วารสารชัยพฤกษ์ภิรมย์

ผลการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อเพิ่มความสนใจทางด้านการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสุรธรรมพิทักษ์

วิกานดา ชัยรัตน์ — 2025-04-24

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบความสนใจทางด้านการเรียนก่อนและหลังการทดลองการเข้าร่วมกิจกรรมแนะแนวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสุรธรรมพิทักษ์ (2) เพื่อเพิ่มความสนใจทางด้านการเรียนให้กับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/2 โรงเรียนสุรธรรมพิทักษ์ ปีการศึกษา 2567 จำนวน 1 ห้องเรียน จำนวนทั้งสิ้น 36 คน เป็นกลุ่มทดลอง ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ (1) แบบประเมินด้านความสนใจทางด้านการเรียน (2) ชุดกิจกรรมแนะแนวที่เพิ่มความสนใจทางด้านการเรียนทั้งหมด 6 กิจกรรม (3) แบบประเมินความพึงพอใจ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบน มาตรฐาน ผลวิจัยพบว่า (1) หลังจากการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวนักเรียนมีความสนใจทางด้านการเรียนสูงกว่าก่อนการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนว แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (2) หลังการใช้ชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อเพิ่มความสนใจทางด้านการเรียน นักเรียนมีความสนใจทางด้านการเรียนเพิ่มขึ้น

ความต้องการศึกษาต่อหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด

อนันตศักดิ์ พลแก้วเกษ — 2025-04-24

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการศึกษาต่อหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด โดยการเก็บข้อมูลจากกลุ่มครูหรือบุคคลากรทางการศึกษาที่สำเร็จการศึกษาแล้วในเขตพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้แก่ จังหวัดร้อยเอ็ด ยโสธร กาฬสินธุ์ และอำนาจเจริญ จำนวน 51 คน ได้มาจากการสุ่มแบบบังเอิญ (Accidental sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามแบบเลือกตอบมี 2 ด้าน ได้แก่ ด้านความต้องการศึกษาต่อ จำนวน 4 ข้อ ด้านสิ่งสนับสนุนที่ท่านต้องการในการศึกษาต่อในระดับบัณฑิตศึกษา จำนวน 2 ข้อ และแบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยต่าง ๆ ที่ท่านพิจารณาในการศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 12 ข้อ มีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับ 0.93 การวิเคราะห์ข้อมูลร้อยละ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า

ด้านข้อมูลส่วนบุคคล ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง (ร้อยละ 58.80) สังกัดสถานศึกษาของรัฐ อายุ 24-28 ปี (ร้อยละ 94.10) สถานภาพการศึกษาส่วนใหญ่ สำเร็จการศึกษาแล้วและทำงานแล้ว (ร้อยละ 76.50) สำเร็จการศึกษา 1-2 ปี (ร้อยละ 74.50) และส่วนใหญ่เป็นข้าราชการ/รัฐวิสาหกิจ (คิดเป็นร้อยละ 72.50)
ด้านความต้องการศึกษาต่อ ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความต้องการศึกษาต่อในระดับบัณฑิตศึกษา หลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด (ร้อยละ 94.10) โดยมีเป้าหมายเพื่อต้องการต่อยอดองค์ความรู้ในหัวข้อ/สาขาที่สนใจ (ร้อยละ 76.50) ช่วงเวลาที่เห็นว่าเหมาะสมสำหรับการศึกษาต่อหลังจากทำงานแล้ว 1-2 ปี (ร้อยละ 47.10) และวุฒิการศึกษาของปริญญาที่ต้องการเมื่อสำเร็จการศึกษา คือ ครุศาสตรมหาบัณฑิต (การสอนภาษาไทย) (ร้อยละ 58.80)
ด้านสิ่งสนับสนุน ส่วนใหญ่ตอบว่า ต้องการได้รับทุนอุดหนุนการศึกษาทั้งหมด (ค่าธรรมเนียม/ทำวิทยานิพนธ์/ค่าครองชีพ) (ร้อยละ 60.00) และด้านรูปแบบการเรียนการสอนที่เหมาะสมส่วนใหญ่ตอบว่า เรียนในชั้นเรียน ร่วมกับการทำวิทยานิพนธ์เต็มเวลาที่คณะครุศาสตร์และการพัฒนามนุษย์ (แบบ ก2) (ร้อยละ 37.25)
ด้านปัจจัยที่จะส่งผลให้ตัดสินใจศึกษาต่อในระดับบัณฑิตศึกษา โดยข้อที่มีค่าเฉลี่ยงสูงสุด คือ ความน่าสนใจของหลักสูตร (ค่าเฉลี่ย 4.92) รองลงมา คือ ค่าใช้จ่ายต่อเทอม (ค่าเฉลี่ย 4.86) ดังนั้นการเปิดหลักสูตรการศึกษาจึงควรคำนึงถึงการออกแบบหลักสูตรที่ทันสมัย น่าสนใจต่อผู้เรียน

แนวทางการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลตามการรับรู้ของประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกกระชาย อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา

ทวีทรัพย์ บุญนิวัฒน์ — 2025-04-24

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลตามการรับรู้ของประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกกระชาย อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา และเพื่อศึกษาแนวทางการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลตามการรับรู้ของประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกกระชาย อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา กลุ่มตัวอย่าง คือ ประชาชนที่อาศัยในพื้นที่ขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกกระชาย อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา จำนวน 387 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างมีผู้ให้ข้อมูล จำนวน 4 ท่าน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและสรุปข้อมูลเชิงพรรณนา

ผลการศึกษา พบว่า 1) ระดับการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลตามการรับรู้ของประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลโคกกระชาย อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านประสิทธิผลมีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาด้านความเสมอภาค ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการกระจายอำนาจ 2) แนวทางการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลตามการรับรู้ของประชาชนขององค์การบริหาร ส่วนตำบลโคกกระชาย อำเภอครบุรี จังหวัดนครราชสีมา พบว่า องค์การบริหารส่วนตำบลโคกกระชาย ควรเปิดเผยข้อมูลข่าวสารให้ประชาชนเข้าถึงได้ง่ายและรวดเร็ว รวมถึงควรสร้างช่องทางในการรับฟังความคิดเห็น และข้อเสนอแนะจากประชาชนตลอดจนควรพัฒนาการกระจายอำนาจให้มีความคล่องตัวเพื่อให้การอนุมัติ และดำเนินงานในพื้นที่เป็นไปอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ

แนวทางการพัฒนาสมรรถนะนักทรัพยากรบุคคลขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนครราชสีมา

ภรปภัช เกินกลาง — 2025-04-24

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับสมรรถนะนักทรัพยากรบุคคลขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนครราชสีมา และเพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาสมรรถนะนักทรัพยากรบุคคลขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนครราชสีมา กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ปฏิบัติงานด้านการบริหารงานบุคคลขององค์การบริหารส่วนตำบลในเขตพื้นที่จังหวัดนครราชสีมาในตำแหน่งนักทรัพยากรบุคคลหรือผู้รักษาราชการแทน จำนวน 152 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้างเกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาสมรรถนะนักทรัพยากรบุคคลขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนครราชสีมา มีผู้ให้ข้อมูล จำนวน 3 ท่าน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและสรุปข้อมูลเชิงพรรณนา ผลการศึกษา พบว่า ระดับสมรรถนะนักทรัพยากรบุคคลขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนครราชสีมา โดยภาพรวมมีระดับความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด 4 ด้าน และอยู่ในระดับมาก 5 ด้าน เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านการยึดมั่นในความถูกต้องและจริยธรรม มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมา ด้านการมุ่งผลสัมฤทธิ์ และด้านการคิดวิเคราะห์มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด ตามลำดับส่วนแนวทางการพัฒนาสมรรถนะนักทรัพยากรบุคคลขององค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดนครราชสีมา พบว่า 1) นักทรัพยากรบุคคลควรศึกษากฎหมาย ระเบียบ และข้อบังคับให้ทันสมัยอยู่เสมอ 2) นักทรัพยากรบุคคลควรพัฒนาทักษะที่จำเป็นต่อการปฏิบัติงานอย่างต่อเนื่อง 3) นักทรัพยากรบุคคลควรเรียนรู้แบบเปิดกว้างตลอดจนเรียนรู้เทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับงานทรัพยากรบุคคลให้ทันสมัยอยู่เสมอ

วัฒนธรรมองค์กรที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา

สุกฤตา เก่าจอหอ — 2025-04-24

การวิจัยนี้วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับวัฒนธรรมองค์กรของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา รวมทั้งเพื่อศึกษาระดับประสิทธิภาพ การปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมาตลอดจนเพื่อศึกษาวัฒนธรรมองค์กรที่ส่งต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา และเพื่อศึกษาแนวทางในการพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ ข้าราชการ ลูกจ้างประจำ และพนักงานจ้าง จำนวน 320 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถามโดยวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และแบบสัมภาษณ์ มีผู้ให้ข้อมูลจำนวน 3 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา และสรุปข้อมูลเชิงพรรณนา

