การจัดการเรียนรู้ประเภทสื่อโสตทัศนูปกรณ์: อนาคตการศึกษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอการจัดการเรียนรู้ประเภทสื่อโสตทัศนูปกรณ์: อนาคตการศึกษาไทย ผลการศึกษาพบว่า โสตทัศนูปกรณ์มีส่วนสำคัญต่อการพัฒนาการศึกษาไทยในอนาคต ทั้งในเรื่องการสนับสนุนกิจกรรมทางการศึกษาขั้นพื้นฐาน เช่น การนำเสนอข้อมูล การทำกิจกรรมถามตอบภายในห้องเรียน และมีโอกาสพัฒนาไปสู่การสนับสนุนในด้านการทดสอบผลการเรียน อีกทั้งโสตทัศนูปกรณ์ยังเป็นส่วนสำคัญของการศึกษาในปัจจุบัน เพราะช่วยให้นักเรียนเรียนรู้ได้ดีขึ้น นั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่การใช้โสตทัศนูปกรณ์ในการสอน การเรียนรู้ และการวิจัยเพิ่มขึ้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาความเร็วที่นักเรียนสามารถเข้าถึงข้อมูลได้ทันทีและแบ่งปันกับผู้อื่นได้รับการปรับปรุงอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้นักเรียนสามารถเข้าใจแนวคิดและแนวคิดได้ดีขึ้นและเร็วขึ้น
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เสวนีย์ สิกขาบัณฑิต. (2528). เทคโนโลยีทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า พระนครเหนือ.
กิดานันท์ มลิทอง. (2540). เทคโนโลยีการศึกษาและนวัตนกรรม. กรุงเทพฯ: ชวนพิมพ์.
ช่อบุญ จิรานุภาพ. (2542). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์มัลติมีเดีย เรื่อง การใช้บริการสารสนเทศห้องสมุดสำหรับนิสิตปริญญาตรีชั้นปีที่ 1. (การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2561). 80 นวัตกรรมการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. (พิมพ์ครั้งที่ 8). นนทบุรี: พี บาลานซ์ดีไซด์แอนปริ้นติ้ง.
ธัชพนธ์ สรภูมิ และ กฤตย์ษุพัช สารนอก. (2565). บทเรียนออนไลน์ เรื่องการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสื่อโสตทัศนูปกรณ์และส่งเสริมการเรียนรู้การจัดการเรียนการสอนในยุคฐานวิถีชีวิตใหม่ สําหรับผู้ใช้ในระดับอุดมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 20(1), 341-356.
บุปผชาติ ทัฬหิกรณ์. (2538). มัลติมีเดียปฏิสัมพันธ์. วารสาร สสวท., 23(3), 25–35.
พัลลภ พิริยะสุรวงศ์. (2541). มัลติมีเดียเพื่อการเรียนการสอน. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 11(4), 9–15.
มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2553). คู่มือการจัดระบบการเรียนการสอนที่ยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เทียนวัฒนา พริ้นท์ติ้ง.
วิชัย ประสิทธิ์วุฒิเวชช์. (2542). การพัฒนาหลักสูตรสานต่อที่ท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: เลิฟแอนด์ลิพ เพรส.
สุมน อมรวิวัฒน์. (2533). สมบัติทิพย์ของการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวดี อุปปินใจ และ พูนชัย ยาวิราช. (2562). การจัดการชั้นเรียนยุคดิจิทัล. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 1(4), 51-65.
อิทธิเดช น้อยไม้. (2560). หลักสูตรและการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษา. กรุงเทพฯ: บริษัท โอ.เอส.พริ้นติ้ง เฮ้าส์.
AVL Design Community. (2564). โสตทัศนูปกรณ์ สำคัญอย่างไรต่ออนาคตการศึกษาไทย. สืบค้น 5 มีนาคม 2566. จาก https://avl.co.th/blogs/how-important-is-audio-visual-equipment-for-thai-education/.
Carter V. Good. (1975). Dictionary of Education. New York: McGraw-Hill.
Hills, P.J. (1982). A Dictionary of Education. London: Routledge & Kegan Payi.
Hough, J. B., & Duncan, J. K. (1970). Teaching: Description and analysis. United States: Addison-Westley.
Nuankaew, W., & Nuankaew, P. (2021). Educational Engineering for Models of Academic Success in Thai Universities During the COVID-19 Pandemic: Learning Strategies for Lifelong Learning. International Journal of Engineering Pedagogy, 11(4), 96-114.
Qnextech. (2566). โสตทัศนูปกรณ์สามารถนำมาใช้ในกระบวนการเรียนการสอนได้อย่างไร?. สืบค้น 5 มีนาคม 2566. จาก https://qnextech.com/th/blog/how_audio_visual_can_be_used_in_teaching_and_learning_process/.