ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต

ผู้แต่ง

  • ชิสา กันยาวิริยะ สาขาวิชาปรัชญาและจริยศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
  • สิรินทร์ กันยาวิริยะ สาขาวิชาปรัชญาและจริยศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

คำสำคัญ:

ปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง, การพัฒนา, คุณภาพชีวิต

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์แนวคิดและหลักการของปรัชญาหลังนวยุคสายกลางที่ส่งผลต่อความเข้าใจเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตในบริบทร่วมสมัย 2) สังเคราะห์แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตบนฐานของกระบวนทัศน์หลังนวยุคสายกลาง และ 3) เสนอกรอบแนวคิดเชิงประยุกต์เพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตอย่างเป็นระบบและยั่งยืน การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารทุติยภูมิ ทั้งงานวิจัย บทความ หนังสือ และคัมภีร์ทางศาสนา และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เอกสาร และการตีความเชิงปรัชญา ผลการวิจัยพบว่า 1) ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางเป็นการประสานจุดแข็งของแนวคิดนวยุคและหลังนวยุค โดยไม่ยึดถือสุดขั้ว 2) หากเน้นการสร้างดุลยภาพระหว่างเหตุผลกับประสบการณ์ ความจริงกับความหมาย ความรู้กับความสัมพันธ์ ซึ่งสามารถนำมาใช้เป็นฐานแนวคิดสำหรับการพัฒนาคุณภาพชีวิตได้อย่างรอบด้าน 3) ผลการสังเคราะห์เสนอกรอบ “พลัง 4” ได้แก่ พลังสร้างสรรค์ พลังปรับตัว พลังร่วมมือ และพลังแสวงหา ซึ่งเป็นกลไกภายในที่เสริมสร้างสุขภาวะองค์รวมของมนุษย์ในมิติต่าง ๆ ทั้งระดับปัจเจก ความสัมพันธ์ และจิตวิญญาณ องค์ความรู้ใหม่จากการวิจัยครั้งนี้คือการเสนอ MODERATE Model ซึ่งประกอบด้วยองค์ประกอบ 8 ประการ ได้แก่ Middle-path Philosophy, Open-ended Pluralism, Dynamic Forces, Embodied Integration, Reflexivity, Appreciation, Transformation และ Ethical Grounding โดยมีเป้าหมายเพื่อบูรณาการปรัชญาเข้ากับชีวิตจริง อำนวยให้เกิดการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ลึกซึ้งและยั่งยืน

References

เมธา หริมเทพาธิป. (2561). การมีส่วนร่วมในมุมมองหลังนวยุค. วารสารรมยสาร, 6(3), 63–77.

เมธา หริมเทพาธิป. (2563). การจูงใจตนเองในแนวทางหลังนวยุค. วารสารพุทธมัคค์, 5(1), 99–107.

ชัยโรจน์ นพเฉลิมโรจน์. (2565). การคิดนวัตกรรมด้วยหลักการทรงงานตามหลักปรัชญาหลังนวยุค. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน, 5(2), 111–117.

ชิสา กันยาวิริยะ, สิรินทร์ กันยาวิริยะ และเมธา หริมเทพาธิป. (2565). การบริหารตนตามหลักพุทธธรรมสำหรับนักธุรกิจ. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 5(2), 275–281.

พจนา มาโนช. (2566). ธุรกิจครอบครัวในกระบวนทรรศน์หลังนวยุคสายกลาง. วารสารปารมิตา, 5(2), 300–306.

สิรินทร์ กันยาวิริยะ, ชิสา กันยาวิริยะ และเมธา หริมเทพาธิป. (2565). การบริหารคนตามหลักพุทธธรรมสำหรับนักธุรกิจ. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 5(2), 240–249.

สุดธินีย์ ทองจันทร์, เมธา หริมเทพาธิป และรวิช ตาแก้ว. (2563). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ป่วยด้วยหลักปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 10(1), 99–107.

Buber, M. (1937). I and Thou. Edinburgh: T. & T. Clark.

Coutu, D. L. (2002). How resilience works. Harvard Business Review, 80(5), 46–55.

Derrida, J. (1978). Writing and Difference. University of Chicago Press.

Foucault, M. (1972). The archaeology of knowledge (A. M. Sheridan Smith, Trans.). New York : Pantheon Books.

Frankl, V. E. (1963). Man’s search for meaning: An introduction to logotherapy. Boston : Beacon Press.

Gadamer, H.-G. (1975). Truth and method (J. Weinsheimer & D. G. Marshall, Trans.). New York : Seabury Press.

Habermas, J. (1984). The theory of communicative action: Reason and the rationalization of society (Vol. 1, T. McCarthy, Trans.). Boston : Beacon Press.

Lyotard, J.-F. (1984). The postmodern condition: A report on knowledge (G. Bennington & B. Massumi, Trans.). Manchester : Manchester University Press.

Neff, K. D. (2003). Self-compassion: An alternative conceptualization of a healthy attitude toward oneself. Self and Identity, 2(2), 85–101.

Ricoeur, P. (1970). Freud and philosophy: An essay on interpretation. New Haven : Yale University Press.

Rogers, C. R. (1961). On becoming a person: A therapist’s view of psychotherapy. Boston : Houghton Mifflin.

Scharmer, O. C. (2018). The essentials of Theory U: Core principles and applications. Oakland, CA : Berrett-Koehler Publishers.

Sen, A. (1999). Development as freedom. Oxford : Oxford University Press.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

05/31/2025

How to Cite

กันยาวิริยะ ช., & กันยาวิริยะ ส. . (2025). ปรัชญาหลังนวยุคสายกลางกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต. วารสารสถาบันพอดี, 2(5), 34–44. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/IS-J/article/view/1869