ผลการศึกษา พบว่า 1) ระดับวัฒนธรรมองค์กรของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) ระดับประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก 3) ผลการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณวัฒนธรรมองค์กร 3 ด้าน คือ วัฒนธรรมเอกภาพ วัฒนธรรมการปรับตัว และวัฒนธรรมพันธกิจส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์พหุคูณ (R2) เท่ากับ 0.675 และสามารถร่วมกันพยากรณ์ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานได้ร้อยละ 67.50 4) แนวทางในการพัฒนาประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรเทศบาลนครนครราชสีมา พบว่า ด้านคุณภาพของงาน ควรจัดหลักสูตรฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการด้านเทคโนโลยีอย่างสม่ำเสมอ ด้านปริมาณงาน ควรเน้นการวิเคราะห์และจัดสรรภาระงานอย่างเป็นระบบ โดยพิจารณาความเหมาะสมของอัตรากำลังคน ด้านเวลา ควรการกำหนดระยะเวลามาตรฐานในการปฏิบัติแต่ละภารกิจ และด้านค่าใช้จ่าย ควรจัดทำแผนงบประมาณที่รัดกุม การวิเคราะห์ต้นทุนและค่าใช้จ่ายอย่างเป็นระบบ

การออกแบบระบบคลินิกการวิจัย วัดและประเมิน เพื่อพัฒนาสมรรถนะการวิจัย ของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ มหาวิทยาลัยทางไกลในประเทศไทย การวิจัยแบบผสานวิธีระหว่างการวิจัยที่ใช้การทดลองกับการศึกษาแบบพหุกรณี

สมเกียรติ แก้วเกาะสะบ้า — 2025-04-24

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อออกแบบระบบคลินิกการวิจัย วัดและประเมิน 2) เพื่อทดลองใช้และประเมินผลระบบคลินิกการวิจัย วัดและประเมิน สำหรับพัฒนาสมรรถนะการวิจัยของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ มหาวิทยาลัยทางไกลในประเทศไทย และ 3) เพื่อศึกษาพัฒนาการด้านสมรรถนะการทำวิจัยของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการมหาวิทยาลัยทางไกลในประเทศไทย โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธีระหว่างงานวิจัยที่ใช้การทดลองกับงานวิจัยเชิงคุณภาพแบบพหุกรณีศึกษา ระยะที่ 1 ออกแบบระบบคลินิกการวิจัย วัดและประเมิน ใช้วิธีการสนทนากลุ่ม และผู้ทรงคุณวุฒิประเมินความตรงเชิงเนื้อหาและความเหมาะสมของระบบแล้ววิเคราะห์ความตรงเชิงเนื้อหา ระยะที่ 2 ทดลองใช้ ประเมินผลระบบ และศึกษาพัฒนาการด้านสมรรถนะการทำวิจัยการทดลองกลุ่มเล็ก ABA design การสัมภาษณ์ การสังเกตพฤติกรรมรายบุคคล และการสำรวจความพึงพอใจ ผลการวิจัย พบว่า 1) ระบบคลินิกการวิจัย วัดและประเมิน มีกระบวนการแบ่งออกเป็น 6 ขั้นตอน คือ (1) การเข้าถึงการบริการ (2) การประเมินและคัดกรอง (3) การคัดแยกผู้เข้ารับบริการ (4) การให้บริการตามสภาพปัญหา (5) การทำนัด/จองคิว และติดตามผล และ (6) งานวิจัยระเบียน ผลการประเมินโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน พบว่า ค่าความตรงเชิงเนื้อหารายข้อ (I-CVI) อยู่ในช่วง .80 – 1.00 และค่าดัชนีความตรงเชิงเนื้อหารายฉบับ (S-CVI) เท่ากับ .95 2) ผลการทดลองใช้ระบบกับผู้ใช้บริการ 8 คน แบ่งเป็นกลุ่มที่ไม่มีประสบการณ์ในการทำวิจัยและกลุ่มที่มีประสบการณ์ในการทำวิจัย กลุ่มละ 4 คน พบว่าผู้ใช้บริการคลินิกทั้ง 2 กลุ่มมีสมรรถนะการทำวิจัยที่ดีขึ้นตามศักยภาพของตนเองโดยมีหลักฐานความก้าวหน้าเป็นที่ประจักษ์

คำสำคัญ: คลินิกการวิจัย วัดและประเมิน บุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ การศึกษาทางไกล

