การบริหารธุรกิจ 5 กระบวนทรรศน์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการฉบับนี้ มุ่งตีความการบริหารธุรกิจ 5 กระบวนทรรศน์ ประกอบด้วย กระบวนทรรศน์ยุคดึกดำบรรพ์ กระบวนทรรศน์ยุคโบราณ กระบวนทรรศน์ยุคกลาง กระบวนทรรศน์นวยุค และกระบวนทรรศน์หลังนวยุค ผลการศึกษาพบว่า 1) การบริหารธุรกิจแบบกระบวนทรรศน์ยุคดึกดำบรรพ์ เป็นการทำธุรกิจที่เน้นการเอาตัวรอดเฉพาะตน สำหรับผู้ที่มีครอบครัวก็จะคิดธุรกิจเพียงเพื่อให้ครอบครัวตนเองอยู่รอดเท่านั้น 2) การบริหารธุรกิจแบบกระบวนทรรศน์ยุคโบราณ เป็นการทำธุรกิจที่เน้นความอยู่รอดขององค์กร โดยเน้นให้องค์กรมีกฎระเบียบที่ตายตัวและชัดเจน เกณฑ์ตัดสินความจริง เกณฑ์วัดและประเมินผลพฤติกรรมหรือความประพฤติต่าง ๆ การทำธุรกิจในยุคโบราณจำเป็นต้องสัจจะ มีความจริงใจในการทำธรุกิจ 3) การบริหารธุรกิจแบบกระบวนทรรศน์ยุคกลาง เป็นการทำธุรกิจเพื่อความคงอยู่ของพระศาสนา เป็นธุรกิจศาสนา แม้แต่ธนาคารก็จะเป็นธนาคารเชิงศาสนา ผลกำไรทั้งหมดหรือเกือบจะทั้งหมดจะถูกนำไปส่งเสริม สนับสนุนงานของศาสนาให้เกิดการต่อยอด ให้เกิดการเผยแผ่ศาสนาให้กว้างขึ้น 4) การบริหารธุรกิจแบบกระบวนทรรศน์นวยุค ไม่ได้คำนึงถึงคุณงามความดีหรือคุณธรรมอะไรที่จะเป็นเสบียงบุญไปสู่โลกหน้า เพราะไม่เชื่อว่าโลกหน้ามีอยู่จริง เนื่องจากไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ วางมาตรการป้องปรามคู่แข่งทางธุรกิจด้วยคติพจน์ “แม้นหวังตั้งสงบ จงเตรียมรบให้พร้อมสรรพ” วิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรคให้รอบคอบ ไม่ประมาท มีเงินแล้วก็ต้องมีพรรคมีพวก มีเครือข่ายเสริมอำนาจ เกียรติยศ และใช้สิ่งเหล่านี้เสริมความมั่นคงให้แก่ตนและพวกพ้อง 5) กระบวนทรรศน์หลังนวยุค เน้นธุรกิจบนสัญชาตญาณปัญญา คือ การสร้างสรรค์ ปรับตัว ร่วมมือ และแสวงหา ก่อให้เกิดนวัตตกรรมทางธุรกิจเชิงสร้างสรรค์ เกิดการแบ่งปัน เน้นการเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม และเน้นการเข้าถึงความต้องการของผู้บริโภคแบบมีส่วนร่วม เพื่อคุณภาพชีวิตของทุกคน