วิเคราะห์แนวคิดเรื่องเล่าใหญ่ในปรัชญาหลังนวยุคของฌอง-ฟรองซัวส์ ลีโยตาร์ด

ผู้แต่ง

  • พจนา มาโนช บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

คำสำคัญ:

เรื่องเล่าใหญ่, ลีโยตาร์ด, ปรัชญาหลังนวยุค

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์แนวคิดเรื่องเล่าใหญ่ (Grand Narratives) ในปรัชญาหลังนวยุคของฌอง-ฟรองซัวส์ ลีโยตาร์ด โดยศึกษารากฐานแนวคิด ความสำคัญ และผลกระทบต่อสังคมร่วมสมัย การวิเคราะห์นี้มุ่งเน้นถึงการตั้งคำถามต่อความเป็นสากลของเรื่องเล่าใหญ่ และการเสนอบริบทใหม่ในเชิงปฏิบัติและปรัชญา ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยศึกษาจากการวิเคราะห์เอกสารสำคัญที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดของลีโยตาร์ด ผลการวิจัยพบว่า แนวคิดเรื่องเล่าใหญ่ถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นเครื่องมือที่ใช้สนับสนุนโครงสร้างอำนาจแบบรวมศูนย์ และลดทอนความหลากหลายของมุมมองในสังคม การแทนที่เรื่องเล่าใหญ่ด้วยเรื่องเล่าเล็ก ช่วยสร้างระบบความรู้ที่ยืดหยุ่นและกระจายอำนาจมากขึ้น ซึ่งส่งผลให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างสังคมและการสื่อสารอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้ ผลการวิเคราะห์ยังชี้ให้เห็นว่าแนวคิดเรื่องเล่าใหญ่ทำให้สังคมโลกได้ตระหนักถึงความสำคัญของความหลากหลายทางวัฒนธรรมและมุมมองที่แตกต่างกัน อันนำไปสู่การส่งเสริมความเท่าเทียมและความยุติธรรมในสังคม การลดการครอบงำของเรื่องเล่าใหญ่ยังช่วยให้ชุมชนต่าง ๆ สามารถสร้างความรู้และวิถีปฏิบัติที่เหมาะสมกับบริบทของตนเอง ส่งผลให้เกิดประโยชน์ในเชิงการพัฒนาสังคมที่ยั่งยืนและเปิดกว้างมากยิ่งขึ้น ความตระหนักนี้จึงมีคุณค่าอย่างยิ่งต่อการสร้างสังคมโลกที่มีความเข้าใจและเคารพในความแตกต่าง พร้อมทั้งสนับสนุนการพัฒนาในระดับท้องถิ่นและระดับโลกอย่างสมดุล องค์ความรู้ใหม่ที่ได้จากการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ NEWS Model โมเดลนี้ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบสำคัญที่ใช้อักษรย่อภาษาอังกฤษเพื่อสะท้อนกระบวนการวิจัยและสร้างองค์ความรู้ใหม่ ดังนี้ N : NarrativeDeconstruction, E : Ethical Relativity, W : Wisdom Co-Creation, S : Situational Truth

References

กันยาวีร์ สัทธาพงษ์. (2562). การประยุกต์ใช้อรรถปริวรรตการตีความปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในเรื่องเกษตรทฤษฎีใหม่เพื่อสร้างสมดุลชีวิตอย่างยั่งยืนด้วยมุมมองปรัชญาหลังนวยุค. วารสารเซนต์จอห์น, 22(30), 236-253.

ชิสา กันยาวิริยะ และ สิรินทร์ กันยาวิริยะ. (2567). ผู้นําคุณธรรมตามหลักปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง. วารสารสถาบันพอดี, 1(6), 9-18.

ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2554). แนะนำสกุลความคิดหลังโครงสร้างนิยม. กรุงเทพฯ : สมมติ.

นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. (2566). ฟรองซัวส์ ลีโยตาร์ด และการต่อต้านมนุษยนิยม Jean-François Lyotard and Antihumanism. กรุงเทพฯ : ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.

พระครูโอภาสสราธิคุณ (ชาตรี อาสโภ). (2564).พุทธธรรมาภิบาลกับปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(4), 1444-1454.

เมธา หริมเทพาธิป. (2561). การมีส่วนร่วมในมุมมองหลังนวยุค. รมยสาร, 16(3), 63-77.

ไมสิง จันบุดดี. (2559). อนุสาวรีย์: ภาพสะท้อนด้านอัตลักษณ์ ประวัติศาสตร์ การเมือง และ ความสัมพันธ์ในสาธารณรัฐประชาธิปไตย ประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ศุภฤกษ์ คณิตวรานันท์. (2562). ฌอง ฟรองซัวส์ ลีโยตาร์ด : ความงามที่แตกต่างในศิลปะร่วมสมัย. นนทบุรี : นิติธรรมการพิมพ์.

สมปอง มูลมณี. (2561). ตำนานประจำถิ่นทุ่งกุลาร้องไห้: เรื่องเล่าเชิงนิเวศกับการต่อสู้และ ต่อรองทางสังคมและวัฒนธรรม. วารสารคณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ (มมส), 16(2), 69-92.

สิรินทร์ กันยาวิริยะ และ ชิสา กันยาวิริยะ.(2567). การบริหารแบบมีส่วนร่วมตามหลักปรัชญาหลังนวยุคสายกลาง. วารสารสถาบันพอดี, 1(7), 27-40.

อรรถจักร์ สัตยานุรักษ์. (2559). ความหวาดระแวงต่อพื้นที่ทางสังคม. กรุงเทพฯ : มติชน.

Boyle, N. (1998). Who are We Now? Christian Humanism and the Global Market from Hegel to Heaney. Notre Dame, IN : University of Notre Dame Press.

Lyotard, J. F. (1984).The Postmodern Condition: A Report on Knowledge.Bennington, G. and Massumi, B. (trans.).Minneapolis : The University of Minnesota Press.

Lyotard, Jean-Francois. (1984). The Postmodern Condition : A Report on Knowledge. Minneapolis : University of Minnesota Press.

Sim, S. (2001). The Routledge Companion to Postmodernism. London : Routledge.

เรื่องเล่าใหญ่

Downloads

เผยแพร่แล้ว

01/31/2025

How to Cite

มาโนช พ. (2025). วิเคราะห์แนวคิดเรื่องเล่าใหญ่ในปรัชญาหลังนวยุคของฌอง-ฟรองซัวส์ ลีโยตาร์ด. วารสารสถาบันพอดี, 2(1), 14–24. สืบค้น จาก https://so16.tci-thaijo.org/index.php/IS-J/article/view/1342