แบบฝึกทักษะกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการสอนรายวิชาสังคมศึกษา

Main Article Content

เนตรยา ยิ่งยอด

บทคัดย่อ

           บทความวิชาการนี้ เห็นว่าถ้าครูผู้สอนจัดกิจกรรมการเรียนรู้หรือสื่อที่สามารถสร้างประสบการณ์ใหม่ให้ผู้เรียนมีความสามารถสรุปเหตุการณ์อย่างมีเหตุผลจะช่วยให้การเรียนรู้ของผู้เรียนส่งผลต่อทักษะการคิดของผู้เรียนสามารถวิเคราะห์เชื่อมโยงและหาคําตอบได้อย่างเป็นขั้นตอนบนพื้นฐานของความรู้และการประยุกต์ใช้อย่างถูกต้อง ผู้เขียนบทความจึงมีความสนใจที่จะนำเสนอการพัฒนาแบบฝึกทักษะการคิดวิเคราะห์รายวิชาสังคมศึกษาเพื่อใช้เป็นแนวทางในการยกระดับคุณภาพการสอนในรายวิชาสังคมศึกษาของทุกระดับชั้นเรียนต่อไป
           ผลการศึกษา พบว่า วิชาสังคมศึกษามีความครอบคลุมถึงสาขาวิชาทางสังคมศาสตร์ ที่มีเนื้อหาสาระที่เป็นการคิดรวบยอดและหลักการจากที่นำมาใช้สำหรับการเรียนรู้ได้ ประกอบกับการเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของสังคม มีผลกระทบต่อวิชาสังคมศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนที่เป็นขอบข่ายของเนื้อหาความรู้ที่เพิ่มขึ้นและ กว้างขวางยิ่งขึ้น เนื้อหาความรู้ที่เป็นข้อเท็จจริงนั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นทั้งผู้สอนและผู้เรียนจะมีการเรียนรู้ที่จะเลือกสรรข้อมูลความรู้ที่สามารถนำมาสัมพันธ์กับชีวิต การที่จะจัดการการสอนวิชาสังคมศึกษาที่บรรลุวัตถุประสงค์การเรียนนั้น ทางเลือกก็คือต้องใช้ ชุดแบบฝึกทักษะที่ครูสร้างขึ้นให้นักเรียนได้ทบทวนเนื้อหาที่เรียนรู้มาแล้วเพื่อสร้างความเข้าใจ และช่วยเพิ่มทักษะความชำนาญและฝึกกระบวนการคิดให้มากขึ้น ทำให้ครูทราบความเข้าใจของผู้เรียนที่มีต่อบทเรียน ฝึกให้ผู้เรียนมีความเชื่อมั่นและสามารถประเมินผลของตนเองได้ทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ทั้งในด้านคุณลักษณะ รวมถึง ความรู้ ความสามารถของบุคคลอันเป็นผลมาจาก การเรียนการสอน หรือประมวลประสบการณ์ทั้งปวงที่บุคคลได้รับจากการเรียนการสอน ทำให้บุคคลเกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของสมรรถภาพทางสมอง มีจุดมุ่งหมายเพื่อเป็นการตรวจสอบระดับความสามารถสมองของบุคคล เรียนแล้วรู้ได้อะไรบ้าง และมีความสามารถมากน้อยเท่าไร ตลอดจนผลที่เกิดขึ้นจากการเรียนการสอนการฝึกฝน หรือประสบการณ์ต่าง ๆ ทั้งที่โรงเรียน ที่บ้านและสิ่งแวดล้อมที่ผู้เรียนได้


ประสบ รวมทั้งความรู้สึก ค่านิยม จริยธรรมต่าง ๆ ก็เป็นผลมาจากการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง


          องค์ความรู้ การใช้ทฤษฎีเชิงระบบ มาใช้ในการอธิบายแบบฝึกทักษะรายวิชาสาระสังคมศึกษา ได้แก่ ปัจจัยนำเข้า (Input) คือ การจัดการเรียนการสอนรายวิชาสังคมศึกษา ปัจจัยน้ำเข้าในที่นี้ ได้แก่ ครูผู้สอน นักเรียน และรายวิชาสังคมศึกษา โดยนำเข้าสู่กระบวนการ (Process) คือ ครูผู้สอนดำเนินการสอนโดยใช้แบบฝึกทักษะรายวิชาสาระสังคมศึกษา จนเกิดเป็น ผลผลิต (Output) คือ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชาสังคมศึกษา และผลสะท้อนกับ (Feedback) คือ ปัญหาอุปสรรค หรือข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการปรับปรุงแบบฝึกทักษะสาระรายวิชาสังคมศึกษา รวมทั้งความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนการสอนของครูผู้สอนและผู้เรียน
           สรุปโดยย่อ แบบฝึกทักษะที่ดีช่วยทำให้นักเรียนประสบผลสำเร็จในการฝึกทักษะได้เป็นอย่างดี ทำให้ครูลดภาระการสอน ผู้เรียนสามารถพัฒนาตนเองและเพิ่มความมั่นใจในการเรียนได้ อีกทั้งแบบฝึกจะช่วยในเรื่องของความแตกต่างระหว่างบุคคล ทำให้เกิดผลสัมฤทธิ์ต่อการจัดการเรียนการสอนรายวิชาสังคมศึกษาให้บรรลุเป้าหมายต่อจุดประสงค์การเรียนรู้ของผู้เรียน

Article Details

How to Cite
ยิ่งยอด เ. (2024). แบบฝึกทักษะกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการสอนรายวิชาสังคมศึกษา. Journal of Sustainable Social Development, 2(1), 1–13. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/J_SSD/article/view/532
บท
Articles

References

กนก จันทร์ทอง. (2560). การสอนสังคมศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์. 6 (3), 227-241.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2558). แนวทางการจัดกิจกรรมเรียนร้ “ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้” ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแหงประเทศไทย.

คมขำ แสนกล้า. (2547). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้แบบฝึกทักษะการอ่านและการเขียนคำควบกล้ำวิชาภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. การศึกษาค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

จินตนา วงศ์อำไพ. (2551). การเปรียบเทียบความสามารถในการอ่าน การเขียน และนิสัยรักการอ่านของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่จัดการเรียนรู้แบบมุ่งประสบการณ์ภาษากับการจัดการเรียนรู้ตามคู่มือครู. วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การจัดการเรียนรู้). พระนครศรีอยุธยา: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

ชวลิต ชูกําแพง. (2550). การประเมินการเรียนรู้. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ฐานิยา อมรพลัง. (2548). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้หลักภาษาไทย เรื่อง ไตรยางศ์ ด้วย. แบบฝึกเกมและเพลงสําหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. การศึกษาค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ถวัล มาศจรัส. (2557). แบบฝึกทักษะเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ผู้เรียนและการจัดทำผลงานวิชาการของข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ธารอักษร.

นิตยา เดวิเลาะ (2551). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู่ภาษาไทย ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โดยใช้หนังสือส่งเสริมการอ่าน ชุดมาตราตัวสะกดไทย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.

พรรณี ชูทัยเจนจิต. (2557). จิตวิทยาการเรียนการสอน. สมาคมสันติบาตรเทศบาลแห่งประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: บพิธการพิมพ์.

พิชิต ฤทธิ์จรูญ (2545). หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เฮ้าส์ ออฟ เดอร์มีสท.

ไพศาล หวังพานิช. (2546). การวัดผลการศกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2557). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น

สุภาพ วาดเขียน และไพศาล หวังพาณิช. (2545). มาตรกรรมและการประเมินผลพฤติกรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิทย์ มูลคำ และสุนันทา สุนทรประเสริฐ (2550). ผลงานทางวิชาการสู่..การเลื่อนวิทยฐานะ. กรุงเทพมหานคร: อี เคบุคส์.