China: Promoting Capital Flows to the Thai and Global Economies
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this article aims to present “China: Promoting Capital Flows to the Thai and Global Economies”. China's capital mobility is a key factor in fostering the exponential growth of the Chinese economy. Nowadays, China's capital market plays a very important role in the global economy. The Chinese government has given importance to the development of the financial sector, by trying to relax various investment measures to create incentives for foreign investors which the stock market in China has to coordinate cooperation in expanding investment opportunities in the Thai capital market to Chinese investors. by allowing Chinese companies to be listed on the Thai Stock Exchange and drive the development of a variety of financial products to attract more investment into circulation in the Thai capital market, which affects the Thai economy and the global economy as it appears today.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
แก้วตา จันทรานุสรณ์. (2554). การสร้างตนและการสั่งสมทุนทางวัฒนธรรมของคนไทยเชื้อสายจีน. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 28(3), 125-148.
ชัยพร พยาครุฑ. (2565). การเคลื่อนย้ายทุนและแรงงานจีนใหม่เข้าสู่ประเทศไทย. วารสารรัฐศาสตร์นิเทศ, 8(1), 135-137.
ณัฐพงศ์ รักงาม. (2565).บทบาทของทุนจีนในการขยายความสัมพันธ์แบบทุนนิยมในระบบเกษตรกรรมของประเทศลาว: กรณีศึกษาสวนกล้วยขนาดใหญ่. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 11(1), 88-103.
พรพิมล ศรีธเรศ. (2017). ทุนทางสังคมและวัฒนธรรมไทย – จีน เพื่อการส่งเสริมการท่องเที่ยว เชิงศาสนาและวัฒนธรรมในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 8(1), 230-240.
พุทธธิดา มากพูน. (2562). ทุนทางสังคมกับการจัดการการท่องเที่ยวด้านวัฒนธรรมของชุมชนไทย-จีน บ้านชากแง้ว จังหวัดชลบุรี. วารสาร มจร มนุษยศาสตรปริทรรศน์, 5(1), 247-258.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2566). จีน : มหาอำนาจทางเศรษฐกิจในคริสต์ศตวรรษที่ 21. สืบค้น 10 มีนาคม 2566. จาก https://www.stou.ac.th/stouonline/lom/data/sec/Lom12/01-01-03.html.
วันวิสาข์ พลธงชัยสวัสดิ์ และ เทียนทิพย์ บัณฑุพาณิชย์. (2563). ความสัมพันธ์ในองค์กรที่นำไปสู่การทำงานร่วมกันอย่างราบรื่นในธุรกิจร่วมทุน ไทย-จีน ประเภทค้าปลีก–ค้าส่ง. วารสารบริหารธุรกิจและการบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 4(1), 21-44.
ศุกันยา ห้วยผัด. (2016). รู้จักจีน: ตลาดทุนและแนวโน้มในอนาคต. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 26(1), 1-13.
สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงปักกิ่ง. (2566). ความสัมพันธ์ไทย-จีน. สืบค้นเมื่อ 10 มีนาคม 2566. จาก https://thaiembbeij.org/th/republic-of-china/thai-relations-china/.
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์, จุฬาภรณ์ ขอบใจกลาง และ หลี่ เหรินเหลียง. (2559). ความสัมพันธ์เศรษฐกิจไทย-จีน ภายใต้การเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจโลก. วารสารพัฒนาสังคมและยุทธศาสตร์การบริหาร, 18(2), 127-154.
อรัญญา ศิริผล, ภากร กัทชลี และ Jingyu Li. (2564). บทบาทของรัฐและกลุ่มทุนแพลตฟอร์มจีนในธุรกิจอีคอมเมิร์ซจีน ข้ามแดน:กรณีศึกษาอาเซียนและไทย. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 17(2), 1-30.
เอกนรินทร์ จิรชีวีวงศ์,ทิมทอง นาถจำนง,โชติวัน แย้มขยาย. (2020). การให้โอกาสทางการศึกษาผ่านทุนรัฐบาล สำหรับนักศึกษาต่างชาติ: เครื่องมือหลักในการสร้างซอฟต์พาวเวอร์ของจีน. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 12(2), 238-253.
China Association of Automobile Manufacturers. (2556). สถิตการเติบโตของอุตสาหกรรมยานยนต์ของจีน. สืบค้น 10 มีนาคม 2566. จาก http://en.caam.org.cn/.
wikimedia.org. (2023). People's Republic of China's Nomimal Gross Domestic Product (GDP) Between 1952 to 2005. Retrieved 2 February 2023. from https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Prc1952-2005gdp.gif.
