TEACHING THE ELDERLY ACCORDING TO THE TRIPITAKA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Teaching the elderly in Tripitaka by synthesizing 6 teaching methods, namely teaching principles, teaching content, teaching methods, teaching techniques, teaching media and equipment, and evaluation, which can be applied in many ways, including 1) Understanding differences, each elderly person is different, and teaching methods must be adjusted to be appropriate for each individual; 2) Emphasizing practice, emphasizing that the elderly practice real-world practices, such as meditation and mindfulness training; 3) Creating a warm atmosphere, a friendly atmosphere conducive to learning; 4) Using a variety of media, using media that is appropriate for the elderly, such as pictures, images, or stories; and 5) Continuous evaluation: evaluate the learning outcomes of the elderly regularly to improve teaching. Therefore, teaching the elderly in accordance with the Tripitaka is a method that emphasizes developing the mind and intellect of the learner. The goal is for the elderly to be happy and have a better quality of life, as well as preparing them to face death peacefully.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารวารสารการบริหารการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารได้กำหนดความซ้ำของผลงานด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารการบริหารการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารการบริหารการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารการบริหารการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารการบริหารการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ และวารสารการบริหารการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2547). พระราชบัญญัติผู้สูงวัย พ.ศ. 2546. กรุงเทพมหานคร: เจ.เอส.การพิมพ์.
คณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานผู้สูงวัยแห่งชาติ. (2545). แผนพัฒนาผู้สูงวัยแห่งชาติ ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2545-2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
คณะกรรมาธิการวิสามัญสวัสดิการผู้สูงวัยและการพัฒนาสังคม. (2534). ปัญหาผู้สูงวัยและแนวทางแก้ไข. กรุงเทพมหานคร: วุฒิสภา.
ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การเข้าสู่สังคมผู้สูงวัยของประเทศไทย Aging society in Thailand. สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. 3(16). 1.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรวัส บำเพ็ญบุญบารมี. (2550). แนวคิด ทฤษฎี หลักธรรม : ศึกษาจากคัมภีร์พระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกาตลอดจนคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บรรลุ ศิริพานิช. (2534). เวชศาสตร์ผู้สูงวัย. กรุงเทพมหานคร: เกษมสุวรรณ.
บุษยมาส สินธุประมา. (2539). สังคมวิทยาความสูงวัย. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยพายัพ.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2564). พุทธวิธีในการสอน. ครั้งที่ 26. กรุงเทพมหานคร: ผลิธัมม์.
พระราชวรมุนี. (2528). ปรัชญาการศึกษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมการศาสนา.
พุทธทาสภิกขุ. (2539). ธรรมะสำหรับผู้สูงวัย. กรุงเทพมหานคร: สุขภาพใจ.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. (2544). สวัสดิการผู้สูงวัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2549). ผู้สูงวัยกับการทำงาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
สุรกุล เจนอบรม. (2534). วิทยาการผู้สูงวัย. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาการศึกษานอกโรงเรียน คณะครุศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
G.M. Barrow & P.A. Smith. (1979). Aging, Ageism and society. Paul, Minn.: West.
J.E. Anderson. (1971). Teaching and learning, In W.T. Donahuc. Education for later maturity. New York: Whiteside.