องค์ประกอบของปัจจัยที่มีผลต่อระบบนิเวศการเรียนรู้วิถีพุทธในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา

Main Article Content

ณัฐนิชา เจ๊ะดอเราะ
ลำพอง กลมกูล

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบของปัจจัยที่มีผลต่อระบบนิเวศการเรียนรู้วิถีพุทธในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญคือ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการบริหารสถานศึกษาได้จากการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 12 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วยแบบสัมภาษณ์ และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการสร้างข้อสรุปแบบอุปนัย


ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของปัจจัยที่มีผลต่อระบบนิเวศการเรียนรู้วิถีพุทธในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ประกอบด้วย 5 ปัจจัย ได้แก่ 1) ครูผู้สอน 2) การเรียนรู้ 3) การมีส่วนร่วมของผู้ปกครอง 4) ปัญญาวุฒิธรรม และ 5) ระบบนิเวศการเรียนรู้วิถีพุทธ จึงจะเกิดเป็นรูปแบบการเรียนรู้แบบต่างๆ ได้แก่ การเรียนรู้ที่แตกต่าง การเรียนรู้ที่เกื้อกูลกัน การเรียนรู้ตามศักยภาพและการเรียนรู้แบบรอบด้าน

Article Details

How to Cite
เจ๊ะดอเราะ ณ. ., & กลมกูล ล. . (2024). องค์ประกอบของปัจจัยที่มีผลต่อระบบนิเวศการเรียนรู้วิถีพุทธในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารการบริหารการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 2(1-2), 13–24. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/JEAHS/article/view/912
บท
บทความวิจัย

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช 2553. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). เอกสารรายงาน “จำนวนครู/อาจารย์ ในระบบโรงเรียน”. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

กลุ่มยุทธศาสตร์การศึกษา สำนักงานศึกษาธิการภาค 1. (2560). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาการศึกษา (พ.ศ. 2562 – 2565 ) ภาค 1. รายงานวิจัย. ปทุมธานี: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.

ปิยะพงษ์ ไสยโสภณ. (2550). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วม หมวดวิชาพัฒนาทักษะชีวิต 1 ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544. ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี. (2564). ระบบนิเวศของสิ่งมีชีวิต. แหล่งที่มา https://sites.google.com/site/sasimajankong2542/home/hnwy-thi3. สืบค้นเมื่อ 16 มิ.ย. 2564.

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2540). ชุดวิชาพื้นฐานการศึกษา มนุษย์กับการเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 15. นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

รัชนี ศรีทับทิม และสายสุดา เตียเจริญ. (2562). การบริหารจัดการโรงเรียนวิถีพุทธของโรงเรียนวัดเฉลิมพระเกียรติ (พิบูลบำรุง). รัชต์ภาคย์. 13(31). 265 – 275.

ศุภลักษณ์ เศษธะพานิช. (2550). การพัฒนาระบบการบริหารที่มุ่งเน้นความเป็นเลิศของสถานศึกษาเอกชน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศูนย์ข้อมูลสารสนเทศเพื่อการศึกษาแห่งชาติ. (2563). เอกสารรายงาน “ข้อมูลการศึกษา”. กรุงเทพมหานคร: สำนักวิจัยและพัฒนาการศึกษา สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สถาพร กรีธาธร. (2553). องค์ประกอบของคุณลักษณะองค์การแห่งการเรียนรู้ที่ส่งผลต่อวินัย 5 ประการของบุคลากรในโรงเรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนยุทธศาสตร์ชาติ. แหล่งที่มาhttp://nscr.nesdc.go.th/nesdc_uat/wp-content/uploads/2021/07/June21_Full_02-15-7-64.pdf สืบค้นเมื่อ 16 มิ.ย. 2564.

Bower, H. & Hilgard, E. R. (1981). Theories of learning. 5 Th Ed. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice – Hall.

Farahiza Zaihan Azizan. (2010). Blended Learning in Higher Education Institution in Malaysia. Regional Conference on Knowledge Integration in ICT.

Kimble, G. A. (1964). Problems of Learning and The Problem of Definition: Comments on Professor Grant's paper. New York: Academic Press.