แรงจูงใจในการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุ กรณีศึกษาผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครพิษณุโลก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) อธิบายแรงจูงใจในการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุในจังหวัดพิษณุโลก (2) วิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุในจังหวัดพิษณุโลก และ (3) เสนอแนวทางในการเสริมแรงจูงใจในการประกอบอาชีพสำหรับผู้สูงอายุในจังหวัดพิษณุโลก การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีระหว่างวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม และการสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติพรรณนา และสถิติอนุมาน สำหรับข้อมูลเชิงคุณภาพดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า 1) แรงจูงใจในการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุ ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ซึ่งประกอบไปด้วย ด้านความต้องการในการดำรงชีพ ด้านความต้องการในการเจริญเติบโต และด้านความต้องการความสัมพันธ์ทางสังคม 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุในจังหวัดพิษณุโลก พบว่า (1) ปัจจัยส่วนบุคคลที่แตกต่างกันในด้านสถานภาพส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ สถานภาพสมรส สภาวะสุขภาพ ระดับการศึกษา ตำแหน่งงานครั้งสุดท้ายที่ได้ปฏิบัติ ความถนัดชำนาญพิเศษ (2) ด้านสถานภาพเศรษฐกิจ ได้แก่ รายได้ ภาระค่าใช้จ่าย ภาระหนี้สิน ทรัพย์สินที่ครอบครอง และ (3) ด้านสถานภาพทางสังคม ได้แก่ การรวมกลุ่มทางสังคม และประเภทของกลุ่มทางสังคมที่เป็นสมาชิก ส่งผลให้แรงจูงใจในการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุมีความแตกต่างกัน 3) แนวทางในเสริมแรงจูงใจในการประกอบอาชีพของผู้สูงอายุในจังหวัดพิษณุโลก พบว่า (1) การสร้างความเสมอภาคในการเข้าถึงนโยบายการจ้างงานผู้สูงอายุ และ (2) การขยายเวลาเกษียณอายุสำหรับผู้สูงอายุที่ทำงานในระบบ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2558. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/th/know/2/67.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2562). ข้อมูลสถิติจำนวนผู้สูงอายุประเทศไทย ปี 2562. สืบค้นจาก https://ltc-older.dop.go.th/th/know/1/120.
กองบริหารข้อมูลตลาดแรงงาน. (2561). การส่งเสริมการมีงานทำของผู้สูงอายุไทยและนานาชาติ. สืบค้นจาก https://www.doe.go.th/prd/assets/upload/files/lmia_th/7ab1c14b2082216c6c3ea5100c73408a.pdf.
ณัฐหทัย นิรัติศัย. (2561). ผู้สูงอายุไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 1(1), 107–116.
เทศบาลนครพิษณุโลก. (2560). ยุทธศาสตร์ 10 ปี สังคมสูงวัยเทศบาลนครพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก. สืบค้นจาก https://1drv.ms/b/c/3559376c1ac7d8cf/Ec_YxxpsN1kggDUPBAAAAAAByuZHUQXLAbteRG_1hSjOpQ?e=6d8ZWz.
ปวีณา แจ้งประจักษ์. (2564). การจ้างงานผู้สูงอายุในสังคมไทย: องค์ความรู้จากการสังเคราะห์งานวิจัยจากฐานข้อมูลปริญญานิพนธ์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(10), 100-112
ลิขิตา เฉลิมพลโยธิน, นิศาชล รัตนมณี และ ประสพชัย พสุนนท์. (2561). ปัจจัยด้านการประกอบอาชีพที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ตำบลแหลมใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม : งานวิจัยแบบผสมผสานวิธีการ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(2), 3280-3294.
วิลาสินี ยนต์วิกัย. (2561). แรงจูงใจที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในการทำงานของผู้สูงอายุในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 13(2), 104-116.
วีรวรรณ แก้วใส. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความต้องการทำงานต่อในระบบราชการของข้าราชการที่ใกล้เกษียณอายุราชการ. (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
สมยศ นาวีการ. (2540). การบริหารและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ผู้จัดการ.
สำนักงานสถิติจังหวัดพิษณุโลก. (2562). สรุปสถานการณ์ผู้สูงอายุ พ.ศ. 2562. สืบค้นจาก https://phitsanulok.nso.go.th/images/attachment/elder-article.pdf.
สำนักเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2561). สังคมผู้สูงอายุกับการขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/download/knowledge/th1617171499-823_0.pdf.
สุขุมา อรุณจิต. (2563). แรงงานผู้สูงอายุ: อคติช่วงวัยกับความไม่เป็นธรรมทาง. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/download/knowledge/th1614859657-600_0.pdf.
Fasbender, U., Deller, J., Wang, M., & Wiernik, B. M. (2014). Deciding whether to work after retirement: The role of the psychological experience of aging. Journal of Vocational Behavior, 84(3), 215-224.
Porter, L. W., Bigley, G. A., & Steers, R. M. (2003). Motivation and Work Behavior. (7th ed.). New York: McGraw-Hill.
Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper. & Row.