรูปแบบวัฒนธรรมองค์กรแตกต่างกัน 4) ข้าราชการที่มีอายุ ระยะเวลาในการทำงานหรืออายุงาน และตำแหน่งงานแตกต่างกัน มีระดับพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กรแตกต่างกัน และ 5) ระดับความสำคัญของรูปแบบวัฒนธรรมองค์กรทุกรูปแบบมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับระดับพฤติกรรมความผูกพันต่อองค์กรทุกด้าน โดยวัฒนธรรมองค์กรแบบราชการมีความสัมพันธ์กับความผูกพันต่อองค์กรสูงสุดในทุกด้าน