การส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษากระบวนการในการส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น และ (2) ศึกษาแนวทางการส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ รวบรวมข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลจำนวน 27 คน คัดเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แนวทางการสัมภาษณ์ และทำการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษา พบว่า 1) กระบวนการในการส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น พบว่า ดำเนินการตามหลัก 3P คือ นโยบาย โครงการ และกระบวนการมีส่วนร่วม 2) แนวทางการส่งเสริมการมีงานทำแก่ผู้สูงอายุเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดขอนแก่น คือ (1) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรปรับเปลี่ยนวิธีการทำงานโดยการใช้พื้นที่และกลุ่มเป้าหมายที่เป็นผู้สูงอายุเป็นตัวตั้ง (2) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรวิเคราะห์และจำแนกศักยภาพของผู้สูงอายุ (3) องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรมีความร่วมมือกับองค์กรอื่น เพื่อร่วมกันกำหนดเงื่อนไขการจ้างงาน ค่าจ้าง ระยะเวลาการทำงาน ลักษณะงาน และคุณสมบัติของผู้สูงอายุ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กชกร เดชะคำภู, คงฤทธิ์ กุลวงษ์ และ กาญจน ศาลปรีชา. (2563). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการส่งเสริมอาชีพและสร้างรายได้แก่ผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลบ้านผึ้ง อำเภอเมือง จังหวัดนครพนม. Journal of Politics and Governance, 11(3), 228-239.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2561). รายงานประจำปี 2561 กรมกิจการผู้สูงอายุ. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/th/implementaion/2/1/1159.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2564). สังคมผู้สูงอายุในปัจจุบันและเศรษฐกิจในประเทศไทย. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/th/know/1/926.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2566). จำนวนผู้สูงอายุสัญชาติไทยจำแนกตามจังหวัด พ.ศ. 2566. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/th/know/side/1/1/2449.
กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2557). ประชากรสูงอายุไทย: ปัจจุบันและอนาคต. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th.
จันทรา แสงทอง [นามสมมติ]. (2568). ผู้ปฏิบัติงาน. สัมภาษณ์. 17 กุมภาพันธ์.
เฉลิมพล แจ่มจันทร์ และ สุภรต์ จรัสสิทธิ์. (2564). สถานการณ์และแนวโน้มสภาพการทำงานของผู้สูงอายุไทย: การวิเคราะห์จากข้อมูลการสำรวจระดับประเทศ. นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล ร่วมกับ มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
ชลิดา แย้มศรีสุข, รัชนีวรรณ หมื่นพันธ์, วรัญญา ท่าห้อง และ ภัทรมน กาเหย็ม. (2566). แนวทางการส่งเสริมอาชีพผู้สูงอายุในกลุ่มจังหวัดอันดามัน: กรณีศึกษาจังหวัดภูเก็ต พังงา และกระบี่. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 3(4), 47-66.
ธิติรัตน์ เหล่าคมพฤฒาจารย์ และ จิรัชญา เหล่าคมพฤฒาจารย์. (2565). การพัฒนาศักยภาพและส่งเสริมอาชีพผู้สูงอายุตามนโยบายองค์การบริหารส่วนจังหวัดชัยภูมิ. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 7(3), 145-158.
นิภาพรรณ เจนสันติกุล. (2566). ผลสัมฤทธิ์ของการนำนโยบายที่เกี่ยวข้องกับการจัดสวัสดิการสังคมเพื่อความเสมอภาคของผู้สูงอายุไปปฏิบัติในจังหวัดขอนแก่น. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 11(3), 260-269.
พงษ์ แสนดี [นามสมมติ]. (2568). ผู้บริหาร. สัมภาษณ์. 13 มีนาคม.
พายุ นาวาคูระ. (2564). แนวทางการพัฒนาอาชีพสำหรับผู้สูงอายุของบ้านหนองบ่อ ตำบลหนองบ่อ อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยสังคมสาร, 19(3), 22-42.
รวงทอง แสงจันทร์ [นามสมมติ]. (2568). ผู้บริหาร. สัมภาษณ์. 19 มีนาคม.
รังสรรค์ พาที [นามสมมติ]. (2568). ผู้บริหาร. สัมภาษณ์. 23 มกราคม.
ราตรี มั่นคง [นามสมมติ]. (2568). ผู้ปฏิบัติงาน. สัมภาษณ์. 24 มกราคม.
วิไลลักษณ์ พรมเสน และ อัจฉริยา ครุธาโรจน์. (2560). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดลำปางต่อการส่งเสริมการมีงานทำและการสร้างรายได้แก่ผู้สูงอายุ. วารสารการบริหารท้องถิ่น, 10(2), 70-91.
วีระยุทธ พรพจน์ธนมาศ. (2565). การศึกษาเปรียบเทียบการตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาของเครื่องมือวิจัยด้วยเทคนิค IOC, CVR และ CVI. รังสิตสารสนเทศ, 28(1), 169-192.
ศิริวรรณ อรุณทิพย์ไพฑูรย์. (2561). แผนมาดริดด้านผู้สูงอายุ: กรอบสหประชาชาติกับประเทศไทย. วารสารพฤฒาวิทยาและเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ, 16, 80-86.
สำนักงานศูนย์วิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2564). การศึกษารูปแบบการทำงาน การจ้างงาน สวัสดิการ และหลักประกันทางสังคมของแรงงานผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: กองเศรษฐกิจการแรงงาน สำนักงานปลัดกระทรวงแรงงาน.
สำนักงานสถิติจังหวัดขอนแก่น. (2567). ดัชนีการสูงวัย ระบบบัญชีข้อมูล จังหวัดขอนแก่น. สืบค้นจาก https://khonkaen.gdcatalog.go.th.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทยในมิติความต่างเชิงพื้นที่ พ.ศ. 2564. สืบค้นจาก https://www.nso.go.th.
สุพัฒน์ สุกมลสันต์. (2567). นานาวิธีในการหาความตรงเชิงเนื้อหาของเครื่องมือวิจัยเชิงปริมาณและการเลือกใช้วิธีที่เหมาะสม. วารสารภาษาปริทัศน์, 39(39), 75-102.
แสง มาดี [นามสมมติ]. (2568). ผู้ปฏิบัติงาน. สัมภาษณ์. 17 กุมภาพันธ์.
อรุณ รุ่งเรือง [นามสมมติ]. (2568). ผู้ปฏิบัติงาน. สัมภาษณ์. 20 มีนาคม.
อังคณา มีทรัพย์ [นามสมมติ]. (2568). ผู้ปฏิบัติงาน. สัมภาษณ์. 23 มกราคม.
International Institute for Sustainable Development. (2024). World Population Data Sheet 2023 Supports Climate Resilience. Retrieved from https://sdg.iisd.org/news/world-population-data-sheet-2023-supports-climate-resilience/.
Jones, K. (2020). The Problem of an Aging Global Population, Shown by Country. Retrieved from https://www.visualcapitalist.com/aging-global-population-problem/.
Moser, A. & Korstjens, I. (2018). Series: Practical Guidance to Qualitative Research (Part 3): Sampling, Data Collection and Analysis. European Journal of General Practice, 24(1), 9-18.
Oranga, J. & Matere, A. (2023). Qualitative Research: Essence, Types and Advantages. Open Access Library Journal, 10(12), 1-9.
Subedi, K.R. (2021). Determining the Sample in Qualitative Research. Scholars’ Journal, 4, 1-13.