ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่ส่งผลต่อองค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาน่าน เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 (2) ศึกษาความเป็นองค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษา (3) ศึกษาทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อความเป็นองค์กรแห่งความสุข และ (4) สร้างสมการพยากรณ์ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่ส่งผลต่อองค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ประถมศึกษาน่าน เขต 2 กลุ่มตัวอย่างคือครูผู้สอนทางการศึกษา 291 คน จากประชากร 1,167 คน กำหนดขนาดตัวอย่างโดยใช้วิธีการเปิดตารางการประมาณค่าสัดส่วนของเครซี่และมอร์แกน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 และองค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษา สถิติที่ใช้ใน การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1) ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากทุกด้าน 2) องค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษาโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากทุกด้าน 3) ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อองค์กรแห่งความสุข มี 4 ด้าน ได้แก่ ทักษะด้านการสื่อสาร ทักษะด้านความคิดสร้างสรรค์ ทักษะด้านมนุษยสัมพันธ์ และทักษะด้านวิสัยทัศน์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 4) สมการพยากรณ์ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่ส่งผลต่อองค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ประถมศึกษาน่านเขต 2 มีรายละเอียดดังนี้ สมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบ Y ̂= 1.305+0.198(𝑥1) +0.225(𝑥4) +0.136(𝑥6) +0.106(𝑥2) และ สมการพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนมาตรฐาน Z ̂= 0.209(Z𝑥1) + 0.258(Z𝑥4) +0.153 (Z𝑥6) + 0.117(Z𝑥2)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนก วงษ์ตระหง่าน. (2564). ปัญหาและสาเหตุการลาออกจากวิชาชีพครู: การศึกษาเชิงคุณภาพ. วารสารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร, 32(2), 45-62.
กรรณิกา เรดมอนด์. (2559). ภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐานกับการบริหารจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). นโยบาย “เรียนดี มีความสุข”: แนวทางการขับเคลื่อนเพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.
จันทร์จิรา พรหมเมตตา, วันทนา อมตาริยกุล และ นวัตกร หอมสิน. (2562). ทักษะของผู้บริหารที่ส่งผลต่อองค์กรแห่งความสุขในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 2. วารสารการบริหารและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 12(2), 25–38.
ชัยยนต์ เพาพาน. (2559). ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 39(4), 301–311.
นุสรา พูลสุด. (2564). ผู้บริหารในศตวรรษที่ 21: องค์ประกอบแห่งความสำเร็จในการนำพาสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศ. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 16(1), 78-95.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปัทมพร พงษ์เพชร. (2561). ทักษะของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 ที่ส่งผลต่อการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาฉะเชิงเทรา เขต 2. (การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา).
ภรณี ลัคนาภิเศรษฐ์ และ ธนิสรา สุทธานันต์. (2564). สภาพปัญหาของครูในประเทศไทย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 23(1), 15–29.
สมหมาย อ่าดอนกลอย. (2556). การบริหารสถานศึกษาเพื่อสร้างองค์กรแห่งความสุข. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 7(1), 6–7.
สุวีณา ไชยแสนย์. (2558). องค์กรแห่งความสุขขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตอำเภอแกดำ จังหวัดมหาสารคาม. (รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
องค์กรแห่งความสุข 4.0. (2561). คู่มือแนวทางการสร้างองค์กรแห่งความสุข 4.0. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
Burton, J. (2010). Organizational happiness and well-being: A strategic approach to human development in the workplace. Geneva: World Health Organization Press.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper & Row.
Katz, R. L. (1995). Skills of an effective administrator. Boston, Massachusetts: Harvard Business Review Press.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.