เหี้ยอะไรว๊ะ : ฤาษีกินเหี้ย พระเจ้าแผ่นดินที่บางเหี้ย และแนวทางการพัฒนา “เหี้ย” ให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์มีวัตถุประสงค์การเขียน “เหี้ย” เพื่อสะท้อนถึงเหี้ยในมิติของข้อเท็จจริงที่ปรากฏ ทั้งในส่วนแนวคิด ความเชื่อ และปรากฏการณ์ที่เคยเกิดขึ้น ปลายทางเป็นข้อมูลเพื่อการพัฒนา “เหี้ย” ให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจที่ได้ทั้งมูลค่า และคุณค่าอันเกิดจากการใช้ประโยชน์อย่างสูงสุด ใช้วิธีการศึกษาจากเอกสาร และงานวิจัย การสังเกต และสัมภาษณ์เก็บข้อมูลเขียนเป็นความเรียงในรูปบทความวิชาการ ผลการศึกษาได้ข้อสรุปว่า เหี้ยเป็นสัตว์ที่มีพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ของความเป็นสัตว์ที่มีมาหลายพันปี ในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนาก็กล่าวถึงสัตว์ประเภทนี้ ไว้เป็นอุทาหรเปรียบเทียบ รวมทั้งสะท้อนให้เห็นว่าสัตว์ชนิดนี้เนื้อกินได้ และเป็นอาหารได้ด้วย หรือในบริบทสังคมไทยเหี้ย เป็นคำไม่สุภาพ จนกระทั่งพระเจ้าแผ่นดินไทย ได้เปลี่ยนชื่อโดยอิงกับภาษาบาลี เปลี่ยนจากบางเหี้ย อันเป็นถิ่นของพระเกจิคณาจารย์อย่างหลวงพ่อปาน วัดบางเหี้ย เป็นวัดมงคลโคธาวาส หรือที่อยู่ของสัตว์ประเภทนี้ รวมไปถึงเมื่อสำรวจงานวิจัยจำนวนมากก็ให้แนวทางในการพัฒนาสัตว์ดังกล่าวให้เป็นสัตว์เศรษฐกิจได้ เนื่องด้วยเติบโตง่าย และมีความคงทนในสภาพแวดล้อมธรรมชาติ สู่การส่งเสริมการเลี้ยงอย่างเป็นระบบ พัฒนาคุณภาพศึกษาการใช้ประโยชน์จากหนัง เนื้อ เลือด และหาแหล่งตลาดเพื่อการกระจายสินค้าให้เป็นสินค้าที่คนนิยมในที่สุด จนกระทั่งกลายเป็นสัตว์เศรษฐกิจตามเป้าหมายที่ต้องการได้