ความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงานในวัฒนธรรมองค์กรของบุคลากรทางการศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา
คำสำคัญ:
ความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงาน, วัฒนธรรมองค์กร, บุคลากรทางการศึกษาบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานของบุคลากรทางการศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา 2) เพื่อศึกษาวัฒนธรรมองค์กรของบุคลากร 3) เพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานกับวัฒนธรรมองค์กรของบุคลากรทางการศึกษา การวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงสำรวจ กลุ่มตัวอย่างคือบุคลากรทางการศึกษา จำนวน 385 คน ใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน
ผลการวิจัยพบว่า ระดับความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงานของบุคลากรทางการศึกษาโดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยมีด้านสังคมเป็นองค์ประกอบที่มีสมดุลสูงสุด รองลงมาคือด้านการทำงานและด้านเศรษฐกิจ ขณะที่ด้านส่วนตัวมีสมดุลต่ำที่สุด ในส่วนของวัฒนธรรมองค์กร พบว่าบุคลากรสามารถปฏิบัติงานภายใต้วัฒนธรรมองค์กรได้ดี โดยมีระดับความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรสูงสุด รองลงมาคือความซื่อสัตย์สุจริต ความหลากหลายของบุคลากร และความเอื้ออาทร ซึ่งอยู่ในระดับต่ำที่สุด นอกจากนี้ พบว่าความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงานมีความสัมพันธ์เชิงบวกในระดับปานกลางกับวัฒนธรรมองค์กร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยองค์ประกอบที่มีความสัมพันธ์สูงสุดกับความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานคือความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งขององค์กร และความเอื้ออาทร
ผลการวิจัยสะท้อนให้เห็นว่า การมีสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานที่ดีส่งผลต่อการปฏิบัติงานภายใต้วัฒนธรรมองค์กรที่เหมาะสม องค์กรควรส่งเสริมสภาพแวดล้อมที่เอื้อให้บุคลากรสามารถจัดสรรเวลาได้อย่างสมดุล พร้อมทั้งสนับสนุนการสร้างความผูกพันในองค์กร เพื่อลดปัญหาความเครียดจากงานและเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานในระยะยาว
เอกสารอ้างอิง
กมลพร ชนิตสิริกุล (2565) ความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงาน ความสุข และภาวะหมดไฟในการทำงานของบุคลากรกลุ่มวัยเริ่มทำงาน สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.). สารนิพนธ์ (รป.ม.). คณะรัฐศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
กาญจนา หาญศรีวรพงศ์. (2561). การสร้างดุลยภาพชีวิตตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนา. พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
กานต์นรี ประสพสุข. (2563). วัฒนธรรมองค์กรของโรงเรียนวัดบางพระ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธีระ กนกกาญจนรัตน์. (2556). เข็มทิศ SME: Work-life balance ปรับแนวคิดสำหรับชีวิตและการงาน. สืบค้นจาก https://www.thairath.co.th/business/370700
ปัทมาวรรณ จินดารักษ์ และ สายสุนีย์ เกษม. (2562). สมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานกับความหลากหลายของกลุ่มวัย. วารสารนักบริหาร, 39(1), 3-11.
พงศธร อุปถัมภ์. (2559). ความสมดุลย์ระหว่างชีวิตและการทำงานของเจนเนอเรชั่นวายในอำเภอเมืองเชียงใหม่. ปริญญานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วฉัตษกา สุพรรณนานา. (2562). ความสมดุลระหว่างชีวิตและการทำงานของบุคลากร โรงเรียนกำแพงเพชรพิทยาคม จังหวัดกำแพงเพชร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
วัลลภ บุตเกตุ และ สำเริง อ่อนสัมพันธุ์. (2563). วัฒนธรรมองค์การกับความสุขในการทำงานของครูในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วารสารศิลปการจัดการ, 4(3), 747-759.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2565). รายงานประจำปี 2565. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
สุภา เข็มแข็งปรีชานนท์, ระวี สัจจโสภณ และ ศุภรักษ์ อธิคมสุวรรณ. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อความสมดุลระหว่างชีวิตกับการทำงาน ของบุคลากรสำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทย. วารสารสังคมศาสตร์วิจัย, 11(1), 169-190.
อุทัย บุญประเสริฐ และ จิราภรณ์ จันทร์สุพัฒน์. (2540). หลักสูตรและการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา.
Krejcie, R.V. and Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.

ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสถาบันพอดี

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.