การประยุกต์ใช้หลักการทรงงานข้อที่ 13 : ใช้ธรรมชาติช่วยธรรมชาติ
คำสำคัญ:
การประยุกต์ใช้, หลักการทรงงานข้อที่ 13, ใช้ธรรมชาติช่วยธรรมชาติบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์การประยุกต์ใช้หลักการทรงงานข้อที่ 13: ใช้ธรรมชาติช่วยธรรมชาติ ซึ่งเป็นหนึ่งใน 23 หลักการทรงงานที่พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตรทรงใช้ในการพัฒนาประเทศ ผลการศึกษาพบว่า หลักการนี้ส่งเสริมการฟื้นฟูธรรมชาติโดยใช้กระบวนการตามธรรมชาติ ลดการพึ่งพาเทคโนโลยีที่ซับซ้อนและหลีกเลี่ยงผลกระทบระยะยาวที่อาจเกิดจากการแทรกแซงของมนุษย์ การประยุกต์ใช้ในบริบทต่าง ๆ ช่วยส่งเสริมความหลากหลายทางชีวภาพและบรรเทาผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ แนวคิดนี้มีความสอดคล้องกับปรัชญาทั้งตะวันตกและตะวันออก เช่น teleology ของอริสโตเติล หลักเต๋า และพุทธปรัชญา ซึ่งเน้นความสมดุลและการพึ่งพาซึ่งกันและกันระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติ ในบริบทองค์กรและชุมชน หลักการนี้ช่วยพัฒนาคุณภาพชีวิต การทำงานร่วมกัน และความยั่งยืนของวัฒนธรรมองค์กร โดยสนับสนุนการมอบหมายงานที่สอดคล้องกับจุดแข็งของบุคคล เป็นแนวทางที่ทรงคุณค่าในการพัฒนาที่ยั่งยืนทั้งในด้านสิ่งแวดล้อม สังคม เศรษฐกิจ และการบริหารจัดการ
References
ทรงวิทย์ แก้วศรี และคณะ. (2562). ความสัมพันธ์ระหว่างปฏิจจสมุปบาทกับอริยสัจ 4. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 5(2), 35-45.
พระปลัดเมธีปิยธมฺโม (หินใหม่) และคณะ. (2563). การประยุกต์ใช้ปรัชญาหลังนวยุคและพุทธปรัชญา เพื่อการเผยแผ่หลักพุทธธรรมในสังคมยุคดิจิทัล. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(8), 451-469.
พระสาทิพย์ อนาลโย และคณะ. (2562). การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปฏิจจสมุปบาทกับการบรรลุธรรม. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 4(2), 225-236.
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (สำนักงาน กปร.). (2559). หลักการทรงงานในพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ : สำนักงาน กปร.
เสฐียร ทั่งทองมะดัน และพระมหายุทธนา นรเชฏฺโฐ, ดร. (2562). ศึกษาปฏิจจสมุปบาทในพุทธปรัชญาเถรวาทกับแนวคิดแบบธรรมชาตินิยม. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 3(1), 62-78.
Brindley, Erica. (2011). Moral autonomy and individual sources of authority in the analects. Journal of Chinese Philosophy, 38(2), 257-273.
Ch’u Ta-kao. (1976). Tao Te Ching. London : Unwin Paperback.
Chan Wing Tsit. (1994). A Source Book in Chinese Philosophy. Princeton : Princeton Englewood Cliffs : Prentice-Hall.
Comman, Jame W, Lehrer, Keith and Pappas, George S. (1982). Philosophical Problems And Argument : An Introduction. New York : Macmillan Pubishing Co., Inc.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harpercollins. Publishers.
Dokbua, F. (2006). All Chinese Philosophies. (3 rd ed.). Bangkok : Siam Publisher.
Fann, K.T. (2020). Reading Dao De Jing in English. Singapore : Partridge publishing.
Fung Yu-lan. (1976). The Spirit of Chinese Philosophy. Boston : Beacon Press.
Heidegger, Martin. (1976). "My Way to Phenomenology." In Martin Heidegger : An Illustrated Study. edited by Walter Biemel : Harcourt Brace Jovanovich.
Heidegger, Martin. (1988). The Basic Problems of Phenomenology. Translated by Albert Hofstadter. Indiana : Indiana University Press.
Heidegger, Martin. (2008). Being and Time. Translated by John Macquarrie and Edward Robinsoon. New York : HarperCollins.
Heidegger, Martin. (2011). "The Thinker as Poet." In Poetry, Language. Thought : Harper Collins.
Laozi. (2008). Tao Te Jing. translated by Ju Yanan. Boston : Harvard Square Publishing.
Lim, Tae-Seung. (2015). Signs of the Sacred : The Confucian Body and Symbolic Power. Philosophy East and West, 65(4), 1030-1051.
Moore, C.A. (1944). Philosophy : East and West. Princeton : Princeton University Press.
Olberding, Amy. (2016). Etiquette : A Confucian Contribution to Moral Philosophy. Ethics, 126(2), 422-446.
Stace, W.T. (1965). A Critical History of Greek Philosophy. New York : Macmillan.
Xinzhong, Yao. (2012). Introduction : Conceptualizing virtues in the analects of Confucius. Journal of Chinese Philosophy, 39(1), 3-7.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 วารสารสถาบันพอดี
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
