แนวทางการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลของผู้ประกอบการในจังหวัดสิงห์บุรี

อภิสิทธิ์  มากเลาะเลย์; บัณฑิต อารอมัน

ผู้แต่ง

อภิสิทธิ์ มากเลาะเลย์ วิทยาลัยนานาชาติอิสลามนานาชาติกรุงเทพ มหาวิทยาลัยเกริก
บัณฑิต อารอมัน วิทยาลัยนานาชาติอิสลามนานาชาติกรุงเทพ มหาวิทยาลัยเกริก

คำสำคัญ:

เครื่องหมายรับรองฮาลาล, ผู้ประกอบการ, คณะกรรมการอิสลามแห่งประเทศไทย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลของผู้ประกอบการในจังหวัดสิงห์บุรี ซึ่งเป็นกระบวนการที่มีความสำคัญในการเพิ่มความน่าเชื่อถือและความไว้วางใจให้กับผลิตภัณฑ์ หรือบริการในกลุ่มผู้บริโภคชาวมุสลิม การวิจัยครั้งนี้ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ประกอบการที่มีประสบการณ์ในการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาล รวมถึงเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องในการตรวจสอบและอนุมัติการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาล

ผลการวิจัยพบว่า ผู้ประกอบการในจังหวัดสิงห์บุรีพบอุปสรรคหลายประการในการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาล ประกอบด้วยความซับซ้อนของกระบวนการ ความต้องการความรู้เฉพาะด้าน และค่าธรรมเนียมในการดำเนินการ นอกจากนี้ยังพบว่าการขาดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับกระบวนการการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ผู้ประกอบการประสบปัญหาในการขอรับรอง

จากผลการวิจัย ผู้วิจัยได้เสนอแนวทางในการปรับปรุงกระบวนการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งรวมถึงการจัดฝึกอบรมและให้ความรู้แก่ผู้ประกอบการ การลดความซับซ้อนของกระบวนการ และการสนับสนุนค่าธรรมเนียมการขอการรับรองเครื่องหมายฮาลาลจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง การปรับปรุงเหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดอุปสรรคที่ผู้ประกอบการต้องพบเจอ การวิจัยนี้มีความสำคัญเนื่องจากการได้รับเครื่องหมายรับรองฮาลาลไม่เพียงแต่เพิ่มความน่าเชื่อถือและความไว้วางใจในผลิตภัณฑ์หรือบริการของผู้ประกอบการ แต่ยังช่วยเพิ่มโอกาสในการแข่งขันทางการตลาดและการขยายฐานลูกค้า ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจท้องถิ่นและระดับชาติ ผลการวิจัยนี้สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการพัฒนากระบวนการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลในจังหวัดสิงห์บุรีและจังหวัดอื่น ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ยังสามารถนำไปใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลในอนาคต

ผลการวิจัยพบว่า ผู้ประกอบการในจังหวัดสิงห์บุรีพบอุปสรรคหลายประการในการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาล ประกอบด้วยความซับซ้อนของกระบวนการ ความต้องการความรู้เฉพาะด้าน และค่าธรรมเนียมในการดำเนินการ นอกจากนี้ยังพบว่าการขาดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับกระบวนการการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ผู้ประกอบการประสบปัญหาในการขอรับรอง

จากผลการวิจัย ผู้วิจัยได้เสนอแนวทางในการปรับปรุงกระบวนการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ซึ่งรวมถึงการจัดฝึกอบรมและให้ความรู้แก่ผู้ประกอบการ การลดความซับซ้อนของกระบวนการ และการสนับสนุนค่าธรรมเนียมการขอการรับรองเครื่องหมายฮาลาล จากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง การปรับปรุงเหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและลดอุปสรรคที่ผู้ประกอบการต้องพบเจอ การวิจัยนี้มีความสำคัญเนื่องจากการได้รับเครื่องหมายรับรองฮาลาลไม่เพียงแต่เพิ่มความน่าเชื่อถือและความไว้วางใจในผลิตภัณฑ์หรือบริการของผู้ประกอบการ แต่ยังช่วยเพิ่มโอกาสในการแข่งขันทางการตลาดและการขยายฐานลูกค้า ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจท้องถิ่นและระดับชาติ

