การบริหารธุรกิจบนพื้นฐานของเนกขัมมะบารมี
คำสำคัญ:
การบริหาร, ธุรกิจ, การบริหารธุรกิจ, เนกขัมมะบารมีบทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาและเสนอกรอบแนวคิดการบริหารธุรกิจบนพื้นฐานของ “เนกขัมมะบารมี” ซึ่งเป็นหนึ่งในบารมี 10 ตามคติพระพุทธศาสนาเถรวาท โดยเนกขัมมะบารมีมีความหมายถึงการสละความยึดติดในวัตถุและความสุขทางโลก เพื่อมุ่งสู่ความสงบและปัญญา งานวิจัยได้วิเคราะห์ทั้งความหมาย ระดับ และการประยุกต์ใช้เนกขัมมะบารมีในบริบทการบริหารธุรกิจร่วมสมัย พร้อมทั้งเชื่อมโยงกับแนวคิดการจัดการสมัยใหม่ ผลการศึกษาเสนอว่า การนำเนกขัมมะบารมีมาประยุกต์ใช้ในการบริหารธุรกิจสามารถช่วยให้องค์กรลดการตัดสินใจที่ขับเคลื่อนด้วยความโลภระยะสั้น เพิ่มความน่าเชื่อถือ และสร้างสมดุลระหว่างมิติทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม ทั้งนี้ ความสำเร็จขึ้นอยู่กับการแปลงหลักธรรมให้เป็นนโยบายและกระบวนการปฏิบัติที่สอดคล้องกับบริบทขององค์กรและตลาด การวิจัยนี้จึงเป็นการเชื่อมโยงภูมิปัญญาพุทธเข้ากับศาสตร์การจัดการสมัยใหม่ เพื่อเป็นแนวทางการบริหารที่ยั่งยืนและมีคุณธรรม
เอกสารอ้างอิง
จุลศักดิ์ ชาญณรงค์. (2566). การสร้างบุญบารมีตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนาสำหรับสังคมผู้สูงอายุ. วารสารสังคมศาสตร์ มศว, 26(1), 13–29.
พระกวีวงศ์ (อิ่ม สารโท). (2556). ธรรมสมังคีของทศบารมีเป็นปัจจัยเกื้อหนุนในการตรัสรู้และการบำเพ็ญพุทธกิจของพระพุทธเจ้า. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มนัญวดี สูนานนท์. (2556). การศึกษารูปแบบและกลยุทธ์ของการทำธุรกิจแฟรนไชส์อาหารในประเทศไทย. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 : เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
สำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์. (2568). หลักการกำกับดูแลกิจการที่ดีสำหรับบริษัทจดทะเบียน : บทนำ (CG Code Introduction). แหล่งที่มา : https://www.sec.or.th/cgthailand/TH/pages/cgcode/cgcodeintroduction.aspx [13 สิงหาคม 2568].
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2546.) กรอบแนวคิดทางทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
เอกชัย อุไรสินธ์. (2564). แนวปฏิบัติตามปฏิปทาของพระโพธิสัตว์ในสังคมไทยปัจจุบัน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Buddhist Publication Society. (1982). Buddhist Stories from the Dhammapada Commentary: Part I (E. W. Burlingame, Trans.; B. Khantipalo, Selected & Revised). Kandy, Sri Lanka: Buddhist Publication Society.
Drucker, P. F. (1973). Managing the Public Service Institution. The Public Interest, 33(1), 43.
Elkington, J. (1998). Cannibals with forks: The triple bottom line of 21st century business. Oxford, UK: Capstone.
Fayol, H. (1949). General and industrial management. London, UK: Pitman.
Fiedler, F. E. (1967). A theory of leadership effectiveness. New York, NY: McGraw-Hill.
Hillier, F. S., & Lieberman, G. J. (2021). Introduction to operations research (11th ed.). New York, NY: McGraw-Hill Education.
Kast, F. E., & Rosenzweig, J. E. (1972). General systems theory: Applications for organization and management. Academy of Management Journal, 15(4), 447–465. https://doi.org/10.5465/255141
Koontz, H., & Weihrich, H. (2010). Essentials of management: An international perspective (9th ed.). New Delhi, India: McGraw-Hill Education.
Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), 370–396.
Mayo, E. (1933). The human problems of an industrial civilization. New York, NY: Macmillan.
Payutto, P. A. (1994). Buddhist Economics: A Middle Way for the Market Place. Buddhadhamma Foundation.
Porter, M. E. (1985). Competitive advantage: Creating and sustaining superior performance. New York, NY: Free Press.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2011). Creating shared value. Harvard Business Review, 89(1–2), 62–77.
Robbins, S. P., & Coulter, M. (2018). Management (14th ed.). Boston, MA: Pearson.
Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2019). Organizational behavior (18th ed.). Boston, MA: Pearson.
Taylor, F. W. (1911). The principles of scientific management. New York, NY: Harper & Brothers.
Westerman, G., Bonnet, D., & McAfee, A. (2014). Leading digital: Turning technology into business transformation. Boston, MA: Harvard Business Review Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสถาบันพอดี
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
