ภาวะผู้นำทางการเมืองวิถีพุทธของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชน ในองค์การบริหารส่วนตำบลหัวฝาย อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาระดับภาวะผู้นำทางการเมืองของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชน (2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำทางการเมืองของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชน (3) นำเสนอแนวทางการส่งเสริมหลักสัมมัปปธาน 4 กับภาวะผู้นำทางการเมืองวิถีพุทธของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชนในองค์การบริหารส่วนตำบลหัวฝาย อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่ การศึกษานี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ดังนี้ (1) การวิจัยเชิงปริมาณ เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม จำนวน 382 คน และ (2) การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน ผลการศึกษาพบว่า 1) ระดับภาวะผู้นำทางการเมืองของผู้บริหารท้องถิ่น โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และหลักสัมมัปปธาน 4 กับภาวะผู้นำทางการเมืองของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชนฯ โดยภาพรวม อยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำทางการเมืองของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชน พบว่า หลักสัมมัปปธาน 4 ส่งผลต่อภาวะผู้นำทางการเมืองของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชนฯ ทั้ง 4 ด้าน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 3) ผลการส่งเสริมหลักสัมมัปปธาน 4 กับภาวะผู้นำทางการเมืองวิถีพุทธของผู้บริหารท้องถิ่นในการแก้ไขปัญหาขยะชุมชนฯ พบว่า (1) ด้านสังวรปธาน ผู้บริหารท้องถิ่นได้สร้างความเข้าใจให้ประชาชนตระหนักถึงปัญหาขยะในชุมชน (2) ด้านปหานปธาน มีการรณรงค์การคัดแยกขยะในครัวเรือนตามหลัก 3 Rs (Reduce, Reuse, Recycle) (3) ด้านภาวนาปธาน ส่งเสริมการประชาสัมพันธ์การคัดแยกขยะ การกำจัดขยะที่ถูกวิธี ผ่านสื่อต่าง ๆ อย่างต่อเนื่อง (4) ด้านอนุรักขนาปธาน มีการออกมาตรกาสร กฎ ระเบียบ ให้คนในชุมชนปฏิบัติตาม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
โกวิทย์ พวงงาม. (2559). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
ชยุต วงษาไฮ และ เวชสุวรรณ อาจวิชัย. (2566). บทบาทของผู้นําชุมชนในการนํานโยบายการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา (COVID-19) ไปปฏิบัติโดยการประยุกต์ใช้หลักธรรมสัมมัปปธาน 4 ในเขตพื้นที่อําเภอกมลาไสย จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารรัฐศาสตร์สาส์น มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 2(2), 49-60.
นราภัทร กอบกำ. (2567). พุทธบูรณาการเพื่อส่งเสริมบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในการจัดการขยะมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนตำบลน้ำชำ อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่. (รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่10 ฉบับปรับปรุงใหม่). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระเกรียงศักดิ์ กิตฺติธมฺโม (มีอาจ). (2564). ภาวะผู้นำทางการเมืองตามหลักพุทธธรรมของผู้บริหารเทศบาลตำบลทุ่งโฮ้ง อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. (รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สถาบันพระปกเกล้า. (2564). กฎหมายเบื้องต้นสำหรับผู้บริหารท้องถิ่นและสมาชิกสภาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
สำนักงานทะเบียนราษฎร์อำเภอสูงเม่น. (2567). ข้อมูลประชากร. แพร่: สำนักงานทะเบียนราษฎร์ กรมการปกครอง อำเภอสูงเม่น.
สำนักปลัดองค์การบริหารส่วนตำบลหัวฝาย อำเภอสูงเม่น จังหวัดแพร่. (2566). แบบคำของบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณโครงการบริหารจัดการขยะ ประจำปี 2566. แพร่: กองสาธารณสุข องค์การบริหารส่วนตำบลหัวฝาย.
สำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี. (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. สืบค้นจาก https://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2560/A/040/1.PDF.
สิฎฐิณิศา ธราสกุลปกรณ์. (2567). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมบทบาทของนักการเมืองท้องถิ่นในการจัดการขยะมูลฝอยแบบมีส่วนร่วมของเทศบาลตำบลป่าแมต อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. (รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
Cronbach, L. J. (1971). Essentials of psychological testing. (4th Edition). New York: Harper & Row.
Yamane T. (1973). Statistic: An Introductory Analysis. (3rd ed.) New York: Harper & Row.