ผลการวิจัยนี้สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางในการพัฒนากระบวนการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลในจังหวัดสิงห์บุรีและจังหวัดอื่น ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ยังสามารถนำไปใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับการขอเครื่องหมายรับรองฮาลาลในอนาคต

References

Mohd Yusof, S. A., & Wan Jusoh, W. N. H. (2013). Islamic branding: The understanding and perception. Procedia Social and Behavioral Sciences, 130, 179–185.

Prentice-Dunn, S., & Rogers, R. W. (1986). Protection motivation theory and preventive health: Beyond the health belief model. Health Education Research, 1(3), 153–161. https://doi.org/10.1093/her/1.3.153

Zailani, S., Kanapathy, K., & Iranmanesh, M. (2015). Halal orientation strategy: Impacts on business performance in Halal food industry. Journal of Islamic Marketing, 6(3), 292–309.

กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2558). รายงานการประชุมคณะกรรมการกลางฯ ครั้งที่ 2/2525. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม.

กัสมีรัตน์ มะลูลีม. (2557). ปัจจัยความตระหนักในเครื่องหมายฮาลาล คุณภาพอาหาร ตราสินค้าของชาวอิสลาม และส่วนผสมของผลิตภัณฑ์ที่มีผลต่อความตั้งใจซื้ออาหารที่ไม่มีตราฮาลาลบนบรรจุภัณฑ์ของผู้บริโภคชาวมุสลิมในเขตกรุงเทพมหานคร [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

มาเรียม นะมิ. (2552). การตัดสินใจส่งออกของผู้ผลิตอุตสาหกรรมแปรรูปอาหารฮาลาลในประเทศไทย[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

วิริยา บุญมาเลิศ. (2559). กลยุทธ์การตลาดร้านค้าปลีกธุรกิจอาหารฮาลาล ตามยุทธศาสตร์การค้าการลงทุน. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, กรุงเทพมหานคร.

สถาบันฮาลาล มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. (2557). ฮาลาลในประเทศไทย. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

สถาบันฮาลาล มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. “ภาพรวมของอุตสาหกรรมฮาลาลในประเทศไทย” [ออนไลน์]. เข้าถึงเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2557. เข้าถึงได้จาก http://www.halinst.psu.ac.th.

สมทรง นาคศรีสังข์ และบุรพร กำบุญ. (2561). ความสามารถในการแข่งขันของอุตสาหกรรมอาหารไทยผ่านมาตรฐาน GMP. วารสารวิชาการ สถาบันวิทยาการแห่งแปซิฟิก สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(2), 159-163.

สมาคมศิษย์เก่าอาหรับ.1419, พระมหาคัมภีร์อัลกุรอานพร้อมความหมายภาษาไทย, มาดีนะฮฺศูนย์กษัตริย์ฟะฮัดเพื่อการพิมพ์อัลกุรอาน.

สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ. “มาตรฐานอาหารฮาลาลแห่งชาติ” [ออนไลน์]. เข้าถึงเมื่อ 10 พฤษภาคม 2564. เข้าถึงได้จาก https://www.acfs.go.th/halal/general.php.

อดิศร มูหะหมัดอารี. (2543). ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องพระราชบัญญัติการบริหารองค์กรศาสนาอิสลาม พ.ศ. 2540 ศึกษากรณีองค์กรที่มีอำนาจออกเครื่องหมายฮาลาล [วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยรามคำแหง, กรุงเทพมหานคร.

อารยา อายุบเคน. (2557). มาตรฐานการดำเนินงานการผลิตอาหารภายใต้เครื่องหมายฮาลาลของผู้ประกอบการธุรกิจอาหารในจังหวัดนนทบุรี [วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร, เพชรบุรี.