พฤติกรรมการเดินทางและความเต็มใจที่จะจ่ายของรถโดยสารสาธารณะ: กรณีศึกษานิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตจันทบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเดินทาง (2) เพื่อศึกษาความเต็มใจที่จะจ่ายของการเดินทางโดยรถโดยสารสาธารณะ และ (3) เพื่อศึกษาปัญหาและข้อจำกัดในการเดินทางของรถโดยสารสาธารณะ ของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตจันทบุรี จากมหาวิทยาลัยไปสถานีขนส่งจังหวัดจันทบุรี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม จากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 350 ราย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าต่ำสุด ค่าสูงสุด และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า นิสิตส่วนใหญ่เดินทางโดยใช้รถส่วนตัว รองลงมา ได้แก่ อาศัยรถเพื่อนหรือคนรู้จัก รถรับจ้างส่วนบุคคล และจ้างเพื่อนหรือคนรู้จัก ตามลำดับ ซึ่งนิสิตส่วนใหญ่มีความถี่ของการเดินทางอยู่ที่ 1 ครั้ง/ เดือน และมักจะเดินทางในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ (เสาร์ – อาทิตย์) ค่าใช้จ่ายของนิสิตในการเดินทางเฉลี่ยเท่ากับ 154 บาท/ครั้ง ในขณะที่ราคาที่ยินดีจ่ายเฉลี่ยเท่ากับ 117.50 บาท/ครั้ง ซึ่งต่ำกว่าราคาเฉลี่ยของการเดินทางในปัจจุบัน ปัญหาหลักและข้อจำกัดที่สำคัญ คือ ไม่มีรถขนส่งสาธารณะ รองลงมา ได้แก่ การที่ไม่มีพาร์ทเนอร์ผู้ขับขี่ (Driver) กดรับในแอปพลิเคชั่นแกรปคาร์ (Grab Car) ค่าบริการไม่เหมาะสมกับระยะทาง และสภาพอากาศไม่อำนวยต่อการเดินทาง