ประสิทธิภาพการบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมเทศบาลตำบลน้ำคำ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ประสิทธิภาพการบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมเทศบาลตำบลน้ำคำ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ 2) เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพการบริหารจัดการแบบมีส่วนร่วมเทศบาลตำบลน้ำคำ อำเภอเมือง จังหวัดศรีสะเกษ
กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ จำนวน 214 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นมาเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับที่มีค่าดัชนีความสอดคล้องเท่ากับ 0.67-1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม เท่ากับ .8066 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test, F-test และเปรียบเทียบรายคู่ด้วยวิธีการของ Scheffe.
ผลการวิจัยพบว่า ในภาพรวม 4 ด้าน อยู่ในระดับมาก (= 3.58 , S.D.= 0.16) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ด้านการเป็นผู้นำและแกนกลางในการพัฒนาชุมชน มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด อยู่ในระดับมาก (= 3.67 , S.D.= 0.31) รองลงมาคือ ด้านส่งเสริมขนบธรรมเนียมประเพณี อยู่ในระดับมาก (= 3.61 , S.D.= 0.36) ด้านการส่งเสริมสนับสนุนและพัฒนา อยู่ในระดับมาก (= 3.55 , S.D.= 0.34) ด้านการเสนอแผนงาน/โครงการ มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด อยู่ในระดับมาก (= 3.50 , S.D.= 0.29)
ผลการเปรียบเทียบสมมติฐานพบว่า เพศที่แตกต่างกัน ในภาพรวม 4 ด้าน พบว่าไม่แตกต่างกัน ส่วน อายุ ระดับการศึกษา สถานภาพ สถานภาพทางสังคม ที่แตกต่างกัน ในภาพรวม 4 ด้าน พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2557). คู่มือการจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพ :
ชุมชนสหกรณ์ กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย.
โกวิทย์ พวงงาม. (2557). การปกครองท้องถิ่นไทย : หลักการและมิติใหม่ในอนาคต.
(พิมพ์ครั้งที่ 7).กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วิญญูชน จำกัด.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2561). สถิติสำหรับงานวิจัย. กรุงเทพฯ : ภาควิชาสถิติ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิราวัลย์ วรวงค์. (2560). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาท้องถิ่น
ของเทศบาลของเทศบาลเมืองสรวง อำเภอเมืองสรวง จังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ฐิติรัตน์ สุวรรณ (2561). บทบาทของสมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดปัตตานีใน
ทัศนะของผู้นำท้องถิ่นในอำเภอเมืองปัตตานี หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ฐิติมา ตระกูลปฐมฐิติ. (2557). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารงานเทศบาล
ตำบลพนมสารคาม อำเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา.วิทยานิพนธ์
รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองและการบริหารจัดการ
มหาวิทยาลัยบูรพา
ชาญไชย มุตตาหารัช (2560). บทบาทของสมาชิกสภาเทศบาลในการบริหารงานเทศบาล :
กรณีศึกษาเทศบาลตำบลคอหงส์ เทศบาลเมืองบ้านพรุ เทศบาลนครหาดใหญ่ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ตี โพธิสาร (2560). บทบาทสมาชิกสภาต่อการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบล
ในอำเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2557). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. (พิมพ์ครั้งที่ 9).
กรุงเทพฯ: เอส อาร์ พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์ จำกัด.
ธงชัย สันติวงศ์. (2557). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ : บริษัท ประชุมช่าง จำกัด.
นภดล พินิจ. (2561). การมีส่วนร่วมของอาสาพัฒนาปศุสัตว์ประจำหมู่บ้าน (อพปม.)
ในการปฏิบัติงานตามบทบาทหน้าที่ : ศึกษากรณีอำเภอพาน จังหวัดเชียงราย.
กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2561). หลักกฎหมายปกครองเกี่ยวกับบริหารสาธารณะ. กรุงเทพฯ :
วิญญูชน.
ปกรณ์ ประจันบาน. (2557). สถิติขั้นสูงสําหรับการวิจัยและประเมิน (Advanced Statistics
for Research and Evauation). พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ประชุม รอดประเสริฐ. (2557). นโยบายและการวางแผน: หลักการและทฤษฎี.
(พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: เนติกุลการพิมพ์.
พิศณุ พูนเพชรพันธุ์. (2560). บทบาทของประชาชนภายใต้กลไกของรัฐธรรมนูญไทย
ในการปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารการพัฒนาท้องถิ่น 2,1 (มิ.ย.-ก.ย.50) 15-29
พิลัยวัลย์ ศิริภักดิ์ (2558). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารงานเทศบาลตำบล
ศรีวิไลอำเภอศรีวิไล จังหวัดหนองคาย วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชานโยบายสาธารณะ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
มานิตย์ สัมมาพันธ์. (2561). การบริหารเชิงพุทธ. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพฯ: โอเอสพริ้นติ้งเฮ้าส์.
วีรนารถ มานะกิจ และพรรณี ประเสริฐวงษ์ .(2560). การจัดองค์การและการบริหาร.
พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2561). ทฤษฎีการนํานโยบายสาธารณะไปปฏิบัติ. กรุงเทพฯ:
สมาคมนักวิจัย.
วรา เสมาทอง. (2558). แนวทางการพัฒนาการปฏิบัติงานตามบทบาทของสมาชิกสภา
องค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอเมืองตาก จังหวัดตาก.
หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น
มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
เศรษฐไชย หทัยวรรธน์. (2561). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดทำแผน
พัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลน้ำพี้ จังหวัดอุตรดิตถ์. วิทยานิพนธ์
รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาประชาคมเมืองและ
ชนบท มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
สุพจน์ บุญวิเศษ. (2557). หลักรัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: เอ็ม.ที.เพรส.
เสนาะ ติเยาว์. (2557). การบริหารกลยุทธ์. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สรชัย พิศาลบุตร. (2559). การวิจัยทางธุรกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิทยพัฒน์.
สมเกียรติ ลิวติวงษ์. (2558). บทบาทของสมาชิกสภาเทศบาลตำบลในการควบคุมการ
ปฏิบัติงานของฝ่ายบริหารในเขตอำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี.
หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สกาวเดือน เกตุแก้ว. (2560). บทบาทของประธานชุมชนต่อการบริหารงานเทศบาลเมือง
เขลางค์นคร อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาการเมืองการปกครอง มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สรายุทธ คำสุขุม. (2558). ความคิดเห็นของประชำชนต่อบทบาทการมีส่วนร่วมในการบริหารงาน เทศบาลตำบลบ้านแพง อำเภอบ้านแพง จังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์
รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
อคิน รพิพัฒน์ (2558). รายงานการศึกษากระบวนการพัฒนาและผลกระทบของโครงการพัฒนาหมู่บ้านชายแดนจังหวัดสุรินทร์. งานวิจัย สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Yocarini. (2004). Individual Determinants of Participation in Community
Development in Indonesia. Environment and Planning C: Government and
Policy.
Sithole. (2007). Individual Determinants of Participation in Community Development
in Indonesia. Environment and Planning C: Government and Policy.
Keith. (1972). Research the Public Opinion Enviroment: Theories and Methods.
London : Sage.