อุเบกขาบารมีในพุทธปรัชญาเถรวาท

ผู้แต่ง

  • สิรินทร์ กันยาวิริยะ บริษัท ล.ธนวงศ์ (1997) จำกัด
  • ชิสา กันยาวิริยะ บริษัท ล.ธนวงศ์ (1997) จำกัด

คำสำคัญ:

อุเบกขา, บารมี, อุเบกขาบารมี, พุทธปรัชญาเถรวาท

บทคัดย่อ

          บทความวิชาการฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์ "อุเบกขาบารมี" ในบริบทพุทธปรัชญาเถรวาท โดยนำเสนอความหมาย ระดับการบำเพ็ญ และตัวอย่างจากพระไตรปิฎกและชาดกสำคัญ การวิเคราะห์เน้นพิจารณาจากคำสอนในพระไตรปิฎก อรรถกถา และพระชาติชาดก เพื่ออธิบายอุเบกขาบารมีในมิติของปัญญา เมตตา และความสงบทางจิตวิญญาณ อุเบกขาบารมีมิใช่ความเฉยชา แต่คือภาวะจิตที่ไม่หวั่นไหวต่อโลกธรรมทั้งปวง พร้อมเปิดกว้างต่อความจริงและความเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง บทความจำแนกระดับของอุเบกขาบารมีเป็น 3 ระดับ ได้แก่ อุเบกขาบารมี (ระดับต้น) อุเบกขาอุปบารมี (ระดับกลาง) และอุเบกขาปรมัตถบารมี (ระดับสูงสุด) พร้อมนำเสนอโมเดล "UPEKKHA" ที่ประกอบด้วย 7 คุณลักษณะสำคัญ ได้แก่ Understanding of Kamma, Peaceful Detachment, Ethical Mindfulness, Knowing Impermanence, Kind-Rooted Equanimity, Higher Sacrifice และ Actualization of Insight อันสะท้อนถึงการบูรณาการจิตวิญญาณ จริยธรรม และปัญญาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิต ดังนั้น อุเบกขาบารมีจึงเป็นทั้งเป้าหมายและแนวทางของการพัฒนาตนเองที่ลึกซึ้ง และเป็นคุณธรรมสำคัญต่อการสร้างสันติภาพทั้งในระดับปัจเจกบุคคลและสังคม

References

ประมวล เพ็งจันทร์. (2561). ความสุขจากความว่าง: พุทธจิตวิทยาว่าด้วยการปล่อยวาง. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มิ่งมิตร.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2557). ธรรมะกับชีวิต. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2559). บารมี 10 ประการ. กรุงเทพฯ : สถาบันธรรมวรรณศิลป์.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสภา. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสภา.

Chawalwth, A., Nuanwan, P., & Sorawit, W. (2021). A Study of Ten Perfections for Individual and Social Development. Mahachulalongkornrajavidyalaya University.

Harvey, P. (2013). An Introduction to Buddhism: Teachings, History and Practices (2nd ed.). Cambridge : Cambridge University Press.

Kato, H. (2006). Mental Discipline in Early Buddhist Training: Development of Equanimity. Journal of Buddhist Studies, 34(1), 55–68.

Nathi Leejitrat. (2562). จิตภาวนาในพระพุทธศาสนาเถรวาท : การวิเคราะห์ผ่านกรอบบารมี 10. วารสารวิชาการศาสนาและจริยศาสตร์, 11(2), 45–59.

Tan, K. H., & Damnoen, S. (2020). Spiritual cultivation and social transformation: A Buddhist perspective on leadership. Journal of Buddhist Studies, 12(1), 87–102.

Williams, P. (2000). Buddhist Thought: A Complete Introduction to the Indian Tradition. London: Routledge.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

05/31/2025

How to Cite

กันยาวิริยะ ส. ., & กันยาวิริยะ ช. (2025). อุเบกขาบารมีในพุทธปรัชญาเถรวาท. วารสารสถาบันพอดี, 2(5), 45–53. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/IS-J/article/view/1870