นวัตกรรมการพัฒนาครูนวัตกรบนฐานการวิจัยและพัฒนานวัตกรรม การเรียนรู้บูรณาการกลุ่มสาระการเรียนรู้และกระบวนการโค๊ชออนไลน์

แขก บุญมาทัน — 2025-04-24

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็น 2) สร้างนวัตกรรมการพัฒนาครูนวัตกร 3) ทดลองใช้นวัตกรรมการพัฒนาครูนวัตกร 4) ศึกษาความพึงพอใจของครูนวัตกร ด้วยการวิจัยและพัฒนา 4 ระยะ ดังนี้ 1) การศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนาครูนวัตกรกับนักศึกษาครู 155 คน ด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์ความต้องการจำเป็นด้วยวิธี Modified Priority Needs Index 2) ผู้วิจัยสังเคราะห์ข้อมูลเพื่อสร้าง (ร่าง) นวัตกรรมการพัฒนาครูนวัตกรและประเมินความถูกต้อง และความเหมาะสมด้วยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน ด้วยแบบประเมิน 3) ทดลองใช้นวัตกรรมกับกลุ่มทดลอง 2 กลุ่ม ๆ ละ 25 คนวัดหลังพัฒนาและเปรียบเทียบหลังทดลองด้วยค่าทีแบบอิสระ เครื่องมือ คือ 1) นวัตกรรมการพัฒนา ครูนวัตกรฯ 2) แบบประเมินทักษะ 4) ศึกษาความพึงพอใจของกลุ่มทดลองด้วยแบบสอบถามความพึงพอใจ วิเคราะห์ค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัย พบว่า 1) ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาครูนวัตกรมีค่า PNImodified อยู่ระหว่าง 0.00-0.41 2. นวัตกรรมการพัฒนาครูนวัตกรบนฐานการวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้บูรณาการกลุ่มสาระการเรียนรู้และกระบวนการโค๊ชออนไลน์ ประกอบด้วย 9 ส่วน คือ 1) ความเป็นมาและความสำคัญ 2) แนวคิดและทฤษฎีพื้นฐาน 3) หลักการ 4) วัตถุประสงค์ 5) เนื้อหา 14 หน่วย 6) วิธีการพัฒนา 7) การวัดและประเมินผล 8) บทบาทผู้เกี่ยวข้อง 9) เอกสารที่เกี่ยวข้อง 3. ผลการทดลองใช้ พบว่า ทักษะด้านนวัตกรรมการเรียนรู้ตามกลุ่มสาระการเรียนรู้หลังการพัฒนาของกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 4. ความพึงพอใจของครูนวัตกรอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.69, S.D.= 0.24)

การบริหารการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืนในยุคดิสรัปชัน

วชิรวัชร งามละม่อม — 2025-04-24

ข้อค้นพบจากการวิเคราะห์แนวคิดทฤษฎีและงานวิชาการ พบว่า การบริหารการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืนในยุคดิสรัปชันจำเป็นต้องผสมผสานแนวคิดหลายสาขาวิชาเพื่อสร้างกรอบการบริหารจัดการที่มีความยืดหยุ่นและสามารถตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงได้อย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืนในระยะยาว การสร้างความร่วมมือระหว่างหน่วยงานในระดับต่างๆ ที่เน้นการพัฒนาอย่างยั่งยืน การประยุกต์ใช้ใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรม และการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาที่ถือเป็นกุญแจสำคัญในการเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงในยุคดิสรัปชัน
และนำไปสู่การช่วยเสริมสร้างคุณค่าของการนำไปใช้ประโยชน์ในการเพิ่มประสิทธิภาพในการบริหารจัดการและการบริการที่ดีขึ้น นับเป็นพื้นฐานสำคัญในการสร้างสังคมที่ยั่งยืนและมั่นคงทางเศรษฐกิจและสังคมในอนาคต ข้อเสนอแนะจากข้อค้นพบ ควรคำนึงถึงการศึกษาวิเคราะห์ที่ถูกต้องและรอบด้าน เพื่อเข้าใจถึงความต้องการและโอกาสของท้องถิ่นผ่านเครื่องมือที่ทันสมัย เช่น การใช้ระบบสารสนเทศทางภูมิศาสตร์ (Geographic Information System: GIS) และการวิเคราะห์ข้อมูลขนาดใหญ่ (Big Data Analytics) นอกจากนี้ยังควรมีนโยบายที่สนับสนุนการใช้เทคโนโลยีและนวัตกรรมในการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืน และสร้างศักยภาพในการเรียนรู้และแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างชุมชนที่ต่างกัน