ศีลบารมีในพุทธปรัชญาเถรวาท

บทคัดย่อ

          บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเชิงวิเคราะห์ศีลบารมีในพุทธปรัชญาเถรวาท ผลการศึกษาพบว่า ศีลบารมีในพุทธปรัชญาเถรวาท หมายถึง “คุณธรรมของศีล” หรือ “บารมีของศีล” ซึ่งเป็นหนึ่งในทศบารมีที่สำคัญในการพัฒนาจิตใจและการบรรลุเป้าหมายสูงสุดทางจิตวิญญาณ ศีลในพุทธปรัชญาเถรวาทกำหนดขึ้นตามหลักเหตุผลของกฎธรรมชาติซึ่งสอดคล้องกับความเป็นจริง เป็นหลักธรรมของความบริสุทธิ์และเป็นแบบอย่างของความดีงาม องค์ความรู้ใหม่เกี่ยวกับศีลบารมีในพุทธปรัชญาเถรวาท ได้แก่ “MEW Model เพื่อการบำเพ็ญศีลบารมี” ประกอบด้วย M = Mindfulness คือ การมีสติ มีความตั้งมั่นแห่งจิต มีการอธิษฐานบารมีอย่างแน่วแน่ มีความสงบระงับแห่งจิต เกิดเนกขัมมะบารมีจากภายใน คือ เกิดความสงบระงับจากการรบกวนของกามคุณ 5 หรือกามราคะ มีความหนักแน่นจากภายในอันเกิดจากขันติบารมี เปรียบดังบุคคลที่ตั้งใจเล็งลูกธนูไปที่เป้าหมาย (คือศีลบารมี) E = Effort คือ ความเพียรพยายาม เปรียบดังอัตราความเร็วของลูกธนูที่พุ่งไปยังเป้าหมายอย่างไม่ลดละ มีแรงส่งพอที่จะทำให้ถึงเป้าหมายที่ได้ตั้งไว้ W = Wisdom คือ ปัญญา หรือปัญญาบารมี ที่สร้างความรู้ความเข้าใจในการรักษาศีลที่ถูกต้อง ไม่ผิดทาง เปรียบเสมือนการมีทักษะ มีปัญญาปฏิบัติ เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่าทิศทางเป้าหมายที่ถูกต้องที่ลูกศรควรพุ่งไปให้ถึงนั้นอยู่ ณ จุดใด จึงไม่พลาดเป้าหมายที่ตั้งใจบำเพ็ญศีลบารมีให้สำเร็จ