Influence of Beliefs About Karma on Individuals in Thai Society
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this article is to present “Influence of beliefs about karma on individuals in Thai society”. The influence of the Kamma belief was important to make people change their behavior. This influence of the Kamma belief was consisted of a theory and practice. The first dealt with a person who had Right View. This person could practice in a right way according to the Buddha’s teachings. The second dealt with giving, morality and development, etc. People who believed in Kamma would stress greatly on practice because they believed that one had to get a result of every action made in the past time.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เกียรติวรรณ อมาตยกุล. (2530). วิถีแห่งพุทธะ:วิถีชีวิตแห่งความสุข. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
พระธรรมกิตติวงศ์. (2550). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด ศัพท์วิเคราะห์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชียง.
พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2552). วิธีบูรณาการพระพุทธศาสนากับศาสตร์สมัยใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ หจก.ไทยรายวันการพิมพ์.
พระธรรมโกศาจารย์ (พุทธทาส อินฺทปญฺโญ). (2539). กรรมและการอยู่เหนือกรรม. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2538). นรกสวรรค์สำหรับคนรุ่นใหม่. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก จำกัด.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2540). ชีวิตที่ดีงาม หลักทั่วไปของการปฏิบัติธรรม. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2544). พุทธธรรม (ฉบับเดิม). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พุทธธรรม (ฉบับปรับปรุงและขยายความ). (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมวิสุทธิกวี (พิจิตร ฐิตวณฺโณ). (2549). กฎแห่งกรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์บุ๊คส์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2547). แก่นแท้ของพุทธศาสนา แก่นธรรมเพื่อชีวิต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์สื่อตะวัน.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2549). วิธีคิดตามหลักพุทธธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: ศยาม.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร (พรรณา). (2546). พระพุทธศาสนาเพื่อสังคม : กรณีศึกษาการตีความศีลห้าของเครือข่ายพุทธศาสนิกเพื่อสังคมนานาชาติ. (พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พุทธทาสภิกขุ. (2543). บุญยิ่งกว่าบุญ. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
ไพลิน เตชะวิวัฒนาการ. (2538). เกณฑ์ตัดสินความดีในพุทธปรัชญาเถรวาทเปรียบเทียบกับปรัชญาของคานท์. Journal of Buddhist Studies Chulalongkorn University, 2(2), 30–42.
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วรินทร์ วิชญานุโรจน์. (2549). เข้าใจ เข้าถึง พระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: หจก.สามลดา.
วศิน อินทรสระ. (2545). หลักกรรมและการเวียนว่ายตายเกิด. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย จำกัด.
สนิท ไชยวงศ์คต. (2552). ศีลห้าพาโลกสู่สันติ. พุทธจักร, 63(8), 52-62.
สภาการศึกษา มหามกุฏราชวิทยาลัย. 1 ใน 84000. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยพระพุทธศาสนา.
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปรินายก. (2550). วิธีสร้างบุญบารมี